Ο δρόμος που χάραξε η σοσιαλιστική επανάσταση στη Ρωσία τον Οχτώβρη του 1917, αυτός μονάχα μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα στη σωτηρία της, να σώσει τον ίδιο τον πλανήτη μας από την πλήρη καταστροφή. Αυτό το λέμε σήμερα πιο έντονα και με μεγαλύτερη πεποίθηση. Ναι, σήμερα, μετά και από την ανατροπή των καθεστώτων του σοσιαλισμού στην Ευρώπη και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης (ΣΕ). Και δεν το λέμε, δεν το διακηρύττουμε μόνο οι κομμουνιστές. Το λένε οι ίδιοι οι λαοί των χωρών αυτών που οδηγήθηκαν με προδοσία και πάλι στον καπιταλιστικό όλεθρο. Θυμούνται οι λαοί αυτοί πώς ζούσαν στο καθεστώς που οι ίδιοι είχαν οικοδομήσει και σε ποιο κατάντημα, οικονομικό, εθνικό και ηθικό, τους έχουν κατρακυλήσει.

Το βλέπουν και οι εργαζόμενοι, οι λαοί των καπιταλιστικών χωρών. Βλέπουν ότι η απουσία της ΣΕ άνοιξε το δρόμο στο παμφάγο πολυεθνικό κεφάλαιο που τους κατατρώει μια μια τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους.

Το βλέπουν ακόμα κι εκείνοι που πίστεψαν στο τέλος του "ψυχρού πολέμου". Πριν καλά καλά κοπάσουν οι πανηγυρισμοί τους, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις πυροδότησαν την ανθρωποσφαγή στη γειτονική μας Γιουγκοσλαβία και είναι έτοιμες να μεταφέρουν το δαυλό του πολέμου σ' οποιοδήποτε σημείο της Γης, για να επιβάλλουν τα άνομα συμφέροντά τους.

Ακόμα και ορισμένοι παράγοντες της αστικής τάξης το παραδέχονται. Ο ιμπεριαλισμός γίνεται όλο και πιο ξέφρενος.

Οσο πιο πολύ θ' απλώνει τα πλοκάμια του στους λαούς, στα άτομα και στις συνειδήσεις το πολυεθνικό κεφάλαιο, όσο πιο πολύ θα φουσκώνουν οι φάλαγγες των άνεργων, των πεινασμένων, των άστεγων, των χιλιάδων που εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους αναζητώντας την τύχη τους στο άγνωστο, όσο πιο πολύ θα μολύνεται η Γη μας και θα αποτεφρώνονται τα δάση της, όσο πιο πολύ θα παραμορφώνονται οι άνθρωποι κάτω απ' τις ερπύστριες του ιμπεριαλιστικού καθεστώτος, τόσο πιο επίκαιρα, ζωντανά και σωτήρια θα προβάλλουν τα μηνύματα της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης.

Ηταν τη νύχτα της 25 προς 26 Οχτώβρη 1917 όταν αντήχησαν από τις όχθες του Νέβα οι ομοβροντίες των κανονιών του θωρηκτού "Αβρόρα". Κι ήταν το σύνθημα αυτό για την τελική έφοδο στα Χειμερινά Ανάκτορα των τσάρων στην Πετρούπολη. Χιλιάδες οπλισμένοι εργάτες, στρατιώτες και ναύτες όρμησαν, έτσι σαν μια οργισμένη θύελλα και κατέλαβαν το τελευταίο οχυρό της μισητής δυναστείας. Ανέτρεψαν την κυβέρνηση Κερένσκι και η εξουσία πέρασε στα χέρια των Σοβιέτ, που τα αποτελούσαν οι εργάτες, οι στρατιώτες, οι αγρότες και οι εκλεγμένοι από τους ίδιους βουλευτές.

Οι ομοβροντίες των κανονιών του θωρηκτού "Αβρόρα" ανάγγελναν στην ανθρωπότητα τη χαραυγή της νέας, της σοσιαλιστικής εποχής. Το κοσμοϊστορικό τους μήνυμα φτερούγισε σ' όλα τα πλάτη της Γης. Μπήκε στα εκατομμύρια των σκλάβων στις φάμπρικες του ληστρικού κεφαλαίου, των δούλων στους τσιφλικάδες και τους αποικιοκράτες. Πέταξε το μήνυμά τους μαζί με την ασκητική, τη νευρώδικη, την εκρηκτική μορφή του στρατηλάτη της επανάστασης, του Βλαντιμίρ Ιλιτς Λένιν.

Σε μια σειρά χώρες της Δυτικής Ευρώπης, δρούσαν και πριν απ' τον Οχτώβρη του '17 αριστεροί επαναστάτες, σοσιαλδημοκράτες, προσκείμενοι στο Λένιν και στο Κόμμα των Μπολσεβίκων. Ηταν η "Ενωση Σπάρτακου" στη Γερμανία, η ομάδα "Ορντινε Νουόβο" στην Ιταλία, οι Τεσνιάκ στη Βουλγαρία, οι τριμπουνιστές στην Ολλανδία, οι αριστεροί σοσιαλδημοκράτες στη Σουηδία, η αριστερή πτέρυγα των σοσιαλιστικών κομμάτων σε Αγγλία, Γαλλία, Αυστρία, Πολωνία, Φινλανδία, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Δανία. Τα αριστερά αυτά κόμματα και οι ομάδες, δέχτηκαν μεν την επίδραση της Οχτωβριανής Επανάστασης, ήταν όμως δημιουργήματα και καρπός των εσωτερικών εξελίξεων των χωρών τους.

Οι σπόροι που έριξε η ρούσικη επανάσταση τον Οχτώβρη 1917, βρήκαν καρποφόρο έδαφος σ' όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο, αφυπνίζοντας την τεράστια δραστηριότητα των εργαζομένων μαζών. Ο αστικός κόσμος συγκλονίστηκε όταν μετά τη Ρωσία άρχισαν να εμφανίζονται τα Σοβιέτ εργατών και στρατιωτών αντιπροσώπων στη Γερμανία - τη μεγάλη τότε χώρα του κεφαλαίου. Αυτό έγινε ακριβώς ένα χρόνο μετά τη νίκη του ρούσικου προλεταριάτου, στις αρχές του Νοέμβρη 1918. Ακολουθώντας το παράδειγμα των Ρώσων προλετάριων, οι εργάτες, στρατιώτες και ναύτες της γερμανικής πόλης - ναυστάθμου Κιέλου εξεγέρθηκαν κατά των πολεμικών τυχοδιωκτισμών του Κάιζερ και δημιούργησαν ενιαίο Σοβιέτ εργατών και ναυτών. Σ' όλο τον κόσμο μεταδόθηκε η είδηση ότι "ο γερμανικός στόλος ύψωσε την κόκκινη σημαία της λευτεριάς". Μετά το Κίελο ξεσηκώθηκαν και άλλες πόλεις, όπως το Αμβούργο και η Βρέμη. Στις 9 του Νοέμβρη 1918 ο Καρλ Λίμπνεχτ ανακήρυξε απ' το μπαλκόνι του αυτοκρατορικού ανακτόρου στο Βερολίνο, τη δημιουργία της σοσιαλιστικής δημοκρατίας. Στην πορεία των γεγονότων ωστόσο, η εξουσία πέρασε στα χέρια των δεξιών σοσιαλδημοκρατών, που έσπειραν ανάμεσα στις μάζες αυταπάτες, με αποτέλεσμα ν' ανοίξουν και πάλι το δρόμο στον ιμπεριαλισμό.

Ο επαναστατικός σεισμός είχε αγκαλιάσει και την Ουγγαρία που αποτελούσε τότε συστατικό τμήμα της Αυστρο-Ουγγρικής αυτοκρατορίας. Στη Βουδαπέστη και σ' άλλες πόλεις άναψαν οι ταξικές μάχες. Με την καθοδήγηση του νεαρού τότε Κομμουνιστικού Κόμματος η Ουγγαρία ανακηρύχτηκε στις 21 του Μάρτη 1919, Σοβιετική Δημοκρατία, που κράτησε 133 μέρες. Την κατάπνιξαν με την ένοπλη επέμβασή τους οι δυνάμεις της Αντάντ, στηριγμένες και στην προδοσία των δεξιών σοσιαλδημοκρατών.

Επαναστατικό κλίμα είχε δημιουργηθεί και στην Αγγλία, καθώς και στις αποικίες της. Στο στρατό και στο στόλο έγιναν ταραχές και ένοπλες συγκρούσεις με την αστυνομία. Σε πολλά πολεμικά σκάφη και στρατιωτικές μονάδες δημιουργήθηκαν επαναστατικές επιτροπές. Οι εργάτες άρχισαν αγώνα για την εθνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Ο αγώνας της εργατικής τάξης της Αγγλίας ενάντια στους καπιταλιστές δυνάμωσε ιδιαίτερα, όταν το καλοκαίρι του 1920 διαμορφώθηκε οργανωτικά το Κομμουνιστικό Κόμμα, που έγινε μαχητική εμπροσθοφυλακή του προλεταριάτου της μητρόπολης και των αποικιών.

