Στη χώρα μας, εμείς οι παλαιοί συνδικαλιστές και γενικά όλοι οι εργαζόμενοι γιορτάζαμε την Πρωτομαγιά κάθε χρόνο με 24ωρες απεργίες αψηφώντας τις δικτατορίες με τα βασανιστήρια, το ρετσινόλαδο του Μανιαδάκη, τις εξορίες. Ολοι μας οι αγώνες για την καθιέρωση του οκταώρου, τη σύνταξη, το Δώρο, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και γενικά τις ανθρώπινες συνθήκες δουλιάς, πληρώθηκαν με πολύ αίμα και αφάνταστες ταλαιπωρίες. Πολλοί σύντροφοί μας άφησαν τα κόκαλά τους στα ξερονήσια, πληρώνοντας έτσι σκληρά την πάλη τους για μια καλύτερη ζωή.

Και τώρα, αυτοί οι ίδιοι που τότε κρεμούσαν τους συντρόφους μας, έρχονται με τις νέες συνθήκες που δημιουργήθηκαν με τα Μάαστριχτ και ΕΕ και ζητάν πίσω αυτά που με τόσο αίμα κερδίσαμε. Οι ντόπιοι υποτακτικοί τούς πετάνε έξω από τις δουλιές, στις επιχειρήσεις που οι ίδιοι χρεοκοπούν, τους εργαζόμενους, τρώγοντας όλα τα δάνεια που παίρνουν από το δημόσιο κορβανά, δηλαδή από εμάς το λαό που πληρώνουμε τους φόρους. Χιλιάδες οι άνεργοι σέρνονται να βρουν μια οποιαδήποτε δουλιά για να μπορέσουν να επιβιώσουν μαζί με τις οικογένειές τους.

Συνάδελφοι εργαζόμενοι, ένας δρόμος μόνο μας μένει και αυτός είναι ο δρόμος του αγώνα. Αν αδιαφορήσουμε τώρα, αύριο θα 'ναι πολύ αργά. Ιδια τύχη περιμένει όλους μας, κανείς δε θα ξεφύγει από την κόλαση που μας ετοιμάζουν οι νοσταλγοί της εξαθλίωσης των εργαζομένων. Στα χέρια μας είναι να μη περάσουν τα σχέδιά τους. Ας ενωθούμε κι αγωνιστούμε.

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά! Ζήτω η Ενότητα και πάλη!

ΦΩΤΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ

Ανω Ηλιούπολη