Από τα Βαλκάνια μέχρι την Απω Ανατολή και την Ανατολική ή Δυτική Ευρώπη μέχρι την Αφρική και τη Λατινική Αμερική, το 1994 αποδείχτηκε βαριά χρονιά για τους εργαζόμενους στον πλανήτη μας. Το μακρύ χέρι του ιμπεριαλισμού, οι σχεδιασμοί του για τη διατήρηση όλο και περισσότερων σημείων έντασης και αντιπαράθεσης, με αποκλειστικό στόχο την προώθηση των συμφερόντων του μονοπωλιακού κεφαλαίου, και οι ανοιχτές πληγές κληροδοτούν το 1995 με μια ιδιαίτερα βαριά κληρονομιά. Μια διαδικασία και μια πραγματικότητα, που δείχνει πως μοναδικό αντίβαρο στους απάνθρωπους σχεδιασμούς μπορεί να αναδειχτεί η αποτελεσματική αντίσταση των λαών, χωρίς την οποία - όσο η Νέα Τάξη κυριαρχεί - κανένας χρόνος δε θα είναι ήσυχος.