Οι γυναίκες και το Κομμουνιστικό Κόμμα

Το ΚΚΕ αποτελεί πρότυπο και παράδειγμα για το πώς αντιλαμβάνεται τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία.

Στο 14ο Συνέδριο του Κόμματος οι γυναίκες αντιπρόσωποι ήταν 20% και στην πλειοψηφία τους νέες. Για πρώτη φορά στην ιστορία του ΚΚΕ ένα στα πέντε μέλη της Κεντρικής Επιτροπής ήταν γυναίκα (δεκαεφτά συνολικά). Το 15ο Συνέδριο ελπίζουμε βάσιμα να μας παρουσιάσει μεγαλύτερες εκπλήξεις.

Η ισάριθμη αντιπροσώπευση των γυναικών σε όλα τα όργανα του Κόμματος είναι ένα θέμα που οι κομμουνιστές θα το συζητήσουν και θα το αντιμετωπίσουν θετικά. Σε τούτο βοηθάει η ίδια η προοδευτική νοοτροπία του κομμουνιστή, για το ρόλο της γυναίκας στη ζωή, αλλά και η αγωνιστική επιδίωξη του ΚΚΕ να εφαρμοστούν κοινωνικά μέτρα, που θα ανακουφίζουν τη γυναίκα από τις πολλαπλές ευθύνες και βάρη, για να μπορεί να πάρει ενεργότερο μέρος και στην πολιτική ζωή.

Η εφαρμογή της ισάριθμης αντιπροσώπευσης των γυναικών στα κομματικά όργανα θα έχει έναν παραδειγματικό χαρακτήρα και για τα αστικά κόμματα. Το ΚΚΕ θα κερδίσει και τη συμπάθεια πολλών γυναικείων ομάδων. Την ισάριθμη ισοτιμία των γυναικών σε όλα τα κομματικά όργανα μπορεί να την εφαρμόσει το ΚΚΕ, δεδομένου ότι είναι υπόθεση εσωτερικής δημοκρατίας του Κόμματος, που δεν εξαρτάται ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από το Κοινοβούλιο.

Ο πιθανός ισχυρισμός ότι προηγείται η πάλη των τάξεων δεν έχει πειστικά ερείσματα, δεδομένου ότι η πάλη των τάξεων θα ισχυροποιηθεί, όταν σ' αυτήν θα συμμετέχουν, με βάση ισοτιμίας, και γυναίκες και όχι πια μόνο στις πορείες και στις συγκεντρώσεις, αλλά και στα κυρίαρχα όργανα του Κόμματος, όπου παίρνονται οι αποφάσεις για τις κινητοποιήσεις.

Μια χαμηλότερη συμμετοχή γυναικών υπάρχει κίνδυνος να σηματοδοτεί μια ελαττωματική λειτουργία της εσωτερικής δημοκρατίας στο Κόμμα.

Παρά την κατάκτηση από τις γυναίκες της καθολικής ψήφου, πριν από μισό περίπου αιώνα, και την ψήφιση του Οικογενειακού Δικαίου πρόσφατα, συνεχίζεται η υποαντιπροσώπευση των γυναικών στα κέντρα που παίρνονται οι αποφάσεις.

Με τα μηδαμινά ποσοστά συμμετοχής γυναικών στο Κοινοβούλιο και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση το ζήτημα στο σύνολό του παίρνει το χαρακτήρα αποκλεισμού στα κοινά ατόμων θηλυκού γένους. Χρειάζεται, μοιραία, επαναπροσδιορισμός των όρων κοινωνικής συνύπαρξης των δύο φύλων.

Εφόσον οι αδικίες εις βάρος της γυναίκας συνεχίζονται, καθιστούν υπόλογη και την ίδια τη δημοκρατία στη χώρα μας, σχετικά με τα δικαιώματα του πολίτη, ασχέτως φύλου.

Η διεκδίκηση της ισάριθμης αντιπροσώπευσης ανδρών και γυναικών στα σώματα εκλεγμένων αντιπροσώπων αποτελεί πάγιο αίτημα του γυναικείου κινήματος.

Η μη συμμετοχή των γυναικών, σε μια βάση ισοτιμίας, και στα όργανα λειτουργίας όλων των αστικών κομμάτων, αλλά και στα κέντρα που παίρνονται οι αποφάσεις, θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι αντρικές ηγεσίες αμφισβητούν, ντε φάκτο, την αποτελεσματικότητα συμμετοχής των γυναικών στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα.

Το θέμα των ποσοστώσεων δεν μπορεί να απομονωθεί από πολλά άλλα φλέγοντα προβλήματα των γυναικών, όπως η εφαρμογή κρατικών μέτρων, που θα απελευθερώσουν τη γυναίκα από πολλαπλά βάρη και ευθύνες, που θα της εξασφάλιζαν συγχρόνως επαρκείς οικονομικούς πόρους από την εργασία της, ελεύθερο χρόνο, παιδεία και γενική μόρφωση επιπέδου. Ολα αυτά τα εφόδια θα την έκαναν ικανή να συμμετέχει στα κέντρα των αποφάσεων και θα της έδιναν τις δυνατότητες να υπερασπίζει, σαν γυναίκα, τα δικαιώματα των γυναικών και να αξιοποιεί, συγχρόνως, πολιτικά και κοινωνικά τις μέχρι σήμερα ναρκωμένες μέσα της γυναικείες αξίες και αρετές, γεγονός που θα συμβάλλει και στο να εξυγιανθεί και η πολιτική ατμόσφαιρα της χώρας.

Με τη λογική που λέει ότι δεν μπορεί ο χορτάτος να αντιπροσωπεύει τον πεινασμένο, με την ίδια λογική δεν μπορούν και οι άντρες να αντιπροσωπεύουν τις γυναίκες στα κέντρα όπου παίρνονται αποφάσεις γι' αυτές, ενώ θα μπορούσαν οι ίδιες να μιλήσουν γι' αυτά που τις καίνε με εγκυρότερη πειστικότητα.

Η μήπως δεν αληθεύει ότι με την ανδρική πρωτοβουλία αποκλείονται μακροχρόνια οι γυναίκες από τους χώρους κάθε διοίκησης και κάθε εξουσίας απωθώντας τες, μ' αυτόν τον αποκλεισμό, στον ιδιωτικό τους χώρο - κουζίνα, παιδιά, νοικοκυριό - εξωσπιτική εργασία. Κι έτσι τις κατέστησαν πολιτειακά ανήλικες και πολιτικά ανενεργούς, μέσα στον αλλοπρόσαλλο τούτο αστικό κόσμο.

Εν τω μεταξύ, οι γυναικείες οργανώσεις συνεχίζουν να διεκδικούν τις "ποσοστώσεις". Αλλά για ποιες γυναίκες; Φυσικά για τις προνομιούχες, υψηλού πνευματικού και οικονομικού επιπέδου.

Τα διάφορα γυναικεία κινήματα της χώρας μας άντλησαν και αντλούν τη δύναμή τους από την αρνητική στάση του κατεστημένου να προχωρήσει στη διευθέτηση μιας σειράς αιτημάτων, που θα απελευθέρωναν γενικά τη γυναίκα από τα όποια εμπόδια, για να είναι σε θέση να αναλάβει και πολιτικές ευθύνες, για να μπορούν οι ίδιες οι γυναίκες να μιλούν και να υπερασπίζονται τα ζητήματά τους, να τα θέτουν ξεκάθαρα και πειστικά, να φύγουν οι τροχοπέδες και να ανοίξει ο δρόμος για μια αποτελεσματική πολιτική δράση του γυναικείου φύλου.

Σήμερα, η ανεργία των γυναικών, η πολύμορφη εκμετάλλευση, η φτώχεια, η έλλειψη κατανόησης στα ιδιαίτερα προβλήματα του φύλου τους δίνουν έναυσμα, με πρόβλεψη έντασης των αγώνων των γυναικών.

Οι άνδρες χρειάζεται να κατανοήσουν ότι δεν είναι η αριθμητική υπεροχή τους που μας ενοχλεί σε όλα τα όργανα όλων των πολιτικών κομμάτων, με εξαίρεση το ΚΚΕ, και σε όλα τα κέντρα εξουσίας, όπου μόνοι τους αποφασίζουν για όλα όσα αφορούν τις γυναίκες. Μας ενοχλεί το γεγονός ότι θέτουν σε αμφισβήτηση τις πολιτικές ικανότητες των γυναικών, προτού ακόμη τις δώσουν τις ευκαιρίες να δοκιμαστούν μέσα στην πολιτική πρακτική.

