Πρέπει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ριζικής αλλαγής της εξωτερικής πολιτικής. Αλλά εν πάση περιπτώσει και ως τότε που θα γίνει αυτό, ζητάμε από την κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή, να χρησιμοποιήσει ορισμένους πραγματικούς μοχλούς πίεσης.Τα παραπάνω δήλωσε η Αλέκα Παπαρήγα, απαντώντας σε ερωτήσεις που έθεσαν οι δημοσιογράφοι, μετά το τέλος της εισηγητικής ομιλίας της. Ο διάλογος της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με τους δημοσιογράφους είναι ο εξής:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: Σε περίπτωση που δε θα υπάρξει αυτοδυναμία, αν σας δοθούν εσάς κάποια οφίκια, θα συνεργαστείτε με κάποια κόμματα ή με κάποιο άλλο κόμμα για να υπάρξει κυβέρνηση;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Κατ' αρχάς τις εκλογές δε θα τις έκανε ο κ. Σημίτης, αν δεν έδιναν "πράσινο φως" οι Αμερικανοί και κυρίως ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων, αν δεν είχαν εφεδρικά χαρτιά στην τσέπη τους. Βλέπουν μακριά. Δεν είναι κοντόφθαλμοι όλοι αυτοί οι παράγοντες που υπαινίσσομαι.

Κοιτάξτε να δείτε, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν δώσει δείγματα της πολιτικής τους. Τι δείγματα; Η γραφή τους είναι γνωστή. Δηλαδή μετά τις εκλογές θα έχουμε άλλη ΝΔ; Αλλο ΠΑΣΟΚ; Τα ίδια δε θα είναι και τα δύο κόμματα; Αν είναι αποδυναμωμένα αυτά τα κόμματα και ενισχυθεί το ΚΚΕ, θα υπάρχουν δυνατότητες να τους χαλάσεις μερικά σχέδια, να τους κόψεις τη φόρα. Οποιο κόμμα πάντως προεκλογικά λέει ότι εγώ είμαι αντίθετο με το δικομματισμό και με τη συντηρητική πολιτική, αλλά μετεκλογικά δέχομαι να κάτσω στο τραπέζι και να συζητήσω με τα δύο κόμματα του δικομματισμού, πρέπει να πω ότι κάνει μεγάλη ζημιά στον τόπο. Βοηθάει τα δύο κόμματα και προεκλογικά και κυρίως μετεκλογικά.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τι νομίζετε ότι προσδοκά ο κ. Σημίτης από τη στάση που ακολουθεί απέναντι στις ΗΠΑ;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Τώρα τι να σας πω; Δεν ξέρω τη βαθύτερη σκέψη του κ. Σημίτη. Είναι δικό του θέμα. Εγώ νομίζω όμως ότι και τα δύο κόμματα κάνουν έναν αγώνα δρόμου για να πουν στον κ. Κλίντον ότι, ξέρεις, εγώ μπορώ να εκπροσωπήσω τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή καλύτερα από τον άλλο.

Διότι, κοιτάξτε να δείτε, είναι και μία εξέλιξη της κοσμογονίας, που δήθεν, ζούμε να έχουμε πολιτικούς στην Ελλάδα που, και όταν κραυγαλέα και ξετσίπωτα απειλείται η χώρα μας, να μην έχουν το σθένος να πουν και ένα όχι. Τώρα δηλαδή πια έχει πέραση η υποτέλεια και η συναίνεση. Και αυτό έχει αγκαλιάσει και μικρότερα κόμματα.

Και, ειλικρινά, δεν το λέω γιατί σε μια προεκλογική περίοδο διεκδικούμε την ψήφο και ασκούμε κριτική. Σκεφτείτε εάν αυτή τη στιγμή τα κόμματα τα οποία δεν έχουμε κυβερνήσει στην Ελλάδα, τα μικρότερα - που λένε - κόμματα, βγαίναμε και λέγαμε στον ελληνικό λαό τι σημαίνει Ευρωπαϊκή Ενωση και εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τι σημαίνει ΝΑΤΟ, να αποκαλύπταμε απλώς το ρόλο τους, πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση.

Ο ενημερωμένος λαός θα ήταν πολύ πιο μαχητικός. Αντίθετα, αυτά που ακούμε είναι να πάμε στα όργανα του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να εξηγήσουμε τα δίκαιά μας. Πού να τα εξηγήσουμε, σ' αυτούς που τα υπονομεύουν; Τα ξέρουν καλύτερα από εμάς ποια είναι τα σύνορα, ποιες είναι οι συνθήκες. Είναι αστείο πράγμα. Θέμα ενημέρωσης είναι;

Οι δύο κάνουν μία κούρσα ποιος θα έχει το χρίσμα του Κλίντον, της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κάνουν μία κούρσα. Σας λέω, προς το παρόν στα σημεία έχει νικήσει ο κ. Σημίτης, αλλά είναι προσωρινές αυτές οι νίκες. Αύριο θα φέρουν την αγάπη τους στον κ. Εβερτ. Οπως συμπαθούν και πολιτικούς οι οποίοι είναι χαμηλών τόνων απέναντί τους. Τους συμπαθούν.

Για ρωτήστε τον Αμερικανό πρεσβευτή στην Ελλάδα ποιους πολιτικούς συμπαθεί. Θα δείτε τι ταξικό κριτήριο έχει ο άνθρωπος.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τις τελευταίες μέρες υπάρχει μια κλιμάκωση της έντασης αφ' ενός μεν στο Βόρειο Ιράκ όπως λέει η τουρκική κυβέρνηση και αφ' ετέρου υπάρχουν και εξελίξεις στο θέμα της Κύπρου. Θα ήθελα το σχόλιό σας πρώτα και κατά δεύτερον τι πρωτοβουλίες μπορεί να πάρει η Ελλάδα.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Κοιτάξτε, τα πράγματα αυτά συνιστούν μια φυσιολογική εξέλιξη με βάση τους σχεδιασμούς στην περιοχή. Δηλαδή οι Αμερικανοί χαράζουν το σχεδιασμό τους και έχουν τον πρώτο εκπρόσωπό τους στην περιοχή, την Τουρκία, που υλοποιεί ορισμένα σχέδια, με ανταλλάγματα βεβαίως. Και ένα από τα ανταλλάγματα είναι οι Αμερικανοί να δέχονται τις σοβινιστικές τάσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Δεύτερο, γνωρίσαμε μια ελληνική πρωτοβουλία, το γράμμα του κ. Σημίτη προς τον κ. Κλίντον, που τον παρακαλεί να συνετίσει την Τουρκία. Ποιον παρακαλεί; Αυτόν που ενθαρρύνει την Τουρκία; Αυτή δεν είναι πρωτοβουλία. Και είμαστε υποχρεωμένοι να την επικρίνουμε.

Τρίτο, με τα σημερινά δεδομένα της εξωτερικής πολιτικής, υπάρχουν αδιέξοδα. Αδιέξοδα και για το ΠΑΣΟΚ και για τη ΝΔ, αν είναι στην κυβέρνηση. Δε γίνεται να είσαι και με τη "νέα τάξη πραγμάτων" και να ζητάς την υπεράσπιση της χώρας σου. Δε γίνεται αντικειμενικά.

Αυτοί έχουν αδιέξοδα. Εμείς λέμε το εξής: Οτι πρέπει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ριζικής αλλαγής της εξωτερικής πολιτικής. Αλλά εν πάση περιπτώσει και ως τότε που θα γίνει αυτό, ζητάμε από την κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή, να χρησιμοποιήσει ορισμένους πραγματικούς μοχλούς πίεσης.

Να σας πω ένα παράδειγμα, άκουσα τον κ. Σημίτη. Οταν του είπαν για τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα και τις ΝΑΤΟικές και την πιθανότητα να χρησιμοποιούνται για κάποιες στρατιωτικές ενέργειες, απάντησε ότι δε χρησιμοποιούνται, αντί να πει, κοιτάξτε, έστω από εδώ και μπρος εάν θα χρησιμοποιηθούν, θα αναστείλω τη λειτουργία τους και θα τις κλείσω.

