Γράφω κάτω από την επίδραση της αγανάκτησης που νιώθω, μετά την προβολή από τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ στις 28 Οκτώβρη ώρα 15.20, της ελληνικής ταινίας με τον τίτλο "28η Οκτωβρίου".

Δεν μπόρεσα καθόλου να καταλάβω τι σχέση είχε ο τίτλος με το περιεχόμενο της ταινίας, που αναφερόταν στο διαβόητο "παιδομάζωμα" και ακόμα περισσότερο δεν κατάλαβα γιατί προβλήθηκε την επετειακή αυτή μέρα.

Μήπως εξακολουθεί να υπάρχει η πολιτική της συκοφάντησης και της διαστρέβλωσης της υπόθεσης του περάσματος στις σοσιαλιστικές χώρες των ορφανών παιδιών των μαχητών του ΔΣΕ, σε "παιδομάζωμα"; Τολμούν ακόμα να επανέρχονται σ' αυτό το κατασκευασμένο ψέμα, ύστερα από τις αποκαλύψεις πρόσφατα των παιδιών που αρπάζονταν - παιδομάζωμα - από συμμορία της Φρειδερίκης για να πουληθούν στην Αμερική;

Σήμερα, πια, ακόμα και οι πιο δύσπιστοι ξέρουν, έμαθαν, ότι τα παιδιά αυτά δεν αρπάχτηκαν με τη βία, αλλά σώθηκαν από τη βία, τις αρρώστιες, την πείνα, την ορφάνια. Κανένας από αυτά τα παιδιά δεν έγινε προδότης, όλα διαπαιδαγωγήθηκαν να αγαπούν την πατρίδα τους, μορφώθηκαν αφού πρώτα θεραπεύτηκαν από τις αρρώστιες τους και τα ψυχικά τραύματά τους. Ετυχαν περιποίησης και φροντίδας που σπάνια έχουν τα παιδιά, πολύ περισσότερο σε μεταπολεμικές περιόδους. Οταν, δε, γύρισαν στην πατρίδα τα περισσότερα ήταν πια επιστήμονες. Πατριώτες, άξια Ελληνόπουλα, που σε τίποτα δεν υστερούσαν από τα παιδιά που μεγάλωσαν εδώ.

Τυχαίνει να είμαι μια από τις μαχήτριες του ΔΣΕ, που κατέφυγα και εγώ στις σοσιαλιστικές χώρες μετά τον Εμφύλιο. Δούλεψα και σπούδασα στη Σόφια της Βουλγαρίας και δίδαξα την ελληνική γλώσσα στα παιδιά, μεταλαμπαδεύοντάς τους την αγάπη μου για την πατρίδα, που γι' αυτήν έδωσα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου, αρχίζοντας από την Εθνική Αντίσταση.

Ολοι εμείς - που βρεθήκαμε αναγκαστικά μακριά από την πατρίδα - παιδαγωγοί, δάσκαλοι και γονείς, μεγαλώσαμε τα παιδιά μας με την αγάπη και τη σκέψη για την πατρίδα και ας έρθει ένας να μου αποδείξει το αντίθετο.

Ετσι λοιπόν η προβολή της εν λόγω ταινίας, μας ξαναγύρισε χρόνια πίσω, όταν τους πατριώτες τους εκτελούσαν σαν προδότες και τους προδότες τους επιβράβευαν σαν πατριώτες.

Αυτή όμως η εποχή, πέρασε χωρίς επιστροφή.

ΦΡΟΣΩ ΜΑΝΙΤΣΑ - ΚΟΤΤΟΡΟΥ

Αθήνα