Τη διοργάνωση των 4ων Ολυμπιακών Αγώνων διεκδίκησαν τέσσερις πόλεις. Το Βερολίνο, το Λονδίνο, το Μιλάνο και η Ρώμη. Την τελευταία στιγμή απέσυρε την υποψηφιότητά της η γερμανική πρωτεύουσα και τα μέλη της ΔΟΕ με μυστική ψηφοφορία επέλεξαν ως πρωτεύουσα των Ολυμπιακών Αγώνων του 1908 τη Ρώμη. Οι Ιταλοί άρχισαν με όρεξη να ετοιμάζονται, αλλά περίπου ένα χρόνο πριν την τελετή έναρξης, η Ιταλική Ολυμπιακή Επιτροπή ενημέρωσε τη ΔΟΕ ότι αδυνατεί να φέρει εις πέρας τις υποχρεώσεις της. Ως αιτία ανέφερε τον πόλεμο που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στο Τορίνο, το Μιλάνο και τη Ρώμη, τρεις πόλεις που διεκδικούσαν για λογαριασμό τους τον πρώτο ρόλο στην ιταλική πολιτική, οικονομική και αθλητική σκηνή. Σύμφωνα με αντικειμενικούς παρατηρητές της εποχής, η πραγματική αιτία βρισκόταν στα οικονομικά προβλήματα που δημιουργήθηκαν από την έκρηξη του Βεζούβιου το 1906 και τις τεράστιες καταστροφές.

Αν δεν υπήρχε η εναλλακτική πρόταση του Λονδίνου, είναι πολύ πιθανό οι αγώνες του 1908 να μη διεξάγονταν ποτέ. Σε διάστημα ολίγων μηνών οι Αγγλοι δαπάνησαν 40.000 λίρες για την κατασκευή του "Ουάιτ Σίτι". Ηταν ένα σύγχρονο στάδιο 80.000 θέσεων, το οποίο εκτός από πίστα στίβου διέθετε διάδρομο από τσιμέντο για τα αγωνίσματα της ποδηλασίας, πισίνα 100 μέτρων, παλαίστρα για τα αγωνίσματα της πάλης και ποδοσφαιρικό αγωνιστικό χώρο.

Από πλευράς συμμετοχών, επιδόσεων και αγωνιστικού προγράμματος, οι αγώνες του Λονδίνου ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Στη διεκδίκηση των 109 χρυσών μεταλλίων πήραν μέρος 2.034 αθλητές (36 γυναίκες) από 22 χώρες, περισσότεροι δηλαδή από όσους είχαν πάρει μέρος και στις τρεις προηγούμενες Ολυμπιάδες. Για πρώτη φορά εκπροσωπήθηκαν η Ισλανδία, η Ρωσία και η Τουρκία, ενώ η Φινλανδία, που αποτελούσε τμήμα της Ρώσικης Αυτοκρατορίας, ζήτησε και πήρε μέρος ως ανεξάρτητο κράτος, αίτημα που έγινε δεκτό και για την Ιρλανδία. Την παρθενική της εμφάνιση έκανε και η Νέα Ζηλανδία, παρουσιάζοντας ενιαία ομάδα με την Αυστραλία με την ονομασία Αυστραλάζια.

Μέχρι το 1908 οι συμμετοχές στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν ατομικές. Στο Λονδίνο για πρώτη φορά έγιναν εθνικές. Οι αθλητές παρέλασαν με την εθνική τους σημαία και ομοιόμορφες ενδυμασίες. Δεν έλειψαν όμως τα προβλήματα, καθώς οι ΗΠΑ αρνούνταν να χαμηλώσουν τη σημαία τους όταν περνούσαν μπροστά από τον Αγγλο βασιλιά, ενώ, όπως αναφέρεται και παραπάνω, οι Φινλανδοί αρνήθηκαν να παρελάσουν πίσω από τη ρώσικη σημαία.

Ο αριθμός των αθλημάτων που συμπεριλήφθηκαν στο πρόγραμμα έφτασε τα 24. Την τιμητική τους είχαν το πόλο με άλογα και χόκεϊ στο χορτάρι. Για πρώτη φορά στο πρόγραμμα θερινής Ολυμπιάδας είχαμε κι ένα χειμερινό αγώνισμα, όπως είναι το καλλιτεχνικό πατινάζ, στο οποίο διαγωνίστηκαν οι γυναίκες.

Στις 30 Ιούνη, που έγινε η τελετή έναρξης, έβρεχε ασταμάτητα. Η ομίχλη είχε σκεπάσει τα πάντα κι η προσέλευση του κόσμου δεν ξεπέρασε τις 25 χιλιάδες. Αυτό δεν εμπόδισε όμως την επιτυχία των αγώνων, που διήρκεσαν μέχρι τις 29 Οκτώβρη. Στο στίβο, τα αγωνίσματα του οποίου έγιναν τον Ιούλη, δημιουργήθηκαν 13 ολυμπιακά ρεκόρ. Ξεχώρισαν οι επιδόσεις των Αμερικανών Φρανς Αϊρονς στο μήκος με 7.48μ., Ραλφ Ρόιζ στη σφαίρα με 14.21μ., και του Αγγλου Τίμοτ Εϊχερν στο τριπλούν με 