Η συζήτηση αύριο στην έκτακτη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ για το εξοπλιστικό πρόγραμμα των Ενόπλων Δυνάμεων μέχρι το 2000, έστω και σε επίπεδο "γενικών αρχών", αποκτά ιδιαίτερη σημασία, αν ληφθούν υπόψη οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ουσιαστικά η συζήτηση αφορά το "ψητό" για το οποίο, μεταξύ των άλλων, οι ΗΠΑ καλλιεργούν και συντηρούν μεθοδικά και επίμονα κλίμα έντασης στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Οι Αμερικανοί, με απλά λόγια, επιδιώκουν να πουλήσουν τα οπλικά συστήματά τους στις δύο χώρες, οι οποίες ήδη έχουν γονατίσει από την κούρσα των εξοπλισμών. Είναι χαρακτηριστική από αυτή την άποψη η δήλωση του ειδικού σε θέμα στρατηγικής του ινστιτούτου του Λονδίνου Πολ Μπίβερ στη "Γουόλ Στριτ Τζέρναλ" ότι "γενικά το Αιγαίο είναι ο παράδεισος των εμπόρων όπλων". Αναφερόμενος ειδικά για την Κύπρο ανέφερε ότι συναγωνίζεται, κατ' αναλογία μεγέθους, το Ισραήλ και το Λίβανο.

Ο υπουργός Αμυνας Γερ. Αρσένης δήλωσε έτοιμος από τη μεριά του υπουργείου να συζητηθεί συγκεκριμένα το εξοπλιστικό πρόγραμμα, αλλά αυτό διαβεβαίωσε ότι δε θα γίνει στην αυριανή συνεδρίαση, αλλά σε επόμενη μάλλον εντός του μήνα.

Την περασμένη Τετάρτη ο υπουργός Αμυνας τάχθηκε, άλλη μια φορά, υπέρ μιας"ισχυρής αποτρεπτικής δύναμης" γιατί, όπως επεξήγησε, "σε τελευταία ανάλυση σε εποχές κρίσης θα είμαστε μόνοι μας και μόνοι μας θα αντιμετωπίσουμε την απειλή (σ. σ. την τουρκική) ".

Είναι προφανές ότι ο Γερ. Αρσένης, το έχει δηλώσει εξάλλου επανειλημμένα, ζητάει να προχωρήσει η χώρα σε μια ενίσχυση του προγράμματος των εξοπλισμών, στο όνομα της τουρκικής απειλής και μάλιστα επικαλούμενος το ενδεχόμενο να βρεθεί η χώρας μας εντελώς μόνη της απέναντι στην Τουρκία σε περίπτωση σύρραξης.

Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι το επιχείρημα του Γερ. Αρσένη, προκειμένου να πείσει ότι η χώρα μας πρέπει να συρθεί με περισσότερο έντονους ρυθμούς στην κούρσα των εξοπλισμών μεταξύ των δύο χωρών, είναι έωλο και σαθρό. Συνειδητά όμως το επικαλείται ο υπουργός κινδυνολογώντας.

Αυτό που ενδιαφέρει τον υπουργό Αμυνας δεν είναι προφανώς μια αμυντική θωράκιση της χώρας, που να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες της χώρας, αλλά να ακολουθήσει η Ελλάδα τη γειτονική χώρα στην κούρσα των εξοπλισμών, στην οποία διαρκώς εξωθούν και τις δύο χώρες κυρίως οι ΗΠΑ, προς όφελος του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος.

Αν ο υπουργός ενδιαφέρονταν πραγματικά για την αμυντική θωράκιση της χώρας θα 'πρεπε λογικά να θέσει ζήτημα απεξάρτησης των ενόπλων δυνάμεων από τις ΝΑΤΟικές επιλογές και σχεδιασμούς και αναπροσανατολισμού τους σε νέα βάση, ώστε να υπηρετεί την άμυνα της χώρας.

Οχι μόνο δε θέτει τέτοιο ζήτημα, αλλά, θεωρώντας δεδομένο το σημερινό προσανατολισμό και δομή των Ενόπλων Δυνάμεων, ασκεί πιέσεις για ενίσχυση των εξοπλισμών. Παρόλο που γνωρίζει ότι η χώρα μας δαπανά για τους εξοπλισμούς περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα του ΝΑΤΟ. Παρόλο που γνωρίζει ότι οι εξοπλισμοί των Ενόπλων Δυνάμεων ελέγχονται πλήρως από το ΝΑΤΟ, το οποίο μάλιστα μπορεί να παρέμβει και να αχρηστεύσει την "αποτρεπτική δύναμη της χώρας" σε περιπτώσεις θερμών επεισοδίων και πολεμικών επιχειρήσεων.

Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες το κύριο βάρος του νέου εξοπλιστικού προγράμματος δίνεται στα τελευταίας τεχνολογίας λεγόμενα "έξυπνα όπλα", (πύραυλοι, βλήματα κ. ά. ) τα οποία μονοπωλούν οι ΗΠΑ.

Με βάση τα παραπάνω ξενίζει, τουλάχιστον, η επιμονή του υπουργού Αμυνας να ασκεί πιέσεις για μια νέα "αγορά του αιώνα", πολύ μεγαλύτερη σε κόστος από τις προηγούμενες.

Από την άλλη δεν έχει κανείς αυταπάτες ότι ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης θα θυμηθεί την προγραμματική του δέσμευση για μείωση των δαπανών για τους εξοπλισμούς...

Π.Κ.