Το ζήτημα αυτό, στο σύνολό του, δεν είναι μόνο γυναικείο, αλλά είναι κυρίως θέμα δημοκρατίας και πολιτισμού, που σχετίζεται με την κοινωνική και πολιτική συνεργασία των δύο φύλων προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

Το να αρνείται κανείς να εμπιστευτεί τις γυναίκες, μήπως σημαίνει άκρο συντηρητισμό;

Σε τελευταία ανάλυση, δεν μπορούν οι γυναίκες να εκπροσωπούνται, εσαεί, από τους άνδρες σε ό,τι τους αφορά άμεσα και έμμεσα. Ο αποκλεισμός των γυναικών δίνει την εντύπωση ότι ταπεινώνεται η γυναίκα κι αυτό, μοιραία, μας οδηγεί σ' έναν βαθύ προβληματισμό για την πραγματική ισοτιμία των φύλων. Οι αγώνες της εργατικής τάξης εκφράζουν τα ταξικά τους συμφέροντα. Το γεγονός ότι υπάρχει γυναικείο κίνημα στη χώρα μας, συνεχώς ογκούμενο, φανερώνει πως υπάρχει και πάλη των δύο φύλων. Γιατί, λοιπόν, κάποιοι προσποιούνται πως το αγνοούν; Η μη αντιπροσώπευση στα κέντρα εξουσίας του μισού πληθυσμού της χώρας δεν τους προβληματίζει; Για να μην αναφερθούμε και σε μια σειρά τεκμηρίων που πείθουν ότι το γυναικείο φύλο εξακολουθεί να είναι καταπιεσμένο. Αλλά, τι πιο προοδευτικό και πιο δημοκρατικό από το να αποφασίσουν άντρες και γυναίκες να συνεργαστούν και να αγωνιστούν για μια κοινωνία και των δύο φύλων!..

Μέσα σ' όλον αυτόν το σάλο με τις "ποσοστώσεις" και τον πονοκέφαλο που συνακόλουθα δημιουργούν στους ιθύνοντες, το ΚΚΕ αποτελεί εξαίρεση. Το έχει άλλωστε αποδείξει στην πράξη. Σ' όλες τις εκλογές - Κοινοβούλιο, Τοπική Αυτοδιοίκηση - στα ψηφοδέλτιά του οι υποψήφιες γυναίκες αποτελούν σχεδόν το 40%. Αλλωστε, μέσα στην ίδια τη φύση του σοσιαλισμού είναι η πλήρης απελευθέρωση της γυναίκας από τα όποια δεσμά και η ίση με τον άνδρα συμμετοχή της στην ανάπτυξη της νέας κοινωνίας.

Οι ίδιες, άλλωστε, οι γυναίκες είναι οι πιο κατάλληλες να θέτουν, στα διάφορα όργανα του Κόμματος, τα προβλήματά τους και να προτείνουν τις καταλληλότερες λύσεις.

Καιρός, λοιπόν, να τις βοηθήσει το Κόμμα να αποκτήσουν πολιτικές εμπειρίες και να μην έχουν ανάγκη από κηδεμόνες και διαμεσολαβητές άνδρες στα γυναικεία ζητήματα. Και γνωρίζουν, παράλληλα, πολύ καλά οι γυναίκες ότι οι κομμουνιστές, με την προοδευτικότητα και την ευαισθησία που τους διακρίνει, θα συλλάβουν το σύγχρονο μήνυμα για την ισάριθμη αντιπροσώπευσή τους σε όλα τα κομματικά όργανα του ΚΚΕ.

Στα πλαίσια, λοιπόν, μιας τέτοιας συγκυρίας, ας τεθεί αυτό το θέμα για συζήτηση. Πρόκειται, άλλωστε, για ένα ζήτημα δικαιοσύνης και δημοκρατικής τάξης, που η διευθέτησή του θα ανεβάσει πολύ ψηλά το ΚΚΕ στη συνείδηση του λαού σαν κόμμα, πρωτοπόρο σε αλλαγές, με πλατιές προοπτικές ανέλιξης.

ΠΕΠΗ ΔΑΡΑΚΗ

ΚΟΒ Λογοτεχνών

Μέλος της ΟΓΕ (Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας)