Από παλιότερη κινητοποίηση των κατοίκων της Εύβοιας ενάντια στις παράνομες διεκδικήσεις του Μπέκερ

Το «φάντασμα» του Φράνσις Νόελ Μπέκερ επανεμφανίστηκε (αν ποτέ είχε εξαφανιστεί) και ξαναπλανάται πάνω από τα δάση, το δασικό πλούτο και τους κατοίκους τής χτυπημένης - εξαιτίας της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης - από την ανεργία και την παραγωγική υποβάθμιση, περιοχής της Βορειοκεντρικής Εύβοιας. Ο Εγγλέζος μεγαλοτσιφλικάς που έχει εγκατασταθεί εδώ και χρόνια στο Προκόπι, ποτέ δεν έχασε την ελπίδα ότι μπορεί να ξαναθέσει στην κατοχή του τα 45.000 (σαράντα πέντε χιλιάδες) στρέμματα που διεκδικεί.

Και τούτο, γιατί ποτέ μέχρι σήμερα το ελληνικό δημόσιο- δηλαδή οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που εναλλάσσονται στην εξουσία μετά τη μεταπολίτευση- δε θέλησε να αμφισβητήσει τα «τούρκικα χοτζέτια» (τίτλοι κατοχής) της τεράστιας δασώδους πευκόφυτης, ελατόφυτης και καλλιεργήσιμης έκτασης στο όρος Κανδήλι, που φαίνεται να διαθέτει. Ποτέ οι κυβερνώντες και οι αρμόδιοι υπουργοί δεν τόλμησαν να τα βάλουν μαζί του και να αμφισβητήσουν ότι ο μεγαλοτσιφλικάς ήταν κάτοχος της διεκδικούμενης έκτασης, γιατί πολλοί υπουργοί και στελέχη κυβερνήσεων έχουν τύχει της «φιλοξενίας» του. Τελευταίος «φιλοξενούμενος» τα περασμένα Χριστούγεννα, ο υπουργός επί των Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου.

«Καπάκι» σ' αυτή την πολιτική της κυβέρνησης, που ιδιωτικοποιεί τα δάση και περικόπτει τις δημόσιες δαπάνες για τα δάση στο δασαρχείο Λίμνης - μόλις φέτος πήρε έγκριση διαχειριστικής μελέτης της συγκεκριμένης δασικής έκτασης που κατέχει ο Φ. Ν. Μπέκερ και τα ξεπουλάει σε μεγαλοκαταπατητές και οικοπεδοφάγους» - ήρθε και η συνδρομή της δικαστικής εξουσίας. Την περασμένη βδομάδα εκδόθηκε μια δικαστική απόφαση που δικαιώνει σε πρώτο βαθμό τον μεγαλοτσιφλικά Φ.Ν.Μπέκερ και αποφαίνεται ότι η έκταση των 45.000 στρ. του ανήκει,με το σκεπτικό ότι 30 χρόνια πριν το 1915 ήταν στην κατοχή του (της οικογένειάς του).

Συγκεκριμένα ο Φ. Ν. Μπέκερ το 1992 είχε καταθέσει αγωγή κατοχής κατά του ελληνικού Δημοσίου και κατά της απόφασης του Ανώτατου Συμβουλίου Ιδιοκτησίας Δασών (είχε υπογραφεί το 1984 από τον υφυπουργό Γεωργίας Στ. Γιώτα) που, κατά πλειοψηφία δεν έκανε δεκτή την προσφυγή του. Βέβαια, την εποχή εκείνη, ακόμα και νωρίτερα (μετά το 1975 με κυβέρνηση της ΝΔ) είχε ξεσηκωθεί ολόκληρη η περιοχή «συν γυναιξί και τέκνοις», είχε δημιουργηθεί κίνημα κατά του «καθεστώτος» Μπέκερ και των φίλα προσκείμενων σ' αυτόν κυβερνήσεων, με αίτημα το ξεκαθάρισμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος υπέρ του Δημοσίου και την εκμετάλλευση του δάσους από τους κατοίκους ακτήμονες και τους δασικούς συνεταιρισμούς. Μπροστά σ' αυτό το λαϊκο-αγροτικό κίνημα οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια, αλλά και ο ίδιος ο μεγαλοτσιφλικάς, υποχώρησαν. Υποχώρησαν, όμως, προσωρινά, περιμένοντας.

Ο Φ. Ν. Μπέκερ, περίμενε την κατάλληλη στιγμή, για να ξαναχτυπήσει. Ετσι, αφού οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν έκαναν τίποτα από το 1984 και μετά, για να κατοχυρωθούν τα 45.000 στρ. στο δημόσιο, θέτοντας σε εφαρμογή τη σχετική απόφαση του Ανώτατου Συμβουλίου Ιδιοκτησίας Δασών, αλλά χειρίστηκαν το όλο θέμα σαν καλοί διαχειριστές του καπιταλιστικού συστήματος και φύλακες των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Αξιοποιώντας τη στάση των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που στην ουσία του «έστρωσαν το χαλί» για να επανέλθει, ο μεγαλοτσιφλικάς δεν έχασε ευκαιρία. Ετσι το 1992 (κυβέρνηση ΝΔ) ο Φ. Μπέκερ, κατέθεσε αγωγή στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Χαλκίδας, που την εκδίκασε και έβγαλε την απόφαση (με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) τον Απρίλη του 2000 (λίγο πριν τις εκλογές), την οποία κοινοποίησε πριν μια βδομάδα στους ενδιαφερόμενους.

Η απόφαση αυτή έχει προκαλέσει το δημόσιο αίσθημα και την αγανάκτηση των κατοίκων της περιοχής, που αντιδρούν στην προσπάθεια «νομιμοποίησης» Μπέκερ, απ' το παράθυρο.

Η απόφαση είναι εφέσιμη και σ' αυτό το βήμα πρέπει να προχωρήσει το υπουργείο Γεωργίας. Η κυβέρνηση έχει την αποκλειστική ευθύνη, για τα περαιτέρω.