"Πρωτιά" στον αριθμό των θέσεων απασχόλησης που χάνονται, για να πάρουν οι αντίστοιχοι εργαζόμενοι το δρόμο της ανεργίας, κατέχει ο τομέας της βιομηχανίας, ενώ σε απόσταση αναπνοής ακολουθεί ο τομέας της γεωργίας. Το παραπάνω συμπέρασμα προκύπτει από τα στοιχεία για την εξέλιξη της απασχόλησης και της ανεργίας στο διάστημα από το 1993 και μετά, που καταγράφονται στην εξαμηνιαία έκθεση του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας με θέμα "Τρέχουσες εξελίξεις και προοπτικές στην ελληνική και τη διεθνή οικονομία". Το παραπάνω γεγονός, σε συνδυασμό με την εμφανιζόμενη αυξητική τάση στον αριθμό των απασχολουμένων στον τομέα των υπηρεσιών, κύρια λόγω αυξήσεων που σημειώνεται στην εποχιακή απασχόληση, καταδεικνύει από ακόμα μια σκοπιά τον παρασιτικό χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας και τις θλιβερές επιπτώσεις στο εργατικό δυναμικό της Ελλάδας, της εφαρμοζόμενης από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πολιτικής παραγωγικής υποβάθμισης και περιθωριοποίησης της χώρας. Εντυπωσιακό είναι επίσης το γεγονός ότι στη χώρα μας ο αριθμός των απασχολούμενων στο στενό δημόσιο τομέα, ως ποσοστό της συνολικής απασχόλησης, είναι από τους μικρότερους στις χώρες του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης! Τα ίδια τα στοιχεία καταρρίπτουν το "μύθο" για το "τέρας" του δημοσίου, που επιμένουν να συντηρούν για ευνόητους λόγους οι εκάστοτε κυβερνητικοί ιθύνοντες.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που καταγράφονται στην εξαμηνιαία έκθεση:

• Το εργατικό δυναμικό ανήλθε σε 4.326.700 άτομα, έναντι 4.118.400 το 1993, σημειώνοντας αύξηση κατά 5%.
• Η συνολική απασχόληση αυξήθηκε στην περίοδο '93-'96 κατά 4,2%.Ετσι ο αριθμός των απασχολουμένων ανήλθε σε 3.876.200 άτομα το 1996 από 3.720.200 άτομα το 1993.
• Το γεγονός ότι το εργατικό δυναμικό στο παραπάνω διάστημα αυξήθηκε με γρηγορότερους ρυθμούς σε σχέση με τον αριθμό των απασχολουμένων, καθώς και ότι σημειώνεται αυξανόμενη εισροή μεταναστών στην Ελλάδα, είχε ως αποτέλεσμα την άνοδο του ποσοστού της επίσημα καταγεγραμμένης ανεργίας στο 10,4% το 1996 από 9,7% το 1993. Ετσι, ο αριθμός των καταγεγραμμένων ανέργων ανήλθε σε 450.500 άτομα το 1996 από 398.200 άτομα το 1993, αυξήθηκε δηλαδή κατά 13,1%.
• Την περίοδο 1993-1995 (δεν υπάρχουν πιο πρόσφατα στοιχεία) περιορίζεται αισθητά ο αριθμός των απασχολούμενων στον πρωτογενή τομέα (γεωργία, αλιεία). Ο αριθμός των απασχολουμένων στο συγκεκριμένο τομέα έπεσε στα 781.900 άτομα το 1995 από 793.800 άτομα που ήταν το 1993, μειώθηκαν δηλαδή κατά 11.100 άτομα.
• Σημαντική μείωση παρουσίασε επίσης στην τριετία 1993-1995, ο αριθμός των απασχολούμενων στο δευτερογενή τομέα (ορυχεία και λατομεία, βιομηχανία, εταιρίες παροχής ηλεκ., αερίου και νερού, κατασκευές). Στον τομέα αυτό ο αριθμός των απασχολουμένων έφτασε τα 887.100 άτομα το 1995 από 899.800 άτομα που ήταν το 1993, μειώθηκε δηλαδή κατά 12.700 άτομα. Η εξέλιξη αυτή αποτυπώνει από μια άλλη σκοπιά τις συνέπειες της εφαρμοζόμενης από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πολιτικής "αποβιομηχάνισης" και παραγωγικής αποσάθρωσης της χώρας. Μιας πολιτικής της οποίας το "επίτευγμα" είναι η προκλητική αύξηση των υπερκερδών των βιομηχάνων και των μεγαλοεπιχειρηματιών, όχι όμως μέσω της πραγματοποίησης παραγωγικών επενδύσεων που θα απέφερε πολλαπλά οφέλη στην ελληνική οικονομία, αλλά μέσω της τοποθέτησης των κεφαλαίων τους σε παρασιτικούς και κερδοσκοπικούς τομείς της οικονομίας. Στην αντίπερα όχθη των συνεπειών αυτής της πολιτικής, βρίσκονται οι εργαζόμενοι, που είτε βλέπουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται σε επίπεδα εξαθλίωσης, είτε τελικά καταλήγουν να μην έχουν τη δυνατότητα να "πουλήσουν" το μοναδικό "αγαθό" που διαθέτουν, αυτό της εργατικής τους δύναμης. Και γίνονται άνεργοι!
• Αντίθετη πορεία με την παραπάνω, σημείωσε ο αριθμός των απασχολουμένων στον τομέα των υπηρεσιών, σαφές δείγμα και αυτό του παρασιτικού χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι απασχολούμενοι στον τομέα των υπηρεσιών (εμπόριο, ξενοδοχεία, εστιατόρια, μεταφορές - επικοινωνίες, κλπ.) ανήλθαν σε 2.154.800 άτομα το 1995 από 2.026.600 άτομα το 1993, αυξήθηκαν δηλαδή κατά 127.400 άτομα. Οπως φαίνεται από τα ίδια στοιχεία, οι απασχολούμενοι στον τομέα των υπηρεσιών καλύπτουν ως ποσοστό τη συντριπτική πλειοψηφία του συνόλου των απασχολουμένων.

