Αλλά ας σκεφτούμε τι ζητάμε από ένα λογοτεχνικό βιβλίο να προσφέρει στον έφηβο, για τον οποίο έχουμε αναλάβει ένα μέρος της ευθύνης, είτε σαν αγοραστές του βιβλίου, είτε σαν εκδότες και πιο κύρια σαν συγγραφείς;

Το λογοτεχνικό βιβλίο γενικά θεωρείται ότι αποβλέπει στη διεύρυνση της σκέψης, στον εμπλουτισμό της γλώσσας, στη γνώση των σύγχρονων κοινωνικών καταστάσεων, στην καλλιέργεια της φαντασίας κλπ.

Ακόμα το λογοτεχνικό βιβλίο θεωρείται ότι υπηρετεί τον ανθρωπισμό, ότι δημιουργεί αξίες καθώς και νέους χαρακτήρες, όπως το απαιτούν οι νέες συνθήκες ζωής και οι νέες ανθρώπινες σχέσεις...

Ειδικότερα, το βιβλίο, που απευθύνεται στον έφηβο, θεωρείται ότι δεν τον παρασύρει στο μηδενισμό και στην απαισιοδοξία, θεωρείται ότι χτίζει στη θέση του παλιού, που γκρεμίζει ή στη θέση του παλιού που οι συνθήκες το γκρέμισαν...

Το λογοτεχνικό βιβλίο θεωρείται ότι θα εμφυσήσει στον έφηβο αγάπη για τη ζωή, τον εαυτό του, τον άνθρωπο, το άλλο φύλο, αγάπη για δημιουργία και ευγενικές διεκδικήσεις...

Θεωρείται ότι θα εμφυσήσει στον έφηβο πίστη για ένα καλύτερο αύριο, όχι μόνο σε ατομικό επίπεδο, αλλά για προχώρημα ολόκληρης της κοινωνίας...

Το λογοτεχνικό βιβλίο θεωρείται ότι διαπαιδαγωγεί και εκπαιδεύει τον έφηβο, όχι σαν συντηρητικός δάσκαλος, αλλά μέσα από ευχάριστα μηνύματα, γόνιμο και έξυπνο χιούμορ...

Θεωρείται ότι θα μάθει στον έφηβο ζωή χωρίς να του δημιουργεί φόβο και απογοήτευση, θα τον μορφώσει χωρίς πίεση και θα τον κάνει να αγαπήσει το βιβλίο, τη μελέτη και τη μάθηση, γιατί θα κατανοήσει αβίαστα την αξία της...

Πόσα, όμως, από τα βιβλία που διαβάζουν οι νέοι μας έχουν γραφτεί με ευθύνη και σεβασμό στο κοινό τους;

Μήπως υπάρχουν και πολλά βιβλία που γράφτηκαν μόνο για να προοριστούν σαν κερδοσκοπικά προϊόντα μιας υπερκαταναλωτικής κοινωνίας;...

Οταν ο υπερκαταναλωτισμός εκμεταλλεύεται και το βιβλίο, τότε διαπράττεται διπλό έγκλημα, αφού στη συνείδηση σχεδόν όλων των ανθρώπων, το βιβλίο συμβολίζει την ευγένεια, τον εξανθρωπισμό και την καλλιέργεια του ψυχικού κόσμου του ανθρώπινου γένους.

Βασιλική ΚΥΡΙΟΠΟΥΛΟΥ