Την έκρηξη της ρωσικής επανάστασης την παρακολουθούσε ο κόσμος με πιασμένη ανάσα. Ολοι ένιωθαν αόριστα πως άλλαζαν οι ανθρώπινες τύχες. Γι' αυτό και η κυρίαρχη, πάνω στα αγαθά της γης, Δύση ξεσηκώθηκε τρομαγμένη να βάλει φραγμό σ' αυτόν τον ανθρώπινο ωκεανό που έβγαινε από την κοίτη του, να "καταπνίξει το νεογέννητο στην κούνια του", όπως πρόσταζε ο κομμουνιστοφάγος Τσόρτσιλ. Ετσι άρχισαν οι ξένες επεμβάσεις και οι εμφύλιοι πόλεμοι. Στην Οδησσό, στη Χερσώνα, στη Σεβαστούπολη, στο Νοβοροσίσκ εμφανίστηκαν γαλλικά, ρουμανικά, ελληνικά και άλλα στρατεύματα. Στο Μουρμάνσκ και στον Αρχάγγελο αποβιβάστηκαν δεκάδες χιλιάδες αγγλικά και αμερικανικά στρατεύματα. Η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ αποβίβασαν τα στρατεύματά τους στην Απω Ανατολή. Εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες ξαπόστειλαν οι ιμπεριαλιστές της Αντάντ για να καταπνίξουν τη νεογέννητη Σοβιετική Δημοκρατία. Ταυτόχρονα υποδαύλιζαν και την εσωτερική αντεπανάσταση. Οι Αγγλοι επιδρομείς τοποθέτησαν στη Σιβηρία "ύπατο κυβερνήτη" το ναύαρχο Κολτσάκ. Στο Νότο η Αντάντ ανέθεσε τη διοίκηση των αντεπαναστατών στον στρατηγό Ντενίκιν.

Ο σοβιετικός λαός με το νεογέννητο Κόκκινο Στρατό του ανέτρεψαν την γκανγκστερική επέμβαση των ιμπεριαλιστών κρατών, εκδίωξαν τα στρατεύματά τους. Σύντριψαν και διέλυσαν τις ορδές της εσωτερικής αντίδρασης. Ο δρόμος για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού είχε ανοίξει.

Ακολούθησαν δύσκολα χρόνια.

Οι εργαζόμενοι της Σοβιετικής Ενωσης, μέσα από πρωτοφανείς στερήσεις και αφάνταστα εμπόδια, με φωτεινό οδηγητή το μεγάλο κόμμα του Λένιν, άνοιγαν καινούριους απάτητους δρόμους. "Οφείλουμε να οργανώσουμε με τρόπο ολότελα νέο τα ίδια τα θεμέλια της ζωής για εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους", έγραφε ο Λένιν. Και αλλού: "Δεν υπάρχει προηγούμενη πείρα".

Μετά τη νίκη της Οχτωβριανής Επανάστασης, άλλαξε ριζικά, τόσο το πρόσωπο της πρώην τσαρικής αυτοκρατορίας, της φυλακής των λαών, όσο και η όψη του κόσμου. Από καθυστερημένη επί αιώνες χώρα η Ρωσία, μετατράπηκε σε δεύτερη βιομηχανική δύναμη στον κόσμο. Δημιούργησε τις προϋποθέσεις για μια χωρίς προηγούμενο οικονομική, επιστημονική και πολιτιστική ανάπτυξη. Προηγήθηκε στην εξερεύνηση του διαστήματος και στην επιστημονική έρευνα σε πολλούς τομείς. Ολες οι αξίες του πνεύματος και του πολιτισμού τέθηκαν στην υπηρεσία του λαού και της παγκόσμιας ειρήνης.

Η νίκη της Οχτωβριανής επανάστασης και του σοσιαλισμού στη Ρωσία διαμόρφωσε συνθήκες που επέτρεπαν την ανάπτυξη των απελευθερωτικών κινημάτων των καταπιεζομένων λαών από τα δεσμά του καπιταλισμού. Αναπτύχθηκε το παγκόσμιο εργατικό κίνημα. Αναπτύχθηκαν οι αγώνες των αποικιακών λαών. Το αποικιοκρατικό σύστημα άρχισε να καταρρέει. Δεκάδες λαοί κατάχτησαν την ελευθερία τους και δημιούργησαν για πρώτη φορά στην ιστορία τα εθνικά τους κράτη.

Ηρθε μετά η πιο μεγάλη δοκιμασία. Οι χιτλερικοί, αφού υποδούλωσαν με τη φωτιά και το σίδερο όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, ρίχτηκαν με πρωτοφανή λύσσα πάνω στη ΣΕ. Πάσχιζαν να εξαφανίσουν από το πρόσωπο της Γης το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος του κόσμου, την απαντοχή και την ελπίδα όλων των εργαζομένων.

Αρχισε τότε μια τιτανομαχία που όμοιά της δε γνώρισε η παγκόσμια ιστορία. Οι λαοί όλης της Γης με απέραντη αγωνία παρακολουθούσαν την ηρωική αντίσταση των Σοβιετικών στους χιτλερικούς εισβολείς. Ηξεραν καλά ότι από την έκβαση των μαχών, έξω από τη Μόσχα και το Στάλινγκραντ, θα κρινόταν η τύχη του κόσμου, η πορεία της ιστορίας.

