Βέβαια, κάτι διαφαίνεται στο... βάθος των δηλώσεων του Τσοχατζόπουλου. Αυτό, όμως, δεν είναι οι υποτιθέμενες, διαφορετικές - και μάλιστα "κοινωνικά ευαίσθητες" - αντιλήψεις και προτάσεις του, αλλά μια αγωνία, μπροστά στην ογκούμενη συνεχώς λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση, έναντι της κυβερνητικής πολιτικής. Γι' αυτό και μιλά για "διαδικασίες διαλόγου και ανοιχτής συνεννόησης", για "ευρύτερα αποδεκτές συμφωνίες", κλπ. Αν επιχειρεί παρέμβαση, λοιπόν, αυτή βρίσκεται στην κατεύθυνση και μόνο της παγίδευσης και του εγκλωβισμού των εργαζόμενων. Μόνο, που όλοι - ή σχεδόν όλοι - τον ακούνε πλέον βερεσέ. Κι έχουν απόλυτο δίκιο κι από πάνω...