"Λαϊκό πρόβλημα" χαρακτηρίζει την υπόθεση της προστασίας της δημόσιας και δωρεάν παιδείας ο Γ. Σταυρόπουλος,μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ και δηλώνει αισιόδοξος ότι το λαϊκό κίνημα θα δώσει την απάντηση που πρέπει στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα, τα οποία η κυβέρνηση θέλει να περάσει μέσα από το πολυνομοσχέδιο.

- Πώς βιώνουν τα παιδιά των εργαζομένων την όρθωση των ταξικών φραγμών στη μόρφωση;

- Ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια ο εργαζόμενος βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να εξασφαλίσει αυτά που μεθοδευμένα δε δίνει η πολιτεία ή που εμποδίζει να δοθούν στο δημόσιο σχολειό και τα καλύπτει με την παραπαιδεία. Η πολιτεία δεν εξασφαλίζει ούτε τις στοιχειώδεις χρηματοδοτήσεις, ώστε να εξασφαλιστεί η υλικοτεχνική υποδομή στα σχολεία - υπάρχουν σοβαρότατες ελλείψεις σε αίθουσες εργαστήρια - δεν έχουν υπάρξει εκείνα τα αναγκαία σύγχρονα βιβλία και βεβαίως δεν έχουν ικανοποιηθεί οι ανάγκες του εκπαιδευτικού που θα τον ανακούφιζαν και θα του εξασφάλιζαν ένα περιβάλλον, μέσα στο οποίο θα μπορούσε να αναπτύξει το εκπαιδευτικό του έργο.

Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι τόσο η ολιγαρχία του τόπου, οι πολυεθνικές και η Ευρωπαϊκή Ενωση επιδιώκουν τη μείωση των κρατικών δαπανών σε κοινωνικούς τομείς. Σημαντικός κοινωνικός τομέας είναι και η παιδεία. Να, γιατί κυρίως είναι λαϊκό πρόβλημα. Αυτός που έχει το χρήμα, ο αστός ο μεγαλοεπιχειρηματίας δεν έχει και πρόβλημα να διαθέσει και κάποια από τα πολλά εκατομμύρια που εισπράττει.

- Η δημαγωγία αυτή περί ελεύθερης πρόσβασης βρίσκει έδαφος στους

εργαζόμενους;

- Νομίζω ότι ένας που κατοικεί στο Αιγάλεω, στο Περιστέρι, στα Νέα Λιόσια και στις άλλες λαϊκές συνοικίες δεν είναι εύκολο στους δημαγωγούς της κυβέρνησης να τον κοροϊδέψουν. Ξέρει πολύ καλά και ο ίδιος ότι σε σχέση με την ανώτατη εκπαίδευση οι πιθανότητες είναι ένα στα τέσσερα παιδιά που μπαίνουν και αν πάμε στην Ιατρική, για παράδειγμα που έχει πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις σε φροντιστήρια κλπ. είναι ένα στα εννιά παιδιά σήμερα. Και η κυβέρνηση δε θέλειαπλά να ανατρέψει αυτή την κατάσταση αλλά αντίθετα θέλει να υποβαθμίσει το επίπεδο της παρεχόμενης μόρφωσης. Αντε ο μαθητής να πάει να μάθει αριθμητική και μερικά ακόμα και να πάει μετά να πάρει μια τεχνική εκπαίδευση την οποία επίσης χαρίζει η κυβέρνηση στους ιδιώτες δίνοντας δισεκατομμύρια σε επιχειρηματίες στα ιδιωτικά ΙΕΚ και σε επιχειρήσεις, μια ψευτοεκπαίδευση. Αυτό θα έχει αντίκτυπο στα παιδιά της εργατικής τάξης. Μέσα από αυτές τις διαδικασίες κάποιοι θα πλουτίζουν και θα αφήνουν το μορφωτικό επίπεδο της εργατικής τάξης χαμηλό. Είναι σίγουρο ότι μέσα από αυτά τα μέτρα θα ενταθούν αυτά τα φαινόμενα.

Σήμερα η κυβέρνηση παρότι δημαγωγεί ασύστολα με τη δήθεν ελεύθερη πρόσβαση υψώνει σημαντικότατους ταξικούς φραγμούς. Ενώ λέει ότι αφήνει ελεύθερη την πρόσβαση, δημιουργεί συνθήκες αλλεπάλληλων εξετάσεων όπου είναι σίγουρο ότι θα "διώξει" παιδιά από τα λαϊκά στρώματα, εντείνοντας το φαινόμενο που ήδη υπάρχει να εγκαταλείπουν τα παιδιά το λύκειο. Αυτό ακριβώς θέλει η κυβέρνηση, πάρα πολλά παιδιά να φύγουν από τη μέση και ο κανόνας θα είναι αυτός που έχει να πληρώσει για φροντιστήρια και ιδιαίτερα θα βρίσκει ανοιχτές τις πόρτες για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, για την οποία φυσικά υπάρχουν τα σχέδια ιδιωτικοποίησής της.