Μπορεί να απαντήσει ο κ. Σημίτης "μα οι Αμερικανοί έχουν τη δυνατότητα να τις χρησιμοποιούν". Πολιτικά όμως έχει μεγάλο ρόλο να πάρεις μια τέτοια θέση, ανεξάρτητα και αν τεχνικά μπορείς να εξουδετερώσεις τις αμερικανικές παρεμβάσεις.

Πολιτικά έχει μεγάλη σημασία. Οπως παλιότερα το έκανε η Τουρκία. Ελεγε "πάρτε τη βάση σας". Γιατί δε χρησιμοποιεί αυτό το μοχλό πίεσης; Αλλά λέει ότι οι βάσεις δε χρησιμοποιούνται. Τότε γιατί τις έχουν τις βάσεις οι Αμερικανοί και οι ΝΑΤΟικοί στην Ελλάδα; Μήπως για λόγους φιλανθρωπίας; Τις έχουν φέρει στην Ελλάδα για να μας βοηθήσουν; Γιατί τις έχουν τις βάσεις; Για λογαριασμό τους τις έχουν.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πού στηρίζεται η εκτίμησή σας για τη μετεκλογική συνεργασία των μικρότερων κομμάτων με τα δύο μεγαλύτερα κόμματα και ειδικά ΠΑΣΟΚ - Συνασπισμού;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Εγώ σας παραπέμπω στη συζήτηση που είχε ξεκινήσει πριν την προκήρυξη εκλογών. Είχε ξεκινήσει μια συζήτηση, π. χ. και με αφορμή το Συνέδριο του Συνασπισμού και μετά την αλλαγή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Είχε ξεκινήσει μια συζήτηση, η οποία ήταν σαφώς συζήτηση για τη διαμόρφωση της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα.

Βέβαια, προεκλογικά σκεπάζεται αυτή η συζήτηση, γιατί τώρα το κάθε κόμμα κοιτάζει τον εαυτό του. Αλλωστε δεν πρόκειται για καμιά συνεργασία προς όφελος του λαού. Να υπάρχουν αμοιβαίες παραχωρήσεις. Τέτοιες συζητήσεις έχουν γίνει.

Εγώ παρακολουθώ τη στάση οικονομικών παραγόντων απέναντι σε όλα τα κόμματα. Και βλέπετε κάτι περίεργες συμπάθειες. Οι οικονομικοί παράγοντες δηλαδή έχουν το βασικό κόμμα που συμπαθούν και έχουν και ένα δεύτερο κόμμα που ποντάρουν. Και αυτό το καταλαβαίνει καθένας. Το βλέπει. Στις εφημερίδες, στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.

Δεν το λέμε παραπονεμένα, γιατί δε μας συμπαθούν οι οικονομικοί παράγοντες. Καλά κάνουν και να μη μας συμπαθούν. Δεν έχουν λόγο να μας συμπαθήσουν, διότι εμείς πολεμάμε την ασυδοσία τους και τα κέρδη τους. Δεν παραπονιόμαστε. Εχουμε καθαρή καρδιά. Και αυτοί απέναντί μας και εμείς απέναντί τους. Το πράγμα "ψήνεται" με τα άλλα κόμματα.

Βεβαίως - θέλω να συμπληρώσω - δε θα είναι σωστό κανείς να προσπαθήσει να αποτυπώσει τις μετεκλογικές εξελίξεις απόλυτα και δογματικά, θα έλεγα. Ενδεχόμενα να υπάρξουν απρόβλεπτα, με μια προϋπόθεση όμως ότι τα δυο κόμματα πέφτουν πάρα πολύ χαμηλά.

