Την παρακάτω ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας με 118 υπογραφές απέστειλαν οι κάτοικοι της Κοινότητας Παλιουρίου Χαλκιδικής, προς τον υπουργό Ανάπτυξης (Τουρισμού). "Στην παραλία του χωριού μας εδώ και 30 χρόνια λειτουργούν ξενοδοχείο και κάμπινγκ του ΕΟΤ - Ξενία. Στην αρχή της λειτουργίας τους το χωριό μας γνώρισε τουριστική ανάπτυξη τέτοια, που όμοιά της δεν υπήρχε σ' ολόκληρη τη Χαλκιδική. Το κάμπινγκ διέθετε σούπερΜάρκετ, καθαρές τουαλέτες, κουζίνες, πλυντήρια, ψυγεία κοινόχρηστα, κρύο νερό, ντους στην πλαζ και ηλεκτρικό ρεύμα. Οσο για το ξενοδοχείο, ήταν πρότυπο για το σέρβις του και σχολείο πρακτικής για τα ξενοδοχειακά επαγγέλματα, με αποτέλεσμα να φιλοξενείται αρκετός κόσμος, περίπου 3.000 άτομα, και το χωριό μας να παρουσιάζει αξιόλογη τουριστική κίνηση.

Ολα αυτά όμως μέχρι πριν λίγα χρόνια. Τώρα χρόνο με το χρόνο υποβαθμίζεται, ώστε από τους ξένους τουριστικούς οδηγούς να χαρακτηρίζεται, πλέον, η περιοχή σαν καταυλισμός με συνθήκες στρατοπέδου αιχμαλώτων.

Το ξενοδοχείο μέχρι τις 15 Ιούνη κατοικείται από ποντίκια και από τότε μέχρι 15 Αυγούστου από υπαλλήλους του υπουργείου που απολαμβάνουν δωρεάν διακοπές. Το σέρβις του είναι ανύπαρκτο και οι εγκαταστάσεις του είναι πλέον σάπιες (το λιγότερο).

Οσο για το κάμπινγκ, αυτό είναι πια ξέφραγο αμπέλι με χόρτο σχεδόν δυο μέτρα, που το κουρεύουν οι πελάτες για να μην τους φάνε τα φίδια. Δεν υπάρχει πόσιμο νερό, μα ούτε και για να πλυθείς πολλές φορές. Οι τουαλέτες καθαρίζονται από τους πελάτες μέχρι τα μέσα Ιούνη, κατόπιν προσλαμβάνουν δυο ταλαίπωρες γυναίκες, να παλέψουν με το θεριό. Οι άλλες παροχές έχουν προ πολλού ξεχαστεί.

Οσοι έρχονται στο κάμπινγκ για τις διακοπές τους κάνουν ό,τι θέλουν (γύρω στα 100 άτομα), κατασκευάζουν φράχτες μόνιμους, κρεβατές φωτισμένες με διάφορα λαμπάκια και γενικά συμπεριφέρονται σαν να είναι δικό τους χωράφι, χωρίς να δίνουν δραχμή, φιλοξενώντας γνωστούς και συγγενείς, όπως και όταν θέλουν, χωρίς να λογαριάζουν κανένα. Αντιλαμβάνεται κανείς πως με τέτοιες συνθήκες δεν κατασκηνώνει κανένας τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του. Χώρια που του ζητείται και 30% ακριβότερο νοίκι από άλλα υπερσύγχρονα κάμπινγκ.

Ετσι, σαν αποτέλεσμα όλων αυτών των δυσάρεστων καταστάσεων είναι το χωριό μας να γίνει το φτωχότερο οικονομικά και τουριστικά σε όλη τη χερσόνησο της Κασσάνδρας. Τα μαγαζιά μας ένα ένα μαραζώνουν και κλείνουν, υποδομή δεν υπάρχει και έχουμε χάσει κάθε ελπίδα.

Προτάσεις υπάρχουν από εμάς πολλές. Η περιοχή απαλλοτριώθηκε επί χούντας, άρα παράνομη, και έτσι παράνομη είναι, κοντά 3.000 στρέμματα με σκοπό την τουριστική ανάπτυξη που δεν την είδαμε. Παραχωρήστε κάποιους χώρους στην κοινότητα ή και ολόκληρη την περιοχή, για να καθορίσουμε πλέον το μέλλον μας μόνοι μας. Περιμένουμε απάντησή σας".