Εντυπωσιακά είναι τα στοιχεία που καταγράφονται σχετικά με τον αριθμό των απασχολουμένων στο στενό δημόσιο τομέα και τα οποία συγκρινόμενα με άλλες χώρες της Ευρώπης ή του ΟΟΣΑ καταρρίπτουν το "μύθο" του δήθεν υπερπλεονάζοντος προσωπικού της κεντρικής δημόσιας διοίκησης της Ελλάδας. Σύμφωνα με τα στοιχεία, ο αριθμός των υπαλλήλων της κεντρικής διοίκησης αυξήθηκε με ρυθμό 1,8% ετησίως, ενώ το πρώτο τρίμηνο του 1997 σημειώνεται άνοδος κατά 1,4%. Το αξιοσημείωτο όμως είναι - όπως σημειώνεται - ότι στη χώρα μας ο αριθμός των απασχολουμένων στη Γενική Κυβέρνηση ως ποσοστό της συνολικής απασχόλησης είναι από τους μικρότερους στις χώρες του ΟΟΣΑ και συγκεκριμένα 12,3% έναντι 18% - 19% (στις χώρες του ΟΟΣΑ)! Επίσης είναι ο μικρότερος στο σύνολο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης όπου το ποσοστό αυτό φτάνει το 19,3%! Αν ληφθεί υπόψη το σύνολο του ευρύτερου κυβερνητικού τομέα (συμπεριλαμβανομένων και των δημοσίων επιχειρήσεων και τραπεζών δημοσίου συμφέροντος) το σχετικό ποσοστό στη χώρα μας ανεβαίνει στο 17,3% το 1995, το οποίο εξακολουθεί να είναι χαμηλότερο από το μέσο όρο των χωρών της ΕΕ. Ασχετα από το ποσοστό των εργαζομένων που απασχολούνται στο δημόσιο, είναι βέβαια εντελώς διαφορετικό ζήτημα πώς οι διάφορες κυβερνήσεις αξιοποιούν - δηλαδή, δεν αξιοποιούν - το δυναμικό αυτό και πως έχουν μετατρέψει το δημόσιο τομέα συνολικά σ' ένα ρουσφετολογικό μηχανισμό εξυπηρέτησης των στενών τους κομματικών συμφερόντων και χώρο ομηρίας εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων.

Βάσω ΜΠΑΡΜΠΑ