Η "ανεξαρτησία" της Δικαιοσύνης είναι καθαρός τύπος και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλες τις κοινωνίες, που κυριαρχούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Στις κοινωνίες αυτές η Δικαιοσύνη υπηρετεί πάντοτε τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Τα δεσμά της όμως είναι τόσο δυσδιάκριτα, που και οι ίδιοι οι δικαστές δυσκολεύονται να τα αντιληφθούν. Ετσι, ενώ είναι μια σημαντική παράμετρος στην ταξική λειτουργία της Δικαιοσύνης, έχουν την αυταπάτη, κρίνοντας από την προσωπική τους εντιμότητα, πως εκτελούν στο ακέραιο το καθήκον τους.

Η κατάσταση αυτή θα υπάρχει μέχρι τότε που με τους αγώνες των λαών θα εξαλειφθούν αυτές οι κοινωνίες.

Εκτός όμως από τον εξαναγκασμό της να υπηρετεί αντικειμενικά τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, η Δικαιοσύνη υποφέρει από την επέμβαση των κομμάτων που εναλλάσσονται στη διακυβέρνηση της χώρας, με σκοπό να την προσδέσουν στο άρμα τους και να την κάνουν να εξυπηρετεί τα στενά κομματικά τους συμφέροντα.

Και τα δύο όμως, δηλαδή και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ κάναν και κάνουν ό,τι μπορούν για να υποτάξουν τη Δικαιοσύνη στα κομματικά τους συμφέροντα. Το βασικό όπλο που χρησιμοποιούν γι' αυτό είναι η συνταγματική διάταξη, που προβλέπει το διορισμό της ηγεσίας των Ανωτάτων Δικαστηρίων από το Υπουργικό Συμβούλιο. Γι' αυτό και παρά τους όρκους τους για ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, δεν έθιξαν το σύστημα αυτό, όταν ως κυβέρνηση, πραγματοποίησαν και τα δυο συνταγματικές μεταρρυθμίσεις.

Μόνο το ΚΚΕ αγωνίζεται χρόνια τώρα με συνέπεια, για να ξεσφίξει η κομματική μέγκενη στη Δικαιοσύνη, να ενισχυθεί η προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των δικαστών, να γίνει η απονομή της Δικαιοσύνης προσιτή στο λαό και να δημιουργηθεί ένα μέτωπο όλων των εργαζομένων στο χώρο της Δικαιοσύνης (δικαστών, δικηγόρων, δικαστικών υπαλλήλων) για αντίσταση στην αντιλαϊκή κατεύθυνση και στον αυταρχισμό, που τα κόμματα του δικομματισμού μεθοδεύουν στη λειτουργία της Δικαιοσύνης.

• Ο Γιάννης Γουσέτης είναι μέλος του ΔΣ του Ταμείου Νομικών