Εκ μέρους του ΔΗΚΚΙ και του προέδρου του, Δημητρίου Τσοβόλα, σας απευθύνω θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό και ευχόμαστε να ευοδωθούν οι εργασίες του 15ου Συνεδρίου σας.

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι το Συνέδριό σας γίνεται σε μια εποχή έντονης κρίσης και ρευστότητας, όπου καθημερινά μεγεθύνονται αντί να επιλύονται τα προβλήματα της ανθρωπότητας και ειδικότερα της χώρας μας.

Η αποστασιοποίηση των πολιτών από την πολιτική και τα κόμματα έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις σε όλη την Ευρώπη και στη χώρα μας. Πρόκειται για την κρίση της λεγόμενης "αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας", που εύστοχα έχει χαρακτηριστεί ως και "μελαγχολική δημοκρατία". Το εντυπωσιακότερο στοιχείο στο θέμα αυτό είναι το γεγονός ότι η κρίση αυτή του παγκόσμιου συστήματος της λεγόμενης νέας τάξης πραγμάτων παρατηρείται ύστερα από μια σύντομη χρονική εποχή θριαμβολογίας, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού στις Ανατολικές χώρες, για την υποτιθέμενη "νίκη" του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Οι ίδιες όμως οι συνθήκες στο παγκόσμιο στερέωμα αμαύρωσαν και ακύρωσαν τους νέους μύθους περί του τέλους της ιστορίας του ανθρώπου και το θάνατο των ιδεολογιών, αφού είναι ορατή πλέον στον καθένα η γενικευμένη κρίση του υποτιθέμενου "νικητού", του παγκόσμιου καπιταλισμού, ως επαρκούς συστήματος για την κάλυψη των αναγκών του ανθρώπου και των κοινωνιών στον πλανήτη μας. Ετσι παρατηρείται όξυνση της οικονομικής κρίσης, μεγαλύτερη χρήση της βίας ως μέσο επικυριαρχίας, αντιθέσεις και έντονοι ανταγωνισμοί μεταξύ των κυρίαρχων πόλεων - γιγάντων του καπιταλιστικού συστήματος (ΗΠΑ - Ευρώπη (Γερμανία) - Ιαπωνία), που είναι η αιτία των περιφερειακών συγκρούσεων στον πλανήτη μας, τις περισσότερες φορές στην προσπάθειά τους για την κατοχύρωση των ζωνών επιρροής τους.

Σ' αυτήν την τριγωνική οικονομική σύγκρουση υπεισέρχονται τον τελευταίο καιρό και διεκδικούν σημαντικό ρόλο η Κίνα και η Ρωσία.

Η μετατόπιση της μάχης για την παγκόσμια ηγεμονία από την ισορροπία του τρόμου της ψυχρής περιόδου στο οικονομικό πεδίο σηματοδότησε και την εκ των έσω οικονομική αμφισβήτηση της μοναδικής στρατιωτικής υπερδύναμης σήμερα των Ηνωμένων Πολιτειών, λόγω των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, όπως ανεργία, υπερχρέωση. Ετσι οι ΗΠΑ, προκειμένου να διασφαλίσουν την παγκόσμια ηγεμονία τους, χρησιμοποιούν για το σκοπό αυτό τη στρατιωτική βία και τους διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ - ΝΑΤΟ - ΔΑΣΕ κλπ.) για την επιδίωξη των συμφερόντων τους.

Περαιτέρω έχουμε σοβαρή οικονομική κρίση, τόσο στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπου μεγεθύνεται η εξαθλίωσή τους, όσο και στις αναπτυγμένες οικονομικά χώρες, με προβλήματα ανεργίας και επέκτασης της φτώχειας,στο πρότυπο της κοινωνίας των 2/3 με κοινωνική και πολιτιστική υποβάθμιση, που προκαλούν και την εμφάνιση των ρατσιστικών και νεοφασιστικών κινημάτων. Ετσι ολοένα και πιο έντονα, ακόμα και στις χώρες αυτές που αποτελούσαν το προπύργιο της "αντιπροσωπευτικής καπιταλιστικής δημοκρατίας", η οποία ως τυπικό πολιτικό σύστημα, μαζί με το ισχυρό ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ που είχαν κάνει, αποτελούσε ισχυρό πόλο συγκαταθετικής νομιμοποίησης του συστήματος από τα μεγαλύτερα κοινωνικά τμήματα των κοινωνιών αυτών, τίθενται πλέον άμεσα ζητήματα για την ποιότητα της δημοκρατίας και τα στοιχειώδη ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών.

Πρόκειται για την κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο οργανώνεται σε υπερμονοπωλιακές πλανητικές μορφές και μέσω της σύγχρονης τεχνολογίας και των εξελιγμένων μορφών επικοινωνίας έχουμε τον έλεγχο της υδρογείου και των λαών από λίγες οικονομικές ελίτ, οι οποίες με αθέατο τρόπο πολλές φορές προσδιορίζουν την πορεία και τη μοίρα ολόκληρων λαών.

Η νέα αυτή πλανητική διεθνοποιημένη οικονομία χαρακτηρίζεται από έντονη έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης, με κυρίαρχο φαινόμενο την αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, ενώ είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι χωρίς κοινωνική αλληλεγγύη είναι αδύνατο για μια κοινωνία να παραμείνει συνεκτική και ευημερούσα.

Παράλληλα, λόγω της ανασφάλειας των εθνικών οικονομικών "ελίτ" έναντι του παγκόσμιου ισοπεδωτικού οικονομικού ανταγωνισμού, παρατηρείται μεγαλύτερη απευθείας ανάμειξη αυτών στην εκτελεστική εξουσία, στην προσπάθειά τους μέσα από αδιαφανείς σχέσεις να πετύχουν την κατάληψη προνομιακών θέσεων στην εγχώρια αγορά και παραπέρα στη διεθνή.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη σύσφιξη και τον εναγκαλισμό των τμημάτων της οικονομικής ελίτ και των μεταπρατικών συμφερόντων με την εκτελεστική εξουσία και τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα, μέσω των οποίων επέρχεται η διαχειριστική λογική του συστήματος και συνακόλουθα η αναξιοπιστία των πολιτών έναντι της πολιτικής, φαινόμενο που και στη χώρα μας έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια.

Εκτός των παραπάνω από την ανεξέλεγκτη και άνιση οικονομική ανάπτυξη, έχουμε τεράστια οικολογική καταστροφή στον πλανήτη μας και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων από μια μικρή ομάδα οικονομικών μεγαθηρίων σε βάρος των κοινωνιών και της ανθρωπότητας.

Ειδικότερα στην Ευρώπη το όραμα για την Ευρώπη των Λαών, με κοινωνική και οικονομική σύγκλιση,τείνει να εκλείψει στο όνομα της ονομαστικής σύγκλισης των οικονομιών, που επιβάλλεται από τη Συνθήκη του Mάαστριχτ, η οποία εξυπηρετεί όμως τα μεγάλα χρηματιστηριακά κεφάλαια και τις εθνικές στρατηγικές της Ευρωπαϊκής Τρόικας.

Οι παραπάνω αρνητικότατες συνθήκες για την ανθρωπότητα και τους λαούς αποτελούν πραγματικά τη "ΝΕΑ ΑΤΑΞΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ", αντί της πολυδιαφημισμένης και επιδιωκόμενης από τις ηγετικές χώρες του πλανήτη "ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ".

Η νέα αυτή παγκόσμια τάξη μπορεί να έχει επιβάλει παντού το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της, είναι όμως ανίκανη να επιλύσει τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας, όπως προαναφέραμε.

Η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού έκανε τις κοινωνίες πιο άνισες, βίαιες και απάνθρωπες.

Η ΕΛΛΑΔΑ μέσα σ' αυτό το παγκόσμιο περιβάλλον, είκοσι δύο χρόνια από τη μεταπολίτευση, μαστίζεται από έντονη πολιτική κρίση και παρακμή όλου του πολιτικού εποικοδομήματος και των θεσμών του.

Η κρίση των παραδοσιακών κομμάτων και του μοντέλου της ελλειμματικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στη χώρα μας έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις, με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την ολοσχερή άρνηση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας μας προς την πολιτική και τους πολιτικούς.

Πρόκειται για δομική ιδεολογική κρίση, που αγκαλιάζει σχεδόν όλα τα παραδοσιακά κόμματα, δημιουργώντας την αίσθηση του πολιτικού και ιδεολογικού κενού στην πατρίδα μας, σε μια ιδιαιτέρως κρίσιμη περίοδο με ανοιχτά τα εθνικά θέματα και τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση της οικονομίας, στα πλαίσια των προδιαγραφών που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Τρόικα, με συνέπεια την ένταση της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης μεγάλων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας, στα πρότυπα της κοινωνίας των 2/3.

Απουσιάζει η εθνική στρατηγική, το κοινωνικό όραμα και η πολιτική πρόταση για την πολιτική, οικονομική και πολιτιστική αναγέννηση της πατρίδας μας, αφού τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της πολιτικής σκηνής, που έχουν και τις ευθύνες της διακυβέρνησης της χώρας σχεδόν όλα τα τελευταία χρόνια, έχουν στους περισσότερους τομείς συγκλίνουσα πορεία, δημιουργώντας έτσι ένα μεγάλο συνασπισμό διαχειριστικών δυνάμεων σε βάρος όμως των συμφερόντων του ελληνικού λαού.

Απέναντι σ' αυτές τις συνθήκες, οι οποίες επιδεινώνουν συνεχώς τα προβλήματα της ανθρωπότητας και των λαών, απαιτείται η ενεργοποίηση των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων για τη στοιχειοθέτηση μιας νέας εναλλακτικής πρότασης εξόδου από την κρίση και προσέγγισης της ανάγκης των λαών. Ο στόχος αυτού του προοδευτικού κινήματος είναι η χειραφέτηση του ανθρώπου και η πάλη ενάντια στην ανισότητα και την αδικία.

Το κύριο επομένως έργο των προοδευτικών πολιτών και των προοδευτικών κομμάτων είναι η ανανέωση της θεωρητικής και κριτικής λειτουργίας, η συμβολή στην αναζωογόνηση και ενεργοποίηση της κοινωνίας των πολιτών και στην αναδιατύπωση ενός ιστορικού σχεδίου αλλαγής με βάση τις αρχές του Σοσιαλισμού, με δημοκρατία και ανθρώπινο πρόσωπο.

Προς αυτή την κατεύθυνση πιστεύουμε ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος μπορεί και πρέπει να συμβάλει μέσα και από τις εργασίες του 15ου Συνεδρίου του.