Πρέπει να ομολογήσουμε ότι μέχρι πρόσφατα η "Καθημερινή", και μάλιστα ο ίδιος ο διευθυντής της, δε μας είχαν συνηθίσει σε χονδροειδείς, κακότεχνες και λίγο - πολύ χυδαίες διαστρεβλώσεις της πολιτικής του ΚΚΕ. Φαίνεται, όμως, ότι κάτι έχει αλλάξει. Η αρχή της αλλαγής διαφάνηκε λίγο πριν το 15ο Συνέδριο. Και χτες ήρθε η επιβεβαίωσή της.

Σ' ένα μακροσκελέστατο σχόλιο του Α. Κ. υποστηρίζεται - με γελοία, όσο και παντελώς λαϊκίστικα... επιχειρήματα - ότι η αντίληψη του ΚΚΕ είναι βαθιά θρησκευτική, δογματική, κλπ., σε αντίθεση με αυτή του "ξεχασμένου" Μαρξ, που είχε την "τρελή" ιδέα να ανατρέψει τα πράγματα και να κάνει το αντικείμενο της ιστορίας (και της πολιτικής), το λαό, αυτεξούσιο και αυτόνομο και αυτοαναφερόμενο πολιτικό υποκείμενο".

Ας μας επιτρέψει, πάντως, ο Α. Κ. ορισμένες επισημάνσεις:

α. Κατανοούμε την έντονη ενόχλησή του, αφού το ΚΚΕ πάντα είχε και με το τελευταίο Συνέδριό του ξαναχάραξε ακριβώς μια πολιτική ανατροπής του σημερινού κατεστημένου. Μια ανατροπή που προϋποθέτει την ανάδειξη της ελληνικής εργατικής τάξης σε υποκείμενο των εξελίξεων. Ακριβώς, δηλαδή, την καθόλου τρελή ιδέα του Μαρξ.

β. Επειδή καθόλου δεν είναι ξεχασμένος ο τελευταίος - τουλάχιστον για μας - θυμούμαστε πολύ καλά, ότι παρόμοιες, φτηνές διαστρεβλώσεις της μαρξιστικής θεωρίας (π.χ. η δήθεν αντίθεση πολιτικής πρωτοπορίας και τάξης ή κόμματος και μάζας) έχουν κάνει την εμφάνισή τους από τις αρχές του αιώνα κι έχουν απαντηθεί αποτελεσματικότατα και αποστομωτικά, επίσης από τότε.

Αυτά τα λίγα, για την ώρα.