Η Πυρσόγιαννη, κεφαλοχώρι του Ν. Ιωαννίνων, βρίσκεται σκαρφαλωμένη στα ριζά του θρυλικού Γράμμου και στην περίοδο του απελευθερωτικού μας αγώνα έδωσε πολλά παλικάρια που σαν ανταμοιβή τους ύστερα, στα μεταβαρκιζιανά χρόνια, κυνηγήθηκαν, εξορίστηκαν, εξοντώθηκαν.

Αυτοί οι αγωνιστές της Εθνικής μας Αντίστασης ποτέ δεν τιμήθηκαν από την πολιτεία για τη θυσία τους. Ομως, το κράτος τίμησε με ανδριάντα στην πλατεία της Πυρσόγιαννης, τον τρομοκράτη και δοσίλογο στα χρόνια της γερμανικής κατοχής Κώστα Κούρκουλα.

Μετά τη Βάρκιζα έφεραν τον Κούρκουλα διοικητή της Χωροφυλακής στην Πυρσόγιαννη και αλίμονο σε όποιον ΕΑΜίτη έπεφτε στα χέρια του. Ετρωγε ξύλο με το καντάρι. Ο αντάρτης του ΕΛΑΣ Γιάννης Δημάδης, απ' το Γοργοπόταμο, έφαγε τόσο ξύλο, απ' τον Κούρκουλα, που για να συνέλθει τον τύλιξαν σε δέρμα φρεσκοσφαγμένης προβατίνας.

Ολοι μας κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να μην πέσουμε στα χέρια του, γιατί ξέραμε καλά τι μας περίμενε.

Ο "παλικαράς" λοιπόν αυτός, στις 15 Σεπτέμβρη του '46 ξεκίνησε με όλη τη δύναμη της Χωροφυλακής και ένοπλους ΜΑΥδες για το ορεινό κτηνοτροφικό χωριό Αετομελίτσα, καταφύγιο των κυνηγημένων πατριωτών από το κράτος και παρακράτος. Φανταζόταν ότι θα τους "έπιανε" όλους. Ομως έπεσε έξω και δε βρήκε ούτε έναν. Τότε λύσσαξε και έπιασε όποιον βρήκε μπροστά του. Ανάμεσα στο τσούρμο των 46 ομήρων ήμουν και εγώ και η γυναίκα του Αργύρη Μαλιούφα, λίγων ημερών λεχώνα. Οταν φτάσαμε στην Πυρσόγιαννη, ο διοικητής του σταθμού, ανθυπασπιστής Αντωνόπουλος, του είπε με αγανάκτηση: "Τι είναι αυτά κ. διοικητά; Τι σου έκαναν όλοι αυτοί οι αθώοι και τους κουβαλάς εδώ;". Και ο Κούρκουλας του είπε να "βγάλει το σκασμό" και μας έκλεισαν σ' ένα υπόγειο χωρίς καθόλου φως, γεμάτο ανθρώπινες ακαθαρσίες.

Οι ΕΛΑΣίτες μόλις έμαθαν ότι μας έπιασαν, παίρνουν δρόμο για να μας ελευθερώσουν. Το πρωί στις 16 Σεπτέμβρη 1946 αρχίζει η μάχη, εκεί σκοτώνεται ο Κούρκουλας και μερικοί ΜΑΥδες της Πυρσόγιαννης. Ολοι εμείς οι 46 όμηροι και άλλοι 9 που είχε στα κελιά ο Κούρκουλας βρεθήκαμε ελεύθεροι. Λυπηθήκαμε γιατί χάσαμε στη μάχη το παλικάρι μας τον Κιρλιγκίτση, χαρήκαμε όμως γιατί καθάρισε ο τόπος από ένα τέτοιο υποκείμενο. Και να που τώρα το επίσημο κράτος μας έστησε την προτομή του στον τόπο που βασάνισε και καταδίωξε με μανία αγωνιστές και αγωνίστριες του απελευθερωτικού μας αγώνα.

Στην Πυρσόγιαννη γεννήθηκαν πολλά και άξια παλικάρια που έπρεπε να τιμηθούν, όπως ο Πυρσογιαννίδης Σωκράτης - Πύρσος, ο θρυλικός "Γκρεμπάλας". Το παρανόμι αυτό το χρωστά στο ύψωμα "Γκρεμπάλα" που δεσπόζει στο Καλπάκι, και που ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στον πόλεμο του '40 το ανακατέλαβε με δική του πρωτοβουλία δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο στρατό να κυνηγήσει τους Ιταλούς.

Αλλά και στην Εθνική μας Αντίσταση η Πυρσόγιαννη έδωσε πολλά παλικάρια στον αγώνα, τα οποία μετά τη Βάρκιζα κυνηγήθηκαν, εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν.

Γιατί το κράτος μας τιμά τους προδότες, τους δοσίλογους και εξοντώνει τους πατριώτες; Με τέτοια θεμέλια θα κτίσουμε κράτος δικαίου;

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΡΦΥΡΗΣ

Οξυά Ιωαννίνων