Πριν μερικούς μήνες και για την ακρίβεια, τον Σεπτέμβρη του 1997, ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Κ. Σημίτης, διαβεβαίωνε τον ελληνικό λαό, ότι το 1998, "δε θα επιβληθούν νέοι, γενικοί, φόροι". Δεν πέρασαν παρά μόνο 3,5 μήνες, που ο "εκσυγχρονιστής" πρωθυπουργός, αυτοδιαψεύδεται. Η αυτοδιάψευση, ήρθε σε χρόνο ρεκόρ. Παραμονές κατάθεσης του κρατικού προϋπολογισμού, οι αρμόδιοι υπουργοί και υφυπουργοί προανάγγειλαν την επιβολή κάποιων συγκεκριμένων νέων φόρων, επικαλούμενοι και τις επιπτώσεις από τη νομισματική κρίση της Ασίας, που έπληξε και την Ελλάδα. Μόλις την προηγούμενη Τετάρτη, ήρθε μια νέα αυτοδιάψευση του πρωθυπουργού, με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο το οποίο περιλαμβάνει και άλλους νέους φόρους ή αυξήσεις παλιών, (γι' αυτό ίσως δε σχολιάστηκε από τους αρμόδιους οικονομικούς υπουργούς).***

Οταν λοιπόν, οι πρωθυπουργικές δεσμεύσεις, ότι δε θα επιβληθούν το 1998 νέοι γενικοί φόροι, αποδεικνύονται κάλπικες, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και η "εκσυγχρονιστική" κυβέρνηση αυτοδιαψεύδεται μέσα στους πρώτους 3,5 μήνες, όλα κανείς μπορεί να τα περιμένει. Ακόμη και το ενδεχόμενο να επιχειρηθεί, πριν τη λήξη του 1998, η επιβολή κάποιων νέων φόρων ή αύξηση παλιών φόρων, με διάφορα επιχειρήματα και προσχήματα.

Είναι τόσο το θράσος και η ξετσιπωσιά των "εκσυγχρονιστών" του ΠΑΣΟΚ, που δεν αποκλείεται, να επιχειρήσουν στο επόμενο διάστημα, να δώσουν και νέα δείγματα γραφής, της φοροεισπρακτικής λογικής που τους κατέχει. Για παράδειγμα, είναι ικανοί - ερμηνεύοντας την "κοινωνική ευαισθησία" όπως τους βολεύει - να επιβάλουν και κάποιον έκτακτο φόρο σε μισθωτούς και συνταξιούχους, με το επιχείρημα ότι ανήκουν στους "έχοντες και κατέχοντες". Δεν αποκλείεται δηλαδή, με τη λογική που κατέχει τους "εκσυγχρονιστές" του ΠΑΣΟΚ, να επιχειρήσουν την επιβολή και νέων φορολογικών βαρών στους εργαζόμενους (μισθωτούς - συνταξιούχους), με το επιχείρημα ότι έχουν το... προνόμιο να εισπράττουν κάθε μήνα το μισθό ή τη σύνταξη σε σχέση με τους άνεργους ή τους ηλικιωμένους που δεν έχουν τα απαραίτητα χρόνια για να στοιχειοθετήσουν δικαίωμα σύνταξης.

Και είναι βέβαιο, ότι στο βαθμό που αυτή η κυβέρνηση (όπως και κάθε κυβέρνηση που θεωρεί ιερό δικαίωμα στους μεγαλοέχοντες και μεγαλοκατέχοντες να αυξάνουν τα κέρδη τους τόσο με την εκμετάλλευση των εργαζομένων όσο και τη φορολογική τους ασυλία ή την οργανωμένη φοροδιαφυγή και φοροκλοπή) δε βρει την απαιτούμενη αντίσταση από τους θιγόμενους, θα βαφτίζει κοινωνική δικαιοσύνη τη φορομπηχτική της πολιτική και την επιχείρηση εκτεταμένης φορολεηλασίας στα λαϊκά εισοδήματα. Με απλά λόγια, βρίσκουν και κάνουν...