- Πώς συνδέεται ο αγώνας των εκπαιδευτικών με τον αγώνα των εργαζομένων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική;

- Πριν από λίγο καιρό, η κυβέρνηση πέρασε νόμο για την υγεία που οδηγεί τους γιατρούς σε νέες μορφές εργασιακών σχέσεων, σύμφωνα με αυτά που ορίζει η"Λευκή Βίβλος". Σήμερα, με φωτογραφικές διατάξεις μέσα στο σχέδιο νόμου που η κυβέρνηση θέλει να σπάσει τη μονιμότητα του εκπαιδευτικού, την εξέλιξη, την αποκατάστασή του με την επετηρίδα και με άλλους τρόπους, την αξιοκρατία, οδηγεί και εδώ στη λεγόμενη διευθέτηση των εργασιακών σχέσεων κατά τα πρότυπα που επιδιώκει και αλλού. Φαίνεται αυτό που ισχύει για όλη την εργατική τάξη και έγινε ήδη στα ναυπηγεία Ελευσίνας, όπου ανατράπηκαν σημαντικές κατακτήσεις των εργαζομένων μέσα από τη συμπαιγνία για ιδιωτικοποίηση των ναυπηγείων, αυτό που γίνεται σήμερα στη "Χαλυβουργική", όπου ο εργοδότης επιδιώκει να χτυπήσει το 8ωρο - 40ωρο και να επιβάλει 12ωρη απασχόληση ημερήσια, αυτά που βλέπουμε σε μια σειρά άλλους εργασιακούς χώρους όπως στην Ιντεάλ Στάνταρντ, στο ΜΙΝΙΟΝ η κυβέρνηση επιδιώκει να τα επιβάλει και στους εκπαιδευτικούς. Και εδώ είναι που βλέπουμε ότι συνδέεται ο αγώνας του εργάτη, είτε του ανειδίκευτου, είτε του τεχνίτη με τον αγώνα του εκπαιδευτικού και για τις εργασιακές του σχέσεις και για τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα και όλοι μαζί για αυτό το σοβαρό κεφάλαιο που λέγεται παιδεία.Ταυτόχρονα, η υπόθεση παιδεία ενδιαφέρει άμεσα την εργατική τάξη, για τη μόρφωση των παιδιών της, για τη μόρφωση της επόμενης γενιάς της. Και εδώ επίσης συνδέεται ο κοινός αγώνας ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική.

Η κυβέρνηση βλέπει ότι η παιδεία είναι ένα ζήτημα που πραγματικά μπορεί να ξεσηκώσει τον κόσμο σ' ένα λαϊκό κίνημα τέτοιο που να αμφισβητήσει όχι μόνο στα ζητήματα της παιδείας, αλλά να πάει και παραπέρα. Από τη μέρα μάλιστα που μαζί με άλλους φορείς μαζευτήκαμε στα γραφεία της ΟΛΜΕ στις 21 Αυγούστου σε μια πολύ σημαντική σύσκεψη και όλοι μαζί εκφράσαμε αγωνία και αγανάκτηση γι' αυτές τις αντιλαϊκές αντιεκπαιδευτικές επιλογές της κυβέρνησης, η κυβέρνηση έντρομη παρεμβαίνει με διάφορους τρόπους και κοιτά "να συμμαζέψει" τις δικές της δυνάμεις στους διάφορους χώρους. Εχουμε τέτοια παραδείγματα κατ' αρχήν σε επίπεδο συνδικαλιστικού κινήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι υπήρξε σημαντική αναδίπλωση των δυνάμεων της ΠΑΣΚΕ στα όργανα της ΓΣΕΕ που εκφράστηκε με την απουσία από το συλλαλητήριο αυτών των δυνάμεων, αλλά και με την επιλογή να μην κάνουν το παραμικρό. Είπαν μάλιστα ότι λίγο ως πολύ στην κοινή ανακοίνωση που βγήκε υφαρπάχτηκε και η σύμφωνη γνώμη της ΓΣΕΕ.

Φαίνεται ότι η κυβέρνηση - και έγινε αυτό - μάζεψε τα στελέχη της σε διάφορους τομείς και τους "τράβηξε τα αυτιά". Και μέσα από αυτές τις εμπειρίες νομίζω ότι μεγαλώνουν οι ευθύνες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Ηδη παίρνουμε τα μέτρα μας σε μια σειρά χώρους να υπάρξουν πρωτοβουλίες κατ' αρχήν συζήτησης για να αποκρουστεί αυτή η επίθεση που συντεταγμένα κάνει η κυβέρνηση και μια σημαντική μερίδα των ΜΜΕ για να αποπροσανατολίσουν, να κοροϊδέψουν το λαό με αυτά τα δήθεν περί ελεύθερης πρόσβασης, ίσες ευκαιρίες για όλους κλπ.

- Οι συνθήκες αυτές δημιουργούν προϋποθέσεις ανάπτυξης αυτού που λέγεται μέτωπο παιδείας;

- Βρισκόμαστε σε μία περίοδο, με αφορμή τα ζητήματα της παιδείας που αγγίζουν τις καρδιές λαϊκών στρωμάτων, που με μεγαλύτερη κατανόηση οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τα καλέσματα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και που η αδράνεια, η δυσπιστία, η αποχή δίνουν τη θέση τους σε μία ενεργή συμμετοχή όλων αυτών που θίγονται, στα κοινά.

Νομίζω ότι τώρα είναι ευκαιρία γονείς εκπαιδευτικοί και εκπαιδευόμενοι, η εργατική τάξη να φτιάξουν ένα ισχυρότατο μέτωπο που θα παλεύει ενάντια στις επιδιώξεις που υπηρετεί πιστά η κυβέρνηση, τις επιδιώξεις της ολιγαρχίας που θέλει την παιδεία ακόμα έναν τομέα όπου θα εφαρμόζονται οι νόμοι της αγοράς. Και ακριβώς επειδή υπάρχει μια κινητικότητα στα πρωτοβάθμια σωματεία, στα εργατικά κέντρα και στις ομοσπονδίες και στους συνταξιούχους, νομίζω ότι η εργατική τάξη και ιδιαίτερα το ταξικό εργατικό κίνημα που δρα μέσα σ' αυτή θα μπορέσει να τραβήξει σε μάκρος αυτή την υπόθεση και θα δημιουργεί ένα μέτωπο συσπείρωσης των λαϊκών στρωμάτων για μια πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία.

Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