Και όταν λέω απρόβλεπτα, δεν εννοώ κατ' ανάγκην αμέσως θετικές εξελίξεις, αλλά μπορεί να έχουμε μια ρευστότητα που μπορεί να γεννήσει τέτοιες θετικές εξελίξεις. Και να έχουμε μια επιτάχυνση των θετικών εξελίξεων, μέσα από τη ρευστότητα. Αλλά αυτό δε θα το αποφασίσει το ΚΚΕ με βάση τις επιθυμίες του. Αυτό έχει την ευθύνη να το καθορίσει, ως ένα βαθμό, ο ελληνικός λαός με την ψήφο του.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Βλέπετε, λοιπόν, ένα χάσιμο της αυτοδυναμίας και με την εισδοχή όλων των μικρότερων κομμάτων στη Βουλή, ώστε να διαμορφωθεί ένα νέο μετεκλογικό σκηνικό;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Λέω, μπορεί να γίνει αυτό. Εγώ δεν μπορώ να κάνω καμία πρόβλεψη. Εμείς, όμως, τι λέμε στον ελληνικό λαό: Το βαρόμετρο, αν θέλετε, για να κρίνει κανείς θετικά το εκλογικό αποτέλεσμα, είναι το ποσοστό του ΚΚΕ.Και το λέμε βαρόμετρο, γιατί πραγματικά είναι μια άλλη φωνή, η οποία έχει αντισταθεί σε όλα τα μέτωπα. Και αν θέλετε, στα πιο κρίσιμα που καθορίζουν τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στο ρόλο του ΝΑΤΟ στην περιοχή, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στο ρόλο των πολυεθνικών, στην οικονομία της αγοράς και στην ελεύθερη αγορά, γιατί αυτά είναι τα βασικά προβλήματα, τα αγκωνάρια της εκλογικής μάχης και της καθημερινής μας ζωής. Ολα τα άλλα τώρα όχι ότι είναι επιμέρους προβλήματα, αλλά είναι παράγωγα.

Πάρτε το θέμα της παιδείας, που είναι θεμελιακό ζήτημα. Από τη στιγμή που λες ελεύθερη αγορά, σημαίνει ότι ανοίγεις το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της παιδείας και την υποταγή της στα συμφέροντα της αγοράς.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δε μου απαντήσατε.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Σας απάντησα. Κοιτάξτε, εγώ δεν κάνω γκάλοπ.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για την αντιμετώπιση του δικομματισμού και την εκλογική ενίσχυση των μικρότερων κομμάτων.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Ο φραγμός στο δικομματισμό ξέρετε τι είναι; Οσο γίνεται πιο υψηλό ποσοστό στο ΚΚΕ. Και να σας πω γιατί. Γιατί το ΚΚΕ δε θα δανείσει την ψήφο του λαού πουθενά. Θα την κρατήσει μέσα στη Βουλή, σε αντίθεση με το δικομματισμό, ενώ τα άλλα κόμματα από τη στιγμή που δεν αποκλείουν να στηρίξουν ένα από τα δυο κόμματα του δικομματισμού, σημαίνει ότι δεν είναι καθαροί αντίπαλοί του.Και με αυτή την έννοια, γιατί δεν αδυνατίζει ο δικομματισμός με την ενίσχυση του ΚΚΕ; Δεν το καταλαβαίνω.

Το κάθε κόμμα έχει τη δικιά του άποψη. Αυτά θα τα κρίνει ο ελληνικός λαός. Αλλά ο δικομματισμός είναι εναλλαγή συντηρητικής πολιτικής. Δεν είναι απλώς εναλλαγή δύο κομμάτων που τα βαρεθήκαμε και πρέπει να βρεθεί και ένα τρίτο να τσοντάρει. Είμαστε αντίθετοι, γιατί αυτή η εναλλαγή συνδέεται με την εναλλαγή της συντηρητικής πολιτικής.

Δεν έχουμε εναλλαγή κομμάτων με καλή πολιτική. Αμα ήταν εναλλαγή κομμάτων με καλή πολιτική, εμείς θα είμαστε υπέρ αυτής της εναλλαγής. Καλό το ένα κόμμα, αλλά να μην είναι συνέχεια αυτό γιατί φθείρεται, να έρθει το άλλο καλό. Αυτό είναι όμως το θέμα; Το θέμα είναι πως μας ενοχλεί το ότι δυο κόμματα εναλλάσσονται ή ότι μπαίνει στη στρούγκα ο ελληνικός λαός με εκβιαστικά διλήμματα και είτε με τον ένα είτε με τον άλλον η πολιτική συνεχίζεται η ίδια; Αυτό λέμε. Ευχαριστώ.