"Πιστεύω πως πρέπει ν' αφομοιώνουμε ό,τι καλύτερο υπάρχει παγκόσμια στη μουσική, για να εκφράσουμε τις ιδέες μας. Οχι μεταφυσικά, αλλά πάντα δίπλα στο λαό",έλεγε ο Αλέκος Ξένος,ο διακεκριμένος και μαχόμενος μουσουργός, που "έφυγε" (1/9/95), αφήνοντας πίσω του πλούσιο καλλιτεχνικό έργο, εμπνευσμένο από τους αγώνες του λαού μας. Το έργο του υμνωδού της Εθνικής Αντίστασης σφραγίστηκε από συνθέσεις αφιερωμένες στο Επος της Αντίστασης, όπως η "Συμφωνία της Αντίστασης" (βραβεύτηκε στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στο Βουκουρέστι, 1952), Οι ύμνοι της ΠΕΕΑ, της Αλληλεγγύης, της ΕΠΟΝ, το "Τραγούδι του Αρη", το "Εμπρός" σε ποίηση Κ. Παλαμά. Εργο του Αλ. Ξένου ήταν και οι φιλαρμονικές του ΕΛΑΣ.

Υπηρετώντας με συνέπεια υψηλές αξίες και ιδανικά, ο Αλ. Ξένος έγραψε πλήθος έργων: "Σπάρτακος", "Ο Διγενής δεν πέθανε" (εμπνευσμένο από την ηρωική θυσία του Νίκου Μπελογιάννη), "Νέοι Σουλιώτες", "Τζαβέλας", "Σαρακατσάνισσα", "Η Λαφίνα", "Τρίπτυχο", "Χορός τραγούδι", "Χορικά", "Προμηθέας", "Σονάτα", "Κύπρος", "Δεύτερη Συμφωνία", "Ελεύθεροι πολιορκημένοι" κ.ά. Επίσης δεκάδες τραγούδια σε ποίηση Παλαμά, Σικελιανού, Κρυστάλλη, Ψυχάρη, Βάρναλη, Σολωμού, Ρώτα, Ρίτσου κ.ά., σκηνική μουσική για πολλά θεατρικά έργα.

Ως πρώτο τρομπόνι έπαιξε (1930 - 1967) στις ορχήστρες ΚΟΑ, ΕΙΡ και ΕΛΣ. Από το 1936 συμμετείχε ενεργά στους συνδικαλιστικούς και καλλιτεχνικούς αγώνες των μουσικών, διώχτηκε πέντε φορές από ορχήστρες αρνούμενος να υπογράψει δήλωση, πρωτοστάτησε στη δημιουργία της Ομοσπονδίας Μουσικών Σωματείων Ελλάδας και συμμετείχε στα ΔΣ της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών και του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου (πρόεδρος).

Πριν από την επέτειο του θανάτου του, στις 28/8, το κοινό της Κέρκυρας απόλαυσε ένα σημαντικό έργο του Αλ. Ξένου. Στη συναυλία, με έργα Επτανησίων συνθετών, που έδωσε στο Παλαιό Φρούριο της πόλης η Συμφωνική Ορχήστρα Βουλγαρίας,με μαέστρο τον Ελληνα καλλιτεχνικό διευθυντή της Αλκη Παναγιωτόπουλο,παρουσιάστηκε το έργο του "Ο Διγενής δεν πέθανε" (1952). "Ενα εντυπωσιακό συμφωνικό ποίημα, όπως σημειώνει ο Ελληνας μαέστρος, για μεγάλη ορχήστρα. Εντονες εναλλαγές συναισθημάτων διατρέχουν το δυναμικό αυτό έργο - κορυφαία στιγμή του ασυμβίβαστου δημιουργού, που χάθηκε πρόσφατα" (Στη συναυλία παρουσιάστηκαν επίσης έργα των Βαγγέλη Πετσάλη, Γιώργου Λαμπελέτ, Διονυσίου Λαυράγκα).