ΣΟΦΙΑ. -

Θα σημάνει η διαφαινόμενη συντριπτική νίκη του υποψήφιου Προέδρου της αντιπολίτευσης, Πέταρ Στογιάνοφ,την απαρχή αλυσιδωτών πολιτικών εξελίξεων στη γείτονα; Αν και ο πρωθυπουργός του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος, Ζαν Βιντένοφ,χαιρέτισε τη νίκη (με το ιδιαίτερα υψηλό 59,9%, το οποίο έδινε η κεντρική εκλογική επιτροπή της Βουλγαρίας χτες) του Στογιάνοφ, και τον κάλεσε σε "υπεύθυνο και ώριμο πολιτικό διάλογο", θα πρέπει να αναμένεται η άσκηση πιέσεων, από πλευράς της Ενωμένης Αντιπολίτευσης, για πρόωρη νέα καταφυγή στις κάλπες, αυτή τη φορά όμως για την εκλογή νέας Βουλής.

Η διαφορά των 18 - και πλέον- μονάδων που εξασφάλισε ο Στογιάνοφ από τον σοσιαλιστή αντίπαλό του, Ιβάν Μαράζοφ (ο οποίος κατέγραψε το 40,1%), οφείλεται, κατά αναλυτές, στην τεράστια αποχή του 40% (η συμμετοχή στην ψηφοφορία δεν ήταν υποχρεωτική). Διά της οποίας αποχής- λένε οι ίδιες πηγές - η εκλογική βάση των Σοσιαλιστών θέλησε να εκφράσει τη δυσαρέσκειά της για την οικονομική πολιτική Βιντένοφ, η οποία πλήττει κυρίως τα ευρέα λαϊκά στρώματα και ευάλωτες ομάδες πολιτών, όπως οι συνταξιούχοι.

Η κυβέρνηση Βιντένοφ θα συναντήσει, όπως φαίνεται, ακόμα μεγαλύτερη απογοήτευση των ψηφοφόρων του Σοσιαλιστικού Κόμματος, καθώς είναι περίπου υποχρεωμένη να συνεχίσει το πρόγραμμα λιτότητας ("μονόδρομο" το χαρακτηρίζει ο Βούλγαρος πρωθυπουργός). Και όχι μόνο: βάσει συμφωνίας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) θα πρέπει να κλείσει προβληματικές επιχειρήσεις, στις οποίες απασχολούνται 25.000 εργαζόμενοι, επίσης να κλείσει τουλάχιστον 10 υπερχρεωμένους τραπεζικούς οργανισμούς, αλλά και να προωθήσει την αποκρατικοποίηση -κερδοφόρων -επιχειρήσεων, για την προσέλκυση κεφαλαίων. Δεν πρόκειται απλώς για ζήτημα "αντοχής" της στο πολιτικό κόστος, αλλά και για την τεράστια κοινωνική αναταραχή η οποία -δικαιολογημένα- προκαλείται...

Από την πλευρά της η αντιπολίτευση, μετά τη νίκη της στις προεδρικές εκλογές, αντιμετωπίζει τα παλιά, καλά (προεκλογικά) διλήμματα: θα πρέπει οι τρεις συνασπισμοί κομμάτων που συγκροτούν την αντιπολίτευση να επιδιώξουν εκλογές; Κι αν ναι, θα πρέπει να κατέλθουν ως ενιαίο σχήμα; Μήπως είναι καλύτερο να "περιμένουν";

Αν οι ηγέτες της αντιπολίτευσης (μεταξύ των οποίων ως πρότινος ορκισμένοι εχθροί) "περιμένουν", πάντως, η επόμενη ευκαιρία να ανατρέψουν τον Βιντένοφ θα τους δοθεί το 1998, ημερομηνία λήξης της θητείας των Σοσιαλιστών. Παραμένει αμφίβολο το τι θα κάνει η Ενωμένη (; ) Αντιπολίτευση -αν δηλαδή θα επιδιώξει να εκμεταλλευθεί τη φθορά του Βιντένοφ (διακινδυνεύοντας και τη δική της φθορά) ή θα πιέσει για πρόωρες εκλογές. Θα το δείξουν, λένε δημοσιογραφικές πληροφορίες, οι αμέσως επόμενες μέρες...