Η στρατηγική μιας πολυεθνικής

η θυγατρική της στην Πάτρα

και η παγκοσμιοποίηση

Στην Πολιτική Απόφαση του 15ου Συνεδρίου του ΚΚΕ τονίζεται ότι ένα βασικό μέτωπο, κρίκος συσπείρωσης δυνάμεων που βοηθάει στην ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού - δημοκρατικού αγώνα είναι η πάλη ενάντια στις αναπροσαρμογές που υπαγορεύονται από το πολυεθνικό κεφάλαιο στην παραγωγική βάση της χώρας, στη βιομηχανία, στη βιοτεχνία, στην αγροτική οικονομία, στο εμπόριο, στον κοινωνικό τομέα.

Η συστηματική και έγκαιρη μελέτη - αποκάλυψη της στρατηγικής των πολυεθνικών της φιλομονοπωλιακής πολιτικής της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων θα βοηθάει καλύτερα τους εργαζόμενους στη διατύπωση επιθετικών προωθημένων στόχων πάλης, ώστε γρήγορα, μαζικά και με ανεβασμένη συνείδηση να περνούν στην αντεπίθεση. Το σημείωμα που ακολουθεί προσπαθεί να αναδείξει ορισμένες πλευρές σ' αυτή την κατεύθυνση.

Α. Η θυγατρική

Στις 25 Αυγούστου η πολυεθνική "ιταλική" "Μιρόλιο", που δρα στην κλωστοϋφαντουργία και τον ιματισμό, έκλεισε τη θυγατρική της, το εργοστάσιο ιματισμού "ΕΛΛΑΣ Α.Ε." στην Πάτρα. Οι 120 εργαζόμενες βρήκαν κλειστή την πύλη του εργοστασίου και θυροκολλημένες τις απολύσεις τους. Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων βρέθηκαν αντιμέτωποι με ιδιωτική αστυνομία, που μίσθωσε η εργοδοσία, φοβούμενη πιθανή κατάληψη του εργοστασίου από τους εργαζόμενους.

Η επιχείρηση λειτουργούσε 25 χρόνια στην Ελλάδα. Ηταν από τις πιο κερδοφόρες του κλάδου, όπως φαίνεται από τους ισολογισμούς της.

Η επιχείρηση έκανε εξαγωγές έτοιμου γυναικείου ενδύματος στο γκρουπ των εταιριών της μητρικής "Μιρόλιο". Το 1996, οι πωλήσεις του βιομηχανικού κλάδου της έφτασαν τα 738.567 τεμάχια και η αξία αυτών σε τιμές πωλήσεων έφτασε τα 2.079.000.000 δρχ., το προκύψαν μεικτό αποτέλεσμα (κέρδος) εκμεταλλεύσεως '96 274.199.567 δρχ. και το διανεμειθέν μέρισμα καθαρό φόρου 23.000.000 δρχ.

Η εταιρία "ΕΛΛΑΣ Α.Ε." επίσης προωθούσε χονδρικές πωλήσεις ετοίμων ενδυμάτων που παραλαμβάνανε από το γκρουπ της μητρικής "Μιρόλιο" από την Ιταλία και τα διέθετε στην ελληνική αγορά. Το 1995 διέθεσε 34.430 τεμάχια και τα ακαθάριστα έσοδά της ανήλθαν σε 472.228.000 δρχ. Είχε μια αύξηση πωλήσεων σε σχέση με το '94 της τάξης του 53+εε στα τεμάχια και 69+εε στα ακαθάριστα έσοδα.

Η "ΕΛΛΑΣ Α.Ε." αξιοποίησε τη διείσδυση στα Βαλκάνια (Αλβανία) και το φασόν, καταληστεύοντας τους Αλβανούς εργαζόμενους. Από το 1995 εργάζονταν για λογαριασμό της "ΕΛΛΑΣ Α.Ε." δύο (2) βιοτεχνίες στην Αλβανία, στο Αργυρόκαστρο: "Η Bartil - Al" και η "Alba Confezioni". Η συνολική παραγωγή τους ανήλθε το '95 σε 327.538 τεμάχια και η καταβληθείσα συνολική αμοιβή από την "ΕΛΛΑΣ Α.Ε." για τη ραφή των ενδυμάτων ανήλθε σε 33.110.714 δρχ., δηλαδή μέσος όρος κόστους ανά τεμάχιο 101,10 δρχ. Αν αφαιρέσει κανείς από τις 101,10 δρχ. τις αποσβέσεις και τα κέρδη των βιοτεχνιών, καταλαβαίνουμε ότι οι εργαζόμενοι στην Αλβανία έπαιρναν ένα μεροκάματο πείνας. τα ενδύματα αυτά παραλαμβάνονταν ασιδέρωτα από την "ΕΛΛΑΣ Α.Ε.", το δε τελικό κόστος για την εταιρία συμπεριλαμβανομένων όλων των δαπανών, μεταφορικά έξοδα, κόστος εργασίας των εργαζομένων της, έξοδα ταξιδίων κ.ά. ήταν 28,67 δρχ. ανά λεπτό παραγωγής!!!

Πρόκειται δηλαδή για επιχείρηση υπερεκμετάλλευσης που δε χωράει στη φαντασία ανθρώπου. Αργότερα η ένοπλη εξέγερση στην Αλβανία χάλασε κάπως τη σούπα στην πολυεθνική. Γι' αυτό άρχισαν να κλαψουρίζουν οι εκπρόσωποι του μονοπωλίου στις διάφορες συνάξεις τους, γιατί το κόστος στην Αλβανία, λόγω εξέγερσης, ανέβηκε από 101,10 δρχ. σε 118,82 το κομμάτι. Δηλαδή 17,72 δρχ. το κομμάτι!

Τέλος, μέτοχοι της θυγατρικής "ΕΛΛΑΣ Α.Ε." ήταν οι εταιρίες της "Μιρόλιο" "International Μιρόλιο" με έδρα το Αμστερνταμ και η "Μιρόλιο (Suissh)" με έδρα την Ελβετία. Η "ΕΛΛΑΣ Α.Ε." ήταν ένας κρίκος ενός πολυεθνικού μονοπωλίου που παρήγαγε γυναικεία ενδύματα από ύφασμα που παρήγαγαν άλλες εταιρίες της πολυεθνικής "Μιρόλιο".

Στη συνέχεια η "ΕΛΛΑΣ Α.Ε." τα πουλούσε επίσης σε εταιρίες της πολυεθνικής "Μιρόλιο" και η ίδια διατηρούσε εμπορικό τμήμα στην Ελλάδα και προωθούσε στην ελληνική αγορά διάφορα άλλα προϊόντα (έτοιμα ενδύματα) της πολυεθνικής. Πραγματοποιούνταν έτσι ένας τεράστιος κύκλος ελεύθερης κίνησης εμπορευμάτων από χώρα σε χώρα της πολυεθνικής "Μιρόλιο".

Το ερώτημα είναι: Γιατί η πολυεθνική "Μιρόλιο" έκλεισε αυτόν το σύγχρονο και κερδοφόρο κρίκο της; Στους εργαζόμενους κοινοποιήθηκε γενικά και αόριστα ότι κλείνει λόγω "της δυσμενέστατης εξελίξεως της εμπορικότητας και του κόστους παραγωγής, του μεγάλου ανταγωνισμού".

Πρόκειται για τεράστια απάτη. Τα περί εμπορικότητας και ανταγωνιστικότητας αποτελούν ψεύδη, γιατί η εταιρία πήγαινε καλά από άποψη κερδών και διάθεσης των προϊόντων.

Σε ό,τι αφορά το κόστος παραγωγής: Ενα μήνα πριν κλείσει η "ΕΛΛΑΣ Α.Ε." η "Μιρόλιο" εκτιμούσε ότι η εταιρία δεν πάει καλά. Αυτό γιατί σε σύγκριση με άλλα εργοστάσια της πολυεθνικής "Μιρόλιο" το κόστος παραγωγής της "ΕΛΛΑΣ Α.Ε." ήταν μεγαλύτερο. Οι μετρήσεις της πολυεθνικής "Μιρόλιο" τον Απρίλη του 1997 έδιναν το εξής κόστος ανά λεπτό παραγωγής σε ορισμένες από τις εταιρίες της:

ΕΛΛΑΣ Α.Ε. - ΕΛΛΑΔΑ 90,70 δρχ.

TICOT - ΤΥΝΗΣΙΑ 45,36 δρχ.

COTON - ΤΥΝΗΣΙΑ 48,07 δρχ.

CONEG - ΑΙΓΥΠΤΟΣ 51,15 δρχ.

COMAR - ΜΑΡΟΚΟ 44,25 δρχ.

Ολες αυτές οι εταιρίες και η "ΕΛΛΑΣ Α.Ε." είναι θυγατρικές της "Μιρόλιο", εξάγουν τα προϊόντα τους στο γκρουπ "Vesterehe" της πολυεθνικής, η οποία είναι και προμηθευτής τους σε ύφασμα.

Συγκριτικά λοιπόν με αυτές τις εταιρίες και χώρες το κόστος είναι μεγαλύτερο στην Ελλάδα. Για το μεγαλύτερο συγκριτικά με άλλες χώρες κόστος φταίει το υψηλότερο άμεσο και έμμεσο κόστος εργασίας, εκτιμάει η "Μιρόλιο", γι' αυτό κλείνει το παράρτημά της στην Ελλάδα και μεταναστεύει. Στο αίτημα του εργοστασιακού, του κλαδικού σωματείου και της Ομοσπονδίας, "η κυβέρνηση να πάρει μέτρα να μην κλείσει το εργοστάσιο", η κυβέρνηση και η πλειοψηφία του ΕΚ Πάτρας που πρόσκειται στην ΠΑΣΚΕ απαντούν αρνητικά, με τη δικαιολογία ότι έχουμε ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου.

Η λογική τους είναι δεν μπορούμε να επέμβουμε, γιατί οι διεθνείς συνθήκες και η Ευρωπαϊκή Ενωση κατοχυρώνουν την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων.