Λίγα για το ιστορικό του ζητήματος:

Η Μάρλεν Ντίντριχ είχε εγκαταλείψει τη χώρα της το 1933, εκδηλώνοντας, με την πράξη της αυτή, την έντονη αντιπάθειά της για την άνοδο των ναζί στην εξουσία. Κατέφυγε στις ΗΠΑ, έχοντας στο ενεργητικό της την παγκόσμια επιτυχία της ταινίας "Γαλάζιος άγγελος". Στη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, γύρισε στο Χόλιγουντ τις ταινίες "Μάρτυρας κατηγορίας" και "η Δίκη της Νυρεμβέργης", που αποτέλεσαν αμείλικτο "κατηγορώ" κατά του χιτλεροφασισμού. Ταυτόχρονα, η μεγάλη ηθοποιός μαστίγωνε το καθεστώς των ναζί, με τις ομιλίες της και το τραγούδι σε συγκεντρώσεις πολιτών και στρατιωτών στις ΗΠΑ.

"Ποια να τιμήσουμε; Την προδότρια; Αυτή που...".

Ναι, αυτή που στηλίτευε με την τέχνη και την τόλμη της το καθεστώς της βαρβαρότητας και συντάχθηκε στο μέτωπο του αντιχιτλερικού αγώνα.

Το ζήτημα, ωστόσο, έχει και τις προεκτάσεις του.

Προδότες θα πρέπει να θεωρηθούν οι κορυφαίοι ατομικοί επιστήμονες, Κλάους Φουξ και Νάνφρεντ φον Αρντένε. Προδότης και ο κορυφαίος θεωρητικός του θεάτρου, συγγραφέας και σκηνοθέτης Μπέρτολτ Μπρεχτ, μαζί και η σύζυγός του, Ελενα Βάιγκελ, διευθύντρια του Βερολινέζικου Θεάτρου, μαζί και η πασίγνωστη ερμηνεύτρια των έργων του Μπρεχτ, Γκιζέλα Μάι. Προδότες και οι διεθνούς φήμης συγγραφείς, Χάινριχ και Τόμας Μαν, η Ανα Ζέγκερς και πόσοι άλλοι, που τα έργα τους κυκλοφόρησαν σε εκατομμύρια αντίτυπα.

Ετσι, λοιπόν, δεν είναι καθόλου περίεργο. Αφού, σύμφωνα πάντα με τα κριτήρια των σημερινών νεοναζί, όσοι Γερμανοί ανέπτυξαν αντιχιτλερική δράση στο εξωτερικό, θεωρούνται προδότες, τότε τα δικαστήρια της Βόννης, γιατί να μη θεωρήσουν "εγκληματία" τον τελευταίο ηγέτη της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, Εγκον Κρεντς, να τον καταδικάσουν και να τον κλείσουν στο κάτεργο; Γιατί να μη θεωρήσουν "εγκληματίες" όλους τους ηγέτες της πρώην ΓΛΔ, και πρώτ' απ' όλα τον Εριχ Χόνεκερ, που ο κατάπτυστος προδότης Γιέλτσιν παρέδωσε στις αρχές της Βόννης να δικαστεί, να καταδικαστεί και να πεθάνει στην εξορία, μακριά απ' την πατρίδα του;

Συνοψίζοντας, ανακύπτει το ερώτημα:

Πού το πάει, πού θέλει να το πάει η ενωμένη πια Γερμανία, με τις χιλιάδες των ανέργων, που συνεχώς πληθαίνουν, με τις πληγωμένες συνειδήσεις του πληθυσμού της πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, με το άγχος για το αύριο; Πίσω, στη μνήμη και στη φρίκη του αγκυλωτού σταυρού, του χιτλεροφασισμού και του πολέμου, που σκόρπισε τα πάνδεινα στην ανθρωπότητα;Δημήτρης ΚΗΠΟΥΡΟΣ