""Το σαϊνι", όπως τον είχαμε βαφτίσει" - γράφει ο Κ. Μουρκούσης - "στη σχολή και σ' όλες της περιοχές της Ελλάδας, έδωσε με το φακό του τη μεγάλη ζωγραφιά του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του λαού μας, γράφοντας την ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Εδωσε την πραγματική αξία της στο εσωτερικό και παραπέρα σ' ολόκληρη την προοδευτική ανθρωπότητα. Εδωσε το Μεγαλείο της Χρυσής ΕΑΜικής ΕΑ 1941 - 1944.
Στον συναγωνιστή μας Σπύρο Μελετζή, χρωστάμε πολλά. Ενα "μεγάλο ευχαριστώ" από τον περήφανο λαό μας".
Τον Αύγουστο του 1944, στη Ρεντίνα έφθασε το κλιμάκιο για την κυβέρνηση της Εθνικής Ενότητας, Αλέξανδρος Σβόλος, Γιάννης Ζεύγος και Μιλτιάδης Πορφυρογένης. Πριν λίγες μέρες, η σχολή είχε επιστρέψει από μάχες που είχε δώσει με Γερμανούς και ντόπιους προδότες που είχαν καταλάβει και κάψει το Καρπενήσι. Ο υπουργός Γιάννης Ζεύγος, όταν μας μίλησε σ' όλους τους μαθητές της σχολής, τόνισε την ανάγκη - όταν η χώρα θα απελευθερωθεί από τον κατακτητή - της αυτοσυγκράτησης, ώστε να μη γίνουν αυτοδικίες προς τους προδότες. "Να μην ανοίξει ρουθούνι. Είναι επιταγή της ηγεσίας μας. Είναι κυβερνητική απόφαση, την οποία πρέπει να σεβαστούμε". Αυτά ήταν τα λόγια της ομιλίας του Ζεύγου, που ήταν μήνυμα συναδέλφωσης, αγάπης, ειρήνης.
Και όμως, αυτόν τον κήρυκα της ειρήνης, τον σκότωσαν οι προδότες. Ηταν και αυτός ένα θύμα της μισαλλοδοξίας και των γεγονότων που ακολούθησαν την εποχή εκείνη, γεγονότα αιματηρά και άδικα, γεγονότα που άνοιξαν το δρόμο για τη συγκρότηση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που σήμερα γιορτάζουμε τα 50 χρόνια του".