Αποκλεισμένοι από τις τράπεζες και την τραπεζική χρηματοδότηση είναι πλέον οι εκπρόσωποι των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, σε αντίθεση με τις ορθάνοιχτες πόρτες που έχουν οι τραπεζίτες για κάθε απαίτηση και αξίωση των μεγαλοεπιχειρηματιών. Την περίοδο 1990-'95, ο ρυθμός αύξησης των βιομηχανικών δανείων ήταν 61,7%,ενώ, για το ίδιο διάστημα, η χρηματοδότηση των βιοτεχνικών επιχειρήσεων αυξήθηκε μόλις κατά 21,7%.

Τα επίσημα στοιχεία που περιέχονται στο σχετικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος αποτελούν ακόμα μια απόδειξη για το περιεχόμενο της πολιτικής αφανισμού των μικρομεσαίων, που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Μια πολιτική, που επιβάλλει με βίαιο τρόπο το κλείσιμο δεκάδων χιλιάδων επιχειρήσεων επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων και ταυτόχρονα επιβάλλει σκληρή λιτότητα, προκειμένου να εξασφαλιστεί νέος κύκλος στη συσσώρευση υπερκερδών για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Η "απελευθέρωση" του τραπεζικού συστήματος, δηλαδή η μετατροπή των τραπεζών σε κερδοσκοπικά - τοκογλυφικά ιδρύματα στη βάση κυβερνητικών αποφάσεων, είχε ως αποτέλεσμα τον οικονομικό στραγγαλισμό και την "έξωση" των μικρομεσαίων από τις τράπεζες, με παράλληλη εξασφάλιση άνετης και φτηνής χρηματοδότησης για τους βιομηχάνους και μεγαλεμπόρους.

Σε ό,τι αφορά την ειδική χρηματοδότηση που υποτίθεται πως υπάρχει για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις από το "ειδικό κεφάλαιο", που προέβλεπε η 197/78 Απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής, μετά από πολυετή και συστηματική αποδυνάμωσή της, πρόσφατα καταργήθηκε τελείως. Οι τράπεζες στην πλειοψηφία τους υποστηρίζουν ότι τα αποθεματικά της ειδικής αυτής κατηγορίας δανείων έχουν εξαντληθεί, προκαλώντας εύλογα ερωτηματικά, αλλά και έντονες αντιδράσεις στις τάξεις των επαγγελματοβιοτεχνών. Απέναντι στα νέα δεδομένα, οι εκπρόσωποι των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ζητούν τώρα να φτιαχτεί ένα νομοθετικό πλαίσιο που να προστατεύει το "ειδικό κεφάλαιο", άποψη ωστόσο που μέχρι στιγμής δεν έτυχε απήχησης από την κυβέρνηση και την Τράπεζα της Ελλάδος.

Στα στοιχεία που παρατίθενται από την Τράπεζα της Ελλάδος δεν προσμετράται φυσικά η δυνατότητα που έχουν οι βιομηχανίες (και την εκμεταλλεύονται αρκετές) να αντλήσουν φτηνά κεφάλαια με την εισαγωγή τους στο Χρηματιστήριο. Δεν προσμετράται ούτε η δυνατότητά τους να προσφεύγουν στη διεθνή χρηματαγορά ή να συνάπτουν δάνεια σε συνάλλαγμα. Τα "προνόμια" αυτά δεν ισχύουν για τις βιοτεχνικές επιχειρήσεις, οι οποίες προσπαθούν καθημερινά να επιβιώσουν απέναντι στα μεγαθήρια που γεννά η "ελεύθερη αγορά".