Οταν δηλητηριάζεται η ψυχή των δημιουργών, τότε οι αληθινές αξίες μένουν στο περιθώριο και οι μετριότητες βγαίνουν στο προσκήνιο. Και είναι λογικό, αφού οι αληθινοί δημιουργοί αγνοούνται συστηματικά από συγκεκριμένα κέντρα αποφάσεων. Ουσιαστικά "κρεμιόμαστε" από το "γούστο" διαφόρων Λαμπράκηδων, που ελέγχουν τα πολιτιστικά πράγματα, έχουν τα μέσα ενημέρωσης και κινούνται με βάση συγκεκριμένα συμφέροντα.

Ειδικά για τα ΜΜΕ, έχουμε να κάνουμε με ένα κλειστό κύκλωμα, όπου ανακυκλώνονται οι ίδιοι άνθρωποι. Ανθρωποι, που παράγουν φτηνά προϊόντα.

Πιστεύω ότι, ο κόσμος πρέπει να ελέγχει ό,τι του σερβίρουν. Γιατί τέχνη, χωρίς κόσμο στον οποίο απευθύνεται, δεν υπάρχει. Εχουμε ανάγκη από την επικοινωνία, από τη διαδικασία του "δίνω και παίρνω". Αυτό άλλωστε είναι και η έμπνευσή μας. Μόνο, που εδώ χρειάζεται και η συμβολή του κράτους.

Του κράτους, που σήμερα δηλώνει "απόν", όπως "απόν" δήλωσε και στη Βουλή, όταν συζητήθηκε η επερώτηση του ΚΚΕ.

*Ο Βασίλης Καζάκος είναι χαράκτης