"Πολεμική ατμόσφαιρα", έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες μέρες, εξαιτίας σωρείας πληροφοριών, που διοχετεύονται έντεχνα στον ελληνικό Τύπο, από ξένα κέντρα, για την πιθανή πρόκληση εκ μέρους της Τουρκίας ενός θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο. Την εντύπωση, όμως, ότι όντως "μυρίζει μπαρούτι", ενίσχυσε και η προχτεσινή σύσκεψη του ΚΥΣΕΑ, κατά την οποία η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία της χώρας υιοθέτησε περίπου τη διασπορά των πολεμικών φημών και το δόγμα του διαβόητου Κλαούζεβιτς, που λέει, απ' ό,τι θυμάμαι, ότι "αν θέλεις την Ειρήνη τότε να προετοιμάζεσαι για πόλεμο"! Με αυτά τα δεδομένα το ΚΥΣΕΑ εσήμανε περίπου συναγερμό και η χώρα βρέθηκε ξαφνικά, με το χέρι... στην τσέπη. Βεβαίως, σε τέτοιες περιπτώσεις τα κράτη, παλιότερα, βρίσκονταν με το χέρι στη σκανδάλη αλλά αυτή η πρακτική πέρασε ανεπιστρεπτί. Διότι αν οι συγκρούσεις εξακολουθούσαν και σήμερα να διεξάγονται με τον οπλισμό που διαθέτει κάθε στρατός, τότε τι θα γίνονταν τα νέα όπλα; Θα σάπιζαν στις αποθήκες; Και οι έμποροι των νέων οπλικών συστημάτων τι θα έκαναν; Θα κατέβαζαν ρολά; Ε, όχι δα, αυτά δε γίνονται τη σήμερον ημέραν, διότι οι βιομηχανίες του θανάτου διαθέτουν πλέον και ικανότατους μάνατζερ για να "δολώνουν" υποψήφιους αγοραστές, αλλά και πλήρες δίκτυο προβοκατόρων, για να προκαλούν εντάσεις και τεχνητές κρίσεις σε διάφορες περιοχές και να προωθούν έτσι τα "προϊόντα" τους.

Να, λοιπόν, γιατί σε περιπτώσεις που τα κράτη απειλούνται, βάζουν πλέον το χέρι τους, όχι στη σκανδάλη, αλλά στην τσέπη. Οπως, δηλαδή, έκανε προχτές και η δική μας κυβέρνηση, ανακοινώνοντας ότι θα διαθέσει για νέους οπλισμούς τρία τρισ. δραχμές! Με αυτά τα χρήματα - λέει - θα αγοράσει "έξυπνα όπλα", για να "θωρακίσει" την Ελλάδα στην τουρκική επιθετικότητα και επιβουλή. Και ναι μεν, μπορεί τα όπλα που σχεδιάζουν να αγοράσουν οι κυβερνώντες να δικαιολογούν την ονομασία τους, αλλά είναι σαφές ότι εκείνο που χρειάζεται η χώρα, για να προασπίσει την εδαφική ακεραιότητά της δεν είναι τα έξυπνα όπλα, αλλά οι έξυπνοι κυβερνήτες. Κι αν διαθέταμε αυτού του είδους πολιτική ηγεσία, πιστεύουμε ακράδαντα ότι και ο υπαρκτός "εξ Ανατολών" κίνδυνος θα ήταν περιορισμένος και πολλά άλλα εξωτερικά θέματα, που μας ταλανίζουν, θα είχαν επιλυθεί προ πολλού.

Οπως, δηλαδή, συμβαίνει και τώρα, όπου οι μεν πέραν του Ατλαντικού "σύμμαχοι υποδαυλίζουν την επιθετικότητα των στρατοκρατών της Αγκυρας, ενώ οι Ευρωπαίοι "εταίροι" μας σφυρίζουν αδιάφορα στις εκκλήσεις μας και αδιαφορούν παντελώς για ό,τι τυχόν μπορεί να συμβεί στο Αιγαίο. Κι εμείς αντί, να καταγγείλουμε έστω την αισχρή στάση των "φίλων" μας ετοιμαζόμαστε για νέες άκαρπες και ταπεινωτικές επισκέψεις στις πρωτεύουσές τους και για νέα αφαίμαξη των εθνικών πόρων με το δυσβάστακτο σχέδιο των "σούπερ" εξοπλισμών. Και το ερώτημα που τίθεται σαφώς είναι: Από εξοπλισμούς έχουμε άραγε ανάγκη ή από... παροπλισμό όλων αυτών που με την ανερμάτιστη και επικίνδυνη πολιτική τους μας οδηγούν σε περιπέτειες;