Επειτα από υπεράνθρωπες θυσίες, ποτάμια αίμα και δάκρυα οι Σοβιετικοί άνθρωποι πέταξαν το χιτλερικό θεριό έξω από την πατρική τους γη, το κυνήγησαν ως τη φωλιά του και το εξόντωσαν. Βοήθησαν τους λαούς της Ευρώπης να γλιτώσουν από το φοβερό βραχνά της χιτλερικής κατοχής.

Στα μεταπολεμικά χρόνια η ΣΕ, αφού σε ασύλληπτο χρονικό διάστημα, χάρη στον απέραντο μόχθο των παιδιών της και τη ζωτικότητα του κοινωνικού της συστήματος, κατάφερε να επουλώσει τις φοβερές πληγές που της άφησε ο πόλεμος, βάδισε με γιγάντια βήματα εμπρός, όρμησε και κατέλαβε κυριολεκτικά τούτη τη φορά τον ουρανό.

Η επέτειος των 80 χρόνων της Μεγάλης Οχτωβριανής Επανάστασης, βρίσκει διαλυμένη την πρώτη χώρα του σοσιαλισμού στον κόσμο. Ο διεθνής ιμπεριαλισμός, στηριγμένος στους κατάπτυστους προδότες, που μπόρεσαν να αναρριχηθούν στην εξουσία, εκμεταλλευόμενοι τα λάθη που διαπράχτηκαν, πέτυχαν το σκοπό που είχανε βάλει με τη γέννηση της ΕΣΣΔ. Τη διέλυσαν. Μηδένισαν τις κατακτήσεις της, ποδοπάτησαν συνειδήσεις και οράματα. Ομως την ιδέα του σοσιαλισμού δεν μπόρεσαν να τη σκοτώσουν.

Τα μηνύματα του Οχτώβρη εξακολουθούν να ζουν και ν' αποκτούν με καινούρια δύναμη την πιο επίκαιρη αναγκαιότητα. Την απελευθέρωση του ανθρώπου από την κεφαλαιοκρατική εκμετάλλευση, τη βία και τη φρίκη του πολέμου. Τη δημιουργία μιας κοινωνίας της χαράς και της ευτυχίας για όλους.Ο δρόμος που άνοιξε ο Οχτώβρης, είναι ο μόνος που μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα στη σωτηρία της, τον ίδιο τον πλανήτη μας από την πλήρη καταστροφή. Ο ιμπεριαλισμός, που μετά τη διάλυση της ΣΕ θέλει να κυριαρχεί στον κόσμο, δεν έχει κι ούτε μπορεί να προσφέρει κάτι καλύτερο στην ανθρωπότητα. Δεν μπορεί ν' αλλάξει τον εαυτό του. Είναι από τη φύση του αρπακτικός και απάνθρωπος.

Στην κορυφή στέκουν οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ. Με το θράσος της πιο ισχυρής οικονομικά και στρατιωτικά δύναμης, αναγορεύτηκαν ρυθμιστές των πάντων. Υπέταξαν στις θελήσεις τους διεθνείς οργανισμούς και κυβερνήσεις. Ταπεινώνουν και εξευτελίζουν ακόμα και μεγάλα κράτη - συμμάχους τους. "Με, ή και χωρίς τη συγκατάθεση της Γαλλίας, εμείς θα προχωρήσουμε στην επιχείρηση- σύλληψης και παραπομπής σε δίκη του Κάρατζιτς", δήλωσε με κομπασμό ο πλανητάρχης Κλίντον. Τον ίδιο δρόμο στην καταπάτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των λαών, ακολουθούν και οι κεφαλαιοκράτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η χώρα μας είναι και αυτή μπλεγμένη σ' αυτά τα γρανάζια, εκεί την οδήγησε, να την κατασπαράξουν, η άρχουσα τάξη. Εκεί τη σπρώχνει όλο και πιο βαθύτερα η υποτακτική τους κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Είναι όμως και τα ποτάμια της οργής που γίνονται κάθε μέρα και πιο ορμητικά. Και θα 'ναι αυτά που θα σαρώσουν, τόσο τους ξένους εισβολείς άρπαγες, όσο και τους εγχώριους συνεργούς τους. Είναι αυτά που θ' ανοίξουν το δρόμο για το ευτυχισμένο αύριο. Το δρόμο που χάραξε για τους λαούς ο Μεγάλος Οχτώβρης με τη ρούσικη επανάσταση.

Δημήτρης ΚΗΠΟΥΡΟΣ

ΑΥΡΙΟ : Ο Οχτώβρης δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία