Πολλά και περίεργα ακούμε απ' το στόμα του πρωθυπουργού και άλλων κυβερνητικών στελεχών τελευταία και καταχωρώ ορισμένα απ' αυτά.

Πρόσφατα ο κ. Σημίτης στη σύσκεψη της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ με το ΚΣ της νεολαίας του κόμματος, έθιξε προβλήματα πολύ ζωτικά που ταλανίζουν την κοινωνία μας - όπως π.χ. η ανεργία, η ακρίβεια, τα ναρκωτικά κ.ά. - αλλά οι λύσεις που ακούστηκαν κάθε άλλο παρά ρεαλιστικές και πραγματοποιήσιμες ήταν.

Ο υπουργός Παιδείας Γερ. Αρσένης δηλώνει ότι όλοι οι νέοι έχουν το δικαίωμα να σπουδάσουν. Σωστά, όμως δε μας λέει πώς θα σπουδάσουν όταν αυτό απαιτεί οικονομική αιμορραγία των οικογενειών των σπουδαστών, με ένα αβέβαιο μέλλον. Γιατί το κυριότερο που απασχολεί μαθητές και γονείς είναι η επαγγελματική αποκατάστασή τους, δηλαδή πού και πώς θα βρούνε δουλιά, μετά την αποφοίτησή τους από το πανεπιστήμιο.

Ο Α. Τσοχατζόπουλος, πρωτοκλασάτο και αυτός στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησής του, θέλει να μας πείσει πως με τα τρισεκατομμύρια που θα δώσουμε για τους νέους εξοπλισμούς, η πατρίδα μας θα εξοπλιστεί και θα θωρακιστεί εναντίον των εχθρών της. Και αυτό το "καταλαβαίνω" όσο υπήρχαν οι εκ του βορρά "εχθροί" μας! Ομως τώρα, αυτός ο κομμουνιστικός "κίνδυνος" δεν υπάρχει, προς τι λοιπόν αυτός ο φόβος; Υπάρχει βέβαια ο φόβος και η απειλή πάντα των Τούρκων. Ομως τους γείτονές μας αυτούς, γιατί πρέπει να τους φοβόμαστε, αφού είμαστε "φίλοι" και ανήκουμε στην ίδια "συμμαχία", το ΝΑΤΟ; Ομως τα πράγματα πια είναι τόσο ξεκάθαρα, που πιστεύω πως κανένας Ελληνας που βάζει λίγο το μυαλό του να δουλέψει, δε "χάβει" αυτά τα παραμύθια. Βλέπει το βρώμικο παιχνίδι που παίζουν οι ιμπεριαλιστές Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ, σε βάρος των δυο λαών, που τους βάζουν να τσακώνονται πρώτα μεταξύ τους (μέσω των δουλικών κυβερνήσεών τους), και μετά τους τροφοδοτούν με όπλα, έχοντας έτσι πάντα μια εξασφαλισμένη πελατεία, για τα πολεμοφόδια που κατασκευάζουν τα εργοστάσιά τους.

Εμείς όμως ο λαός που κατανοούμε τα σχέδια και τις πλεκτάνες τους, τι κάνουμε; Θα κάτσουμε μοιραίοι να τους ακούμε αφήνοντας τις τύχες μας στα ολέθρια σχέδια τους; Γι' αυτό άλλος δρόμος για να ζήσουμε δεν υπάρχει, παρά μόνο ο δρόμος του αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής της υποτέλειας.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΡΦΥΡΗΣ

Περιστέρι