Στον Πίνακα 2 φαίνεται ποιος παίρνει και τι απ' την τελική τιμή του φαρμάκου. Ως υπόδειγμα χρησιμοποιήθηκε ένα κουτί των 1.000 δραχμών και οι υπολογισμοί έγιναν με βάση τα στοιχεία της έκτακτης Επιτροπής Τιμών (Μάρτης 1995).

Η κυβέρνηση στις προτάσεις που κάνει και τις σκέψεις που εκφράζει, συζητάει για όλα τ' άλλα και αφήνει εκτός απ' την εισφορά προς τον ΕΟΦ (ΕΟΦόσημο), το Φόρο Προστιθέμενης Αξίας. Αφήνει ουσιαστικά στο απυρόβλητο την καθαρή τιμή φαρμακοβιομηχανίας, που όμως με βάση αυτή την τιμή βγαίνουν και όλες οι επιβαρύνσεις.

Η Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Φάρμακο (ΟΕΦΣΕΕ) έκανε έρευνα στην αγορά για τις δραστικές ουσίες και διαπίστωσε τα εξής: Για τη δραστική ουσία RANITIDINE Hol (ZANTAK κλπ.) το 1 gr αξίζει 20 - 23 δραχμές και ο ασθενής ή το ασφαλιστικό Ταμείο το πληρώνει βιομηχανοποιημένο 676 - 1.138 δραχμές. Για τη δραστική ουσία NIFEDIPINE (ADALAT κλπ.) η δραστική ουσία που περιέχεται σ' ένα κουτί αξίζει 8 - 18 δραχμές και η χονδρική τιμή κυμαίνεται 781 - 1.580 δραχμές.

Τέτοιες αποκλίσεις καταγράφονται στην έκθεση της Επιτροπής Τιμών του υπουργείου Εμπορίου που συστήθηκε πριν περίπου δύο χρόνια, και φαίνονται στον Πίνακα 3. Επίσης, δραστική ουσία εισήχθη στην Ελλάδα από την εδώ θυγατρική με 5.000 δολάρια το κιλό. Την ίδια στιγμή, άλλη ελληνική επιχείρηση έκανε εισαγωγή της ίδιας δραστικής με 75 δολάρια το κιλό (ΟΤ 24.11.1994).

Βέβαια από αυτή την πολιτική κάποιοι κερδίζουν όπως δείχνει ο Πίνακας 4.

Ιδιαίτερα πλουσιοπάροχη είναι η κυβέρνηση στα κίνητρα που δίνει για νέες επενδύσεις στην υγεία. Στις αρχές Δεκεμβρίου του 1995, στην υπό σύσταση εταιρία ΦΑΡΜΕΡ ΑΕ - επένδυση για τη μετεγκατάσταση, επέκταση και τον εκσυγχρονισμό μονάδας παραγωγής φαρμάκων και καλλυντικών στη ΒΙΠΕ Αλεξανδρούπολης, με συνολικό κόστος 481 εκατ. δραχμές, δόθηκε επιχορήγηση 317.980.000 δραχμών. Επιπλέον δόθηκε επιδότηση επιτοκίου 67% για τραπεζικό δάνειο 42.770.000 δραχμών. Κάποιοι πράγματι κτυπούν φλέβα χρυσού.

Και σαν να μη φτάνουν όλ' αυτά, έρχονται και άλλα τεχνάσματα όπως τα Μη Συνταγογραφούμενα Φάρμακα (ΜΗΣΥΦΑ), που θα προσθέσουν στη συνέχεια βάρη στις πλάτες των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων.

Στις χώρες της Ευρώπης, η δαπάνη για τα ΜΗΣΥΦΑ φτάνει το 30% του συνόλου της φαρμακευτικής δαπάνης και φυσικά αυτό πληρώνεται στο σύνολό του από τον ασθενή. Αν αυτό γίνει και στην Ελλάδα και στο κόστος αυτό προσθέσουμε το 25% που είναι η συμμετοχή του ασφαλισμένου στα περισσότερα φάρμακα σήμερα, συν το ποσό που θα κληθούν να πληρώσουν οι ασφαλισμένοι με τις διάφορες λίστες που θα ισχύουν, θα φτάνει να πληρώνει ο ασφαλισμένος το 60 - 70% της φαρμακευτικής δαπάνης από την τσέπη του.

Αυτό, βέβαια, ούτε εκσυγχρονισμός είναι ούτε λύση για τα ασφαλιστικά Ταμεία. Αυτό ταιριάζει απόλυτα με το "η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε".