Το "θέμα", έτσι που το 'βαλε η δασκάλα - για να το γράψουνε στις γιορτές - ήταν, "πού περάσατε τις διακοπές"; Βέβαια, ο τίτλος ήταν "σχήμα λόγου", αφού το σχολείο βρισκόταν σε κάποιο μικρό - φτωχό φυσικά - χωριό της Ελασσόνας και τα παιδιά όλα της "Εκτης Δημοτικού". Πού θα πήγαιναν;

Ομως, ετούτα τα διαόλια, ξεπερνώντας σε "φαντασία" ακόμα και τον ποιητή, που "ταξίδευε", βλέποντας "τα καράβια τα καημένα", να κουνιούνται στο λιμάνι δεμένα, έκαναν - και αυτά - τα δικά τους ταξίδια. Στις εκθέσεις τους, φυσικά! Πώς να το κουνήσουν απ' το χωριό;

Μετά τις γιορτές - που μαζεύτηκαν - κάθισαν όλοι και τις διάβασαν. Μία μία. Ο καθένας τη δική του. Και η δασκάλα άκουγε. Τι φαντασία - και τι "ψέμα" - μπήκε μέσα στην τάξη. Ο Αίσωπος έσκισε το δίπλωμά του και - κατατρομοκρατημένος - το 'βαλε στα πόδια!

Ομως, και στον "εσωτερικό τουρισμό" δεν τα πήγανε πίσω. Ο,τι βλέπουνε στην τηλεόραση, το κάνανε "κτήμα" τους. Ετσι γράψανε για ιστορίες αγάπης, για θρίλερ, ακόμα και σε εκπομπές με πολιτικές συζητήσεις είχανε - στις διακοπές τους - πάρε - δώσε! Λάβανε μέρος στο "Φαντάστικο", μιλήσανε με τον υδραυλικό του "Λαβ Σόρι". Κάνανε, τέλος πάντων, ό,τι κάνουνε τα σαράντα τόσα κανάλια!

Μόνο ο Θανάσης δεν έλεγε τίποτα.

"Θανάση, έμεινες ο τελευταίος".

"Είπα, δε θέλω να τη διαβάσω!".

"Μα όλοι διάβασαν τις δικές τους".

"Είπα, εγώ δε θέλω, να!", και δίνει μια και τη σχίζει.

Η δασκάλα έδιωξε - προσεχτικά - όλους τους άλλους και τον πήρε παράμερα."Δεν έπρεπε να το κάνεις, αυτό. Τι έχεις;".

"Τίποτα".

"Πώς τίποτα;".

"Ετσι, τίποτα! Γιατί εγώ, λες, δεν μπορώ να γράψω ψέματα;", ξέσπασε.

Η δασκάλα, μόλις έμεινε μόνη της, μάζεψε ένα ένα τα σχισμένα χαρτάκια και τα ένωσε. Η - αληθινή - έκθεση του Θανάση σώθηκε.