Σχεδόν 20 χρόνια πριν, το 1977, ο Κ. Καραμανλής κατέφευγε στη λύση των πρόωρων εκλογών κάνοντας επίκληση εθνικού θέματος για να τις προκηρύξει. Και τότε αφορμή ήταν το Κυπριακό. Βέβαια, το πρόσχημα δεν άργησε να φανεί, καθώς μετά το κλείσιμο της κάλπης, ο τότε πρωθυπουργός κατάφερε να μετατρέψει σε εθνικό ανέκδοτο την εξής φιλική του έκφραση: "Λιτότις - λιτότις - λιτότις"... Παράλληλα, λίγο αργότερα, η επανένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ ήρθε να αποδείξει τους πραγματικούς "εθνικούς" λόγους που επέβαλαν την εκλογική αναβάπτιση της τότε κυβέρνησης. Σήμερα, τηρουμένων των αναλογιών, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η Κύπρος και η επίκληση των εθνικών θεμάτων, όπως όλα δείχνουν, θα αποτελέσουν την αφορμή που μεθοδευμένα αναζητούσε ο Κ. Σημίτης για να επιτύχει την αναβάπτιση της πολιτικής του μέσω της λαϊκής έγκρισης.

Και εδώ ακριβώς είναι το ζητούμενο. Η απάντηση στο ερώτημα "ποια είναι αυτή η πολιτική", προσφέρει επαρκή εξήγηση σχετικά με τους λόγους που ο "εκσυγχρονισμός" και οι διαβεβαιώσεις για "εξάντληση της τετραετίας" πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων. Πρόκειται για πολιτική βαθιά αντιλαϊκή. Απόλυτα ελεγχόμενη από τα διεθνή κέντρα της ολιγαρχίας. Είναι η πολιτική που έχει βαφτίσει το πρόγραμμα "σύγκλισης" και τις απαιτήσεις των πολυεθνικών, σε "οικονομικό Σύνταγμα" της χώρας και νωρίς - νωρίς, από την ανάδειξη της "νέας" κυβέρνησης, φορείς αυτής της πολιτικής, όπως ο Θ. Πάγκαλος, είχαν ξεκαθαρίσει ότι τώρα έρχεται η πραγματική λιτότητα! Παράλληλα, πρόκειται για πολιτική συνώνυμο της υποτέλειας, των "ευχαριστιών" προς τους ιμπεριαλιστές και της πειθήνιας υποταγής στα κελεύσματα της "Νέας Τάξης".

Αυτή η πολιτική, αναπόφευκτα, δεν μπορεί με "καθαρό πρόσωπο" να ζητήσει την έγκρισή της από το λαό. Είναι "από χέρι χαμένη" αν δηλώσει ανοιχτά πως η πορεία της καθορίζεται από τις παρωπίδες της αμερικανικής Αστερόεσσας και των ευρωενωσιακών ντιρεκτίβων. Χρειάζεται, λοιπόν, τα απαραίτητα "τρικ" και τις γνωστές κάλπικες ταχυδακτυλουργίες εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων, ώστε να αποκτήσει τα αναγκαία άλλοθι για την εφαρμογή της. Είναι καταδικασμένη είτε να κατασκευάζει είτε να αξιοποιεί προσχηματικά κάποια υπαρκτά γεγονότα για την προώθηση των πραγματικών επιδιώξεών της.

Η πραγματική επιδίωξη της κυβέρνησης, μέσω της προσφυγής σε πρόωρες εκλογές με αφορμή τα εθνικά θέματα, είναι η υποκλοπή της λαϊκής ψήφου, ώστε την επομένη των εκλογών να εντείνει τη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων, να ολοκληρώσει την ισοπέδωση κάθε έννοιας κράτους πρόνοιας, να κλείσει την υπόθεση ξεπούλημα των επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα. Θέλει να λύσει τα χέρια της από το βαρίδι του πολιτικού κόστους, για να μπορέσει απρόσκοπτα να υλοποιήσει τις εντολές των Βρυξελλών, με νέες επελάσεις κατά των λαϊκών στρωμάτων και νέα μέτρα εγκαθίδρυσης του εργασιακού Μεσαίωνα στο εσωτερικό της χώρας. Η κυβέρνηση, στηριζόμενη στην κινδυνολογία και στα αποπροσανατολιστικά διλήμματα για τη διεθνή πορεία της χώρας, θέλει να μεταθέσει στο λαό την ευθύνη για τη μονόδρομη αγκίστρωσή της στη λογική του "γιέσμεν" και της υποταγής της στα κελεύσματα των ιμπεριαλιστών. Επιδιώκει να πάρει "ψήφο ανοχής" για την περαιτέρω προσκόλληση της Ελλάδας στο άρμα της εξάρτησης και να καλύψει πίσω από τις "εθνικές της αγωνίες" - μέχρι τις εκλογές βέβαια - την πραγματική της αγωνία να αποτελέσει χρήσιμο δίαυλο για την προώθηση της "Νέας Τάξης" στην περιοχή των Βαλκανίων. Αυτή είναι η αλήθεια για την προσφυγή της κυβέρνησης σε πρόωρες εκλογές. Και αυτή η αλήθεια, επιβεβαιώνει ότι όντως υπάρχει πρόβλημα εθνικής σημασίας, στη χώρα. Και αυτό δεν είναι άλλο από τη συνέχιση αυτής της πολιτικής.