"Οι πωλήσεις των 200 ισχυρότερων επιχειρήσεων του κόσμου ξεπερνούν το 25% της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας. Επί παραδείγματι, η General Motors, έχει πωλήσεις που ξεπερνούν το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) της Δανίας. Αντίστοιχα, οι πωλήσεις της Ford είναι υψηλότερες από το ΑΕΠ της Νοτίου Αφρικής και της Toyota εκείνου της Νορβηγίας". Η διαπίστωση, όπως δημοσιεύεται στην "Herald Tribune", είναι από μόνη της συγκλονιστική.

Ο πρώτος μύθος που καταρρίπτεται είναι ο ισχυρισμός τους, πως προσφέρουν πολυάριθμες θέσεις εργασίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι βιομηχανίες αυτές, αν και κατέχουν περισσότερο από το 1/4 της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας, απασχολούν λιγότερο από το 0,75% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού. Οσον αφορά το επιχείρημα περί φθηνότερων προϊόντων για το αγοραστικό κοινό, το δημοσίευμα σημειώνει πως στην ουσία πρόκειται για εσωτερική διακίνηση ανάμεσα σε εργοστάσια των ίδιων εταιριών, που η συγκέντρωση της οικονομικής ισχύος στα χέρια τους, και κατά συνέπεια τεράστιων μεριδίων αγοράς, εξουδετερώνει τον όποιο ανταγωνισμό και αποτρέπει τη μείωση τιμών. Τέλος, στο επιχείρημα περί παγκοσμιοποίησης και διαθεσιμότητας των προϊόντων στη διεθνή αγορά, οι συντάκτες επισημαίνουν, πως στην πραγματικότητα το σύστημα που επικρατεί μοιάζει μ' ένα σύστημα κατάφωρων οικονομικών διακρίσεων. Τα δύο τρίτα του πληθυσμού της Γης δεν έχουν πρόσβαση στα εργοστάσια των εταιριών αυτών, ούτε μπορούν ν' αγοράσουν τα προϊόντα τους.

Ο εικοστός πρώτος αιώνας προς τον οποίο οδεύει η ανθρωπότητα, προβάλλει όλο και περισσότερο σαν ο αιώνας της πλήρους κυριαρχίας της "αυτοκρατορίας των 200" αν αναλογιστούμε πως ήδη τα έσοδα των εταιριών αυτών είναι σχεδόν διπλάσια από τα εισοδήματα των φτωχότερων 4/5 της ανθρωπότητας. Ενώ, αν εξαιρέσουμε τις εννέα ισχυρές χώρες, οι πωλήσεις των 200 ξεπερνούν τις οικονομίες όλου του υπόλοιπου κόσμου. Ο χρόνος, μάλιστα, "δουλεύει" υπέρ τους. Ετσι το 1982, οι πωλήσεις τους ισοδυναμούσαν με το 24,2% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ σήμερα με το 28,3%. Τα κέρδη τους το διάστημα 1990 - 95, αυξήθηκαν κατά 75%. Τι θα ανακόψει την τρομερή αυτή επέλαση της "αυτοκρατορίας των 200"; Ο επόμενος αιώνας ίσως κρύβει κάποιες εκπλήξεις. Το γεγονός πάντως πως έντυπα όπως τα παραπάνω διατυπώνουν απόψεις όπως ότι "ο πραγματικός κίνδυνος έρχεται από την κορυφή της οικονομικής κλίμακας, καθώς η υπερσυγκέντρωση δύναμης στα χέρια λίγων βιομηχανικών κολοσσών πλήττει τους πάντες διασπώντας τον κοινωνικό ιστό", δε φανερώνει μόνο την έκδηλη ανησυχία τους για την ανεξέλεγκτη όξυνση των αντιθέσεων στην καρδιά του εκμεταλλευτικού συστήματος. Ταυτόχρονα, σηματοδοτεί και την ωρίμανση, σε παγκόσμιο επίπεδο, πλέον, όλων εκείνων των προϋποθέσεων που επιβάλουν την κατά το γρηγορότερο ριζική αλλαγή των ίδιων των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων.