Την αυγή της 21ης Απρίλη 1967, ο λαός μας έβλεπε, για άλλη μια φορά στα μεταπολεμικά χρόνια, να ανακόπτεται με τη βία η πορεία για την απαλλαγή του από την ξένη εξάρτηση και τη θεμελίωση μιας αληθινής δημοκρατίας στον τόπο μας. Ηταν τα τανκς των μαύρων συνταγματαρχών, που κινήθηκαν με την έμπνευση των πιο αντιδραστικών επιθετικών δυνάμεων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των μεγάλων συνεταίρων του, του ΝΑΤΟ, και με δικά τους όπλα. Πέρασαν 28 χρόνια από τότε. Ποια διδάγματα μας προσφέρουν οι κατοπινές εξελίξεις ως τις μέρες μας;

Ο λαός μας δεν υποτάχθηκε στο δικτατορικό καθεστώς των συνταγματαρχών. Πρώτο το ΚΚΕ, την ίδια μέρα, με ανακοίνωσή του ΠΓ της ΚΕ κατάγγειλε την ξενοκίνητη φασιστική δικτατορία και κάλεσε το λαό να παλέψει για την ανατροπή της.

Δυο μέρες μετά την αναρρίχησή τους στην εξουσία, το κέντρο της Αθήνας δονήθηκε από τα συνθήματα του Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Μετώπου (ΠΑΜ) που μόλις είχε ιδρυθεί: ΚΑΤΩ Η ΒΑΣΙΛΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ! ΕΞΩ Η ΞΕΝΗ ΑΚΡΙΔΑ! ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Παρά το όργιο της βίας και του εγκλήματος που εξαπόλυσαν οι καταλυτές της εξουσίας, με τις μαζικές συλλήψεις, τα απάνθρωπα βασανιστήρια στα άντρα της ασφάλειας, στις φυλακές και τους τόπους εξορίας+ατ παρά τις χαλκευμένες καταδικαστικές αποφάσεις των στρατοδικείων και τις εν ψυχρώ δολοφονίες, ο λαός μας στάθηκε άκαμπτος. Και δεν άργησε να εκδηλώσει με χίλιους τρόπους την αντίστασή του. Ο ψίθυρος, μια από τις πρώτες μορφές πάλης, είχε γίνει εφιάλτης για τους τυράννους. Από τα ψιθυρίσματα γεννήθηκαν οι κραυγές της καταδίκης. Ξεσηκώθηκαν οι εργαζόμενοι διεκδικώντας τα δικαιώματά τους, οικονομικά και συνδικαλιστικά. Στο δρόμο της πάλης μπήκαν και οι αγρότες με τους επαγγελματοβιοτέχνες. Στα πανεπιστήμια και τα σχολειά, κουφόβραζε η αγανάκτηση. Από τους κόλπους των διανοουμένων και των καλλιτεχνών, ξεπετάχτηκαν τα φλογερά καλέσματα για τον παλλαϊκό σηκωμό ενάντια στη χούντα. Από την πρώτη μέρα της εγκαθίδρυσης του δικτατορικού καθεστώτος, ο λαό μας κατάλαβε, ότι πίσω από τους συνταγματάρχες βρισκόταν ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και το ΝΑΤΟ. Και ο αγώνας του στρεφόταν εναντίον της ξένης επέμβασης. Το ξέσπασμα της οργής των εκατοντάδων χιλιάδων Αθηναίων και Πειραιωτών στις 3 του Νοέμβρη, ήταν το προμήνυμα για την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου, που επισφράγισε την ανατροπή της χούντας. Ο λαός μας, με τις αθάνατες ηρωικές παραδόσεις του για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη, απέσπασε για μια ακόμα φορά το θαυμασμό της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

Τα θεμέλια του κινήματος αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο λαό μας, τα έθεσε η Συνδιάσκεψη των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που συνήλθε τον Απρίλη του 1967 στο Κάρλοβι - Βάρι της Τσεχοσλοβακίας. Στην απόφαση της Συνδιάσκεψης οι αντιπρόσωποι εξέφραζαν την έντονη διαμαρτυρία τους στο κύμα της τρομοκρατίας που είχε εξαπολύσει το καθεστώς της χούντας με τις συλλήψεις των δημοκρατικών πολιτών, των πολιτικών ηγετών, των βουλευτών, των παραγόντων του δημοκρατικού κινήματος. Διαμαρτύρονταν για την απαγόρευση της λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων, για τη φίμωση του Τύπου και την αναγέννηση του φασισμού στην Ελλάδα. Η Συνδιάσκεψη εξέφραζε την ειλικρινή διεθνιστική αλληλεγγύη και υποστήριξη προς τους Ελληνες αγωνιστές της δημοκρατίας και την απαίτηση να αφεθούν αμέσως ελεύθεροι οι συλληφθέντες, να αποκατασταθούν οι δημοκρατικές ελευθερίες του ελληνικού λαού. Η απόφαση αυτής της Συνδιάσκεψης του Κάρλοβι - Βάρι δεν έμεινε χωρίς αποτέλεσμα.

Το βράδυ της 27ης Απρίλη 1967 ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας μετέδιδε έκκληση σε όλες τις γλώσσες, καλώντας ολόκληρη την ανθρωπότητα να κινητοποιηθεί για τη σωτηρία των Ελλήνων πατριωτών - δεσμωτών της φασιστικής χούντας. Η εκπομπή αυτή μεταδιδόταν όλη τη νύχτα και το πρωί η σοβιετική κυβέρνηση επέδωσε στην ελληνική πρεσβεία στη Μόσχα επίσημη νότα. Η ενέργεια της σοβιετικής κυβέρνησης συντάραξε τη χούντα και την ανάγκασε να αναβάλει τα δολοφονικά της σχέδια. Ηταν βέβαιο, ότι οι μαύροι συνταγματάρχες είχαν καταρτίσει σχέδιο φυσικής εξόντωσης μιας ολόκληρης σειράς αγωνιστών αντιπάλων τους. Η σοβιετική κυβέρνηση είχε απευθύνει και άλλες επίσημες νότες στη χούντα για τη σωτηρία του Μίκη Θεοδωράκη που απειλούνταν η ζωή του. Τη νότα αυτή τη διένειμε και στα μέλη του ΟΗΕ.

Ο σοβιετικός Τύπος, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση, τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, πληροφορούσαν καθημερινά το σοβιετικό λαό για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Το μεγάλο ειδησεογραφικό πρακτορείο "Νόβοστι", που εφοδίαζε με ειδήσεις και υλικά περισσότερα από 300 σοβιετικά και ξένα έντυπα, διέθετε ειδικές σελίδες για την κατάσταση στην Ελλάδα. Στο στούντιο ντοκιμαντέρ της Μόσχας, γυρίστηκαν μετά το πραξικόπημα δυο ταινίες, η μια με τίτλο, "Η τραγωδία της Ελλάδας" και η άλλη με τίτλο "Μίκης Θεοδωράκης". Κυκλοφόρησαν και οι δυο σ' όλες τις χώρες. Παρόμοια ήταν και η συμπαράσταση των κυβερνήσεων και των λαών όλων των σοσιαλιστικών χωρών.

Οι Ελληνες του εξωτερικού, πολιτικοί πρόσφυγες και μετανάστες, έσπευσαν να δώσουν το "παρών" στο κάλεσμα του αγώνα για την ανατροπή της χούντας, για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Αμέσως μετά την επιβολή των πραξικοπηματιών, δημιουργήθηκαν σε διάφορες χώρες Αντιδικτατορικές Επιτροπές με τη συμπαράσταση των ξένων φίλων μας. Αναπτύχθηκε έτσι ένα τεράστιο κίνημα συμπαράστασης στον αγωνιζόμενο λαό μας, που αντικαθρέφτιζε την αφύπνιση των λαών μπροστά στον κίνδυνο επέκτασης των φασιστικών καθεστώτων και σ' άλλες χώρες. Αντικαθρέφτιζε ταυτόχρονα και το ανέβασμα του διεθνισμού, την ανάπτυξη του παγκόσμιου αντιιμπεριαλιστικού φιλειρηνικού κινήματος.

Τον Ιούλη του 1967, πραγματοποιήθηκε στο Ελσίνκι της Φιλανδίας Συνέδριο στο οποίο πήραν μέρος αντιπρόσωποι 80 και πάνω Αντιδικτατορικών Επιτροπών (ΑΕ) Εξωτερικού. Οι ΑΕ συνέβαλαν αποφασιστικά στην κινητοποίηση της προοδευτικής κοινής γνώμης, στη συμβολή των ανθρώπων καλής θέλησης, των κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων και των κυβερνήσεων της Δύσης, των παραγόντων της επιστήμης, των γραμμάτων και των τεχνών, στον αγώνα του λαού μας. Πρωτοείδωτη ήταν η κινητοποίηση και η συμπαράσταση των ξένων φίλων μας προς την Ελλάδα. Πλάι στις πολύμορφες αντιδικτατορικές εκδηλώσεις, οι Ελληνες του εξωτερικού, πρόσφερναν στα θύματα της χούντας και τις οικογένειές τους και την υλική τους βοήθεια σε χρήματα, φάρμακα και ρουχισμό. Οι πολιτικοί πρόσφυγες είχαν καθιερώσει μηνιάτικη συνδρομή για τον αντιδικτατορικό αγώνα του λαού μας.

Πρέπει να σημειώσουμε εδώ, ότι σ' αντίθεση με το κίνημα των Αντιδικτατορικών Επιτροπών και των ξένων φίλων μας που απέβλεπε, όχι μόνο στην ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος, αλλά και στην αποκατάσταση της αληθινής δημοκρατίας στην Ελλάδα, ορισμένοι Ελληνες πολιτικοί της μεγαλοαστικής τάξης που είχαν καταφύγει στη Δύση με επίκεντρο τον Κ. Καραμανλή, προετοίμαζαν την επιστροφή τους για να αντικαταστήσουν τη χούντα με άλλες μορφές διακυβέρνησης.

Στο σκοτάδι της φασιστικής νύχτας, ακουγόταν δέκα φορές το 24ωρο η "Φωνή της Αλήθειας". Η μοναδική καθημερινή Φωνή στη φασιστοκρατούμενη, αλλά αδούλωτη πατρίδα μας. Ηταν η Φωνή που εξέφραζε τους μύχιους πόθους του λαού μας, τα αισθήματα των μαχόμενων Ελλήνων, τα πραγματικά συμφέροντα του έθνους μας. Η "Φωνή της Αλήθειας" ενημέρωνε σωστά το λαό μας για ό,τι συνέβαινε στη χώρα. Τον εμψύχωνε στον αγώνα του. Στιγμάτιζε τους βασανιστές και τους δολοφόνους. Αποκάλυπτε τα σκοτεινά και μακάβρια σχέδια της χουντικής καμαρίλας. Διαφώτιζε και έδειχνε το δρόμο της πάλης. Ονομάτιζε τους αίτιους της ελληνικής τραγωδίας μέσα και έξω από τη χώρα μας. Οχι λίγες φορές, αποκάλυπτε και κατάγγελνε στο λαό και τη διεθνή κοινή γνώμη τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονταν οι ανυπότακτοι αγωνιστές της δημοκρατίας, τα σχέδια εκτελέσεων. Στο παρά πέντε η "Φωνή" κατάγγελνε και προειδοποιούσε, ΠΡΟΣΟΧΗ! Οι δήμιοι ετοιμάζουν εκτελέσεις! Και όταν χάνονταν τα ίχνη κρατουμένων αγωνιστών, η "Φωνή" κατάγγελνε: "Δήμιοι! Πού τον έχετε τον α ή β αγωνιστή;". Η "Φωνή της Αλήθειας" με τη συμπαράσταση της διεθνούς κοινής γνώμης, έσωσε από τα δόντια της ματοβαμμένης χούντας παλικάρια του λαού μας. Η "Φωνή της αλήθειας" αγαπήθηκε, την άκουγαν με δίψα οι χιλιάδες των Ελλήνων παρά τους κινδύνους, έπαιζε στο ακέραιο τον ιστορικό της ρόλο.

Ηταν η ίδια πρεσβεία και τα ίδια πρόσωπα που λίγο πριν γέμιζαν τους φακέλους των πολιτικών προσφύγων και των μεταναστών με στοιχεία από την αντιδικτατορική τους δράση, που τη θεωρούσαν "ανθελληνική" και "προδοτική". Τώρα το "έπαιζαν" αντιδικτατορικά.

Αυτά, βέβαια, ανήκουν στο παρελθόν. Ας εξετάσουμε τις κατοπινές εξελίξεις μετά την ανατροπή της χούντας και κυρίως το σήμερα. Πού βρισκόμαστε; Πεντέξι απ' τους πρωταίτιους του πραξικοπήματος κλείστηκαν στη φυλακή. Κατάλοιπα της χούντας υπάρχουν; Φασιστοειδή υποκείμενα υπάρχουν εν ενεργεία; Συνεχίζουν να μολύνουν την ατμόσφαιρα με τις αναθυμιάσεις τους, να ματώνουν ξανά τα πεζοδρόμια; Αν η μεταπολίτευση υπό τον Κ. Καραμανλή άνοιξε το δρόμο για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, τότε πώς συμβαίνουν όλα αυτά τα ανήκουστα, τα φαινόμενα που προκαλούν την φρίκη, την οργή και τον αποτροπιασμό των εκατομμυρίων Ελλήνων; Πώς συμβαίνει να έχει οδηγηθεί η χώρα μας στην πολύμορφη κρίση και σε σήψη το κοινωνικό καθεστώς;

Η χούντα των μαύρων συνταγματαρχών ανατράπηκε. Η κοιλιά όμως του συστήματος που την κυοφόρησε γεννοβολάει συνεχώς δημαγωγούς, κατ' επάγγελμα ψεύτες, κλέφτες, υπηρέτες της ολιγαρχίας του πλούτου και της πιο στυγνής πολιτικής της λιτότητας και ξεπουλήματος του εθνικού πλούτου. "Και συ λαέ βασανισμένε μην ξεχνάς το παρελθόν", καθώς η χώρα μας μετατρέπεται, μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο, σε φέουδο των ξένων. Των αδηφάγων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Δημήτρης ΚΗΠΟΥΡΟΣ