Μπορείτε να φανταστείτε μια αλάνα με χαλίκι; Εναν υπαίθριο πωλητή; Την πιτσιρικαρία σαν μελίσσι να μαζεύεται για να δει τους αγαπημένου του ήρωες; Τα παιδιά μιας αθηναϊκής γειτονιάς γεύονταν καθημερινά αυτή τη μαγική αλάνα, μέχρι που τα λόγια ενός "πέτρινου" δήμαρχου έβαλε μπροστά τους την απειλή ενός σούπερ μάρκετ.

Είναι η ήρωες του Νίκου Μολυβιάτη στο βιβλίο του "Για ένα θερινό σινεμά".Είναι η Θεοδώρα, ο Στέλιος, η Εκάτη, ένας παλιός δημοσιογράφος, μια ηθοποιός, ένας νεαρός τυπογράφος και ο μηχανικός προβολής που συναντιούνται, για να σώσουν τη "Δροσοσταλίδα" της γειτονιάς. Τον παλιό θερινό κινηματογράφο, που θα γινόταν σούπερ - μάρκετ "για να μη μας λένε καθυστερημένους",όπως είπε ο δήμαρχος στα παιδιά που τον επισκέφθηκαν. Τότε παράτησαν το παιχνίδι και έπιασαν τη δουλιά. Τύπωσαν εφημερίδα, τη μοίρασαν πόρτα - πόρτα, σπίτι - σπίτι "γιατί η Δροσοσταλίδα δεν έπρεπε να γκρεμιστεί".Και η Δροσοσταλίδα δεν γκρεμίστηκε, το σούπερ μάρκετ θα χτιζόταν σε άλλη τοποθεσία. Και δε θα γκρεμίζονταν κι άλλα σινεμά αν υπήρχαν κι άλλα παιδιά, μεγάλα ή μικρά που νοιάζονται γι' αυτούς.

Το βιβλίο προλογίζει η Μαλβίνα Κάραλη λέγοντας: "Κι όταν τα φώτα σβήνουν, όλος ο κόσμος φέγγει".