Οι δικοί τους άνθρωποι, τα δικά τους κατασκευάσματα και είδωλα, που όλη τη χρονιά στήριξαν και φιλοτέχνησαν το προφίλ τους, μας πλασάρονται, εντελώς φυσιολογικά, ως "τα πρόσωπα του 1997", με τη συνοδεία, βέβαια, των ...απαραίτητων γκάλοπ. Σημίτης, Αβραμόπουλος, Δήμητρα Παπανδρέου, Κ. Καραμανλής, Γιάννα Δασκαλάκη κ.ά. περιλαμβάνονται σε όλες τις "σοβαρές" δημοσκοπήσεις και αναλύσεις ως τα πρόσωπα, που ..."σημάδεψαν" με τη δράση τους τη χρονιά που πέρασε! Περιττό να σημειωθεί ότι κανένας από τους παραπάνω δε σημάδεψε τη χρονιά θετικά για την πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας, προς όφελος, δηλαδή, των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Το 1997 ήταν χρονιά έντασης της ολομέτωπης επίθεσης ενάντια στα συμφέροντα των πολλών, για χάρη της ενίσχυσης των υπερκερδών των λίγων, ελαχίστων. Ομως, από την άλλη, ήταν η χρονιά πρωτόγνωρων σε αποφασιστικότητα, διάρκεια και μαζικότητα λαϊκών αγώνων (αγρότες, ναυτεργάτες, εκπαιδευτικοί, συνταξιούχοι, κλπ). Οι αγώνες αυτοί ανέδειξαν νέους αγωνιστές, νέα πρόσωπα συμμετείχαν, δοκιμάστηκαν και αναδείχτηκαν σε αυτούς. Τα πρόσωπα αυτά, που δεν περιμένουν φυσικά καμία προβολή από τα ΜΜΕ, είναι γνωστά στους εργαζόμενους, οι οποίοι έχουν κάνει τις δικές τους επιλογές και έχουν αναδείξει τα δικά τους "πρόσωπα της χρονιάς", τα οποία, βέβαια, δε χρειάζεται να αναφέρουμε εμείς.