Στα πλαίσια της Κοινής Ναυτιλιακής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που θεμελιώθηκε το 1986, μπήκε και το ζήτημα της "απελευθέρωσης" των εσωτερικών θαλάσσιων μεταφορών,θυσιάζοντας κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και το δικαίωμα εργασίας στο βωμό των συμφερόντων των πολυεθνικών, που θα εκμεταλλευτούν τις γραμμές αυτές για την αύξηση των κερδών τους. Πριν πέντε χρόνια εκδόθηκε ο Κανονισμός 3577/92, με τον οποίο καταργείται το καμποτάζ, το δικαίωμα δηλαδή εκμετάλλευσης των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών από πλοία ελληνικής σημαίας και ελληνικής πλοιοκτησίας.Με τον κανονισμό αυτό άνοιξε ο δρόμος της άλωσης του χώρου της ακτοπλοϊας από τις ξένες ναυτιλιακές εταιρίες και ιδιαίτερα τις πολυεθνικές.

Στα πλαίσια λοιπόν της εφαρμογής του Κανονισμού 3577/92, η Κομισιόν έστειλε πρόσφατα στο Συμβούλιο Υπουργών έκθεση σχετικά με την πορεία εφαρμογής του κανονισμού. Μεταξύ των άλλων, όπου με σκόπιμο τρόπο υποτιμούνται οι συνέπειες της απελευθέρωσης, εισηγείται στο Συμβούλιο και κάποια νέα επικίνδυνα στοιχεία. Η Επιτροπή, με βάση την έκθεση, εισηγείται την εφαρμογή της νομοθεσίας του κράτους νηολόγησης του πλοίου και όχι του κράτους υποδοχής. Αποφάσισε επίσης να εκχωρηθεί το δικαίωμα εκμετάλλευσης των ενδομεταφορών σε πλοία που ανήκουν σε "θυγατρικά", δεύτερα νηολόγια - πρόκειται ουσιαστικά για νηολόγια "ευκαιρίας" - και η επάνδρωση των πλοίων να γίνεται με όρους που έχει υιοθετήσει το κράτος νηολόγησης και όχι το κράτος υποδοχής των πλοίων. Αυτό σημαίνει ότι τα πλοία θα δρομολογούνται με τους όρους (οργανικές συνθέσεις, συλλογικές συμβάσεις και άλλα) που προβλέπει το καθεστώς της σημαίας που έχουν νηολογηθεί και όχι της χώρας υποδοχής! Η έκθεση, σύμφωνα με πληροφορίες, θα συζητηθεί στα αρμόδια όργανα και στο Συμβούλιο Υπουργών το Δεκέμβρη.

Τεράστιες ευθύνες για την απελευθέρωση των εσωτερικών θαλάσσιων μεταφορών έχουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, γιατί αρνήθηκαν να προβάλλουν "βέτο" και επικρότησαν τον Κανονισμό 3577/92. Ευθύνες έχουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις που υποκλίνονται στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, οι "αρχές" της οποίας αντανακλώνται στην απελευθέρωση της ακτοπλοϊας. Ευθύνες όμως έχει και η πλειοψηφία της διοίκησης της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας που δεν έκανε τίποτα και επιπλέον αρνήθηκε να πάρει πρωτοβουλίες και να οργανώσει ένα κίνημα υπεράσπισης του καμποτάζ και κατάργησης του Κανονισμού 3577/92. Στην πρόσφατη συνάντηση μεταξύ του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας και αντιπροσωπείας της διοίκησης της ΠΝΟ, οι δυο πλευρές δήλωσαν ότι οι απόψεις τους είναι ταυτόσημες. Βέβαια, η υποκρισία του ΥΕΝ και της κυβέρνησης δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Εάν ενδιαφέρονταν, θα έπρεπε να είχαν παρεμποδίσει την καταστρατήγηση της νομοθεσίας της χώρας. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί το "πειρατικό" κρουαζιερόπλοιο με σημαία Μπαχάμες "Μάρκο Πόλο",το οποίο "νόμιμα" τον περασμένο χρόνο εκτελούσε κρουαζιέρες με την πλήρη κάλυψη της ελληνικής κυβέρνησης και των κομμάτων που τη στηρίζουν.

Τα σωματεία ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ τονίζουν ότι το ναυτεργατικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει καθήκον να πρωτοστατήσει και να συντονίσει τις προσπάθειες του με το υπόλοιπο εργατικό και μαζικό κίνημα και τους ενδιαφερόμενους φορείς, ώστε να οργανωθεί πλατύ αγωνιστικό μέτωπο ενάντια στην πολιτική της απελευθέρωσης των εσωτερικών θαλάσσιων μεταφορών. Ενα μέτωπο για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της οικονομίας της χώρας, την απρόσκοπτη σύνδεση νησιωτικού συμπλέγματος με την ηπειρωτική Ελλάδα, την ανάπτυξη των νησιών και την προστασία του δικαιώματος εργασίας των χιλιάδων ναυτεργατών. Στην κατεύθυνση αυτή επιβάλλεται να ληφθούν οι κατάλληλες πρωτοβουλίες και να προωθηθεί ο αναγκαίος συντονισμός συνδικαλιστικού κινήματος και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τα δυο σωματεία προτείνουν τη δημιουργία Εθνικού Φορέα Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών,που θα οργανωθεί σύμφωνα με τους κανόνες της διαφάνειας και κοινωνικού ελέγχου, θα εισχωρήσει στο χώρο, αξιοποιώντας τη ναυπηγοεπισκευαστική υποδομή της χώρας, θα προχωρήσει προγραμματισμένα στην ανανέωση του στόλου και τη σχεδιασμένη εξυπηρέτηση των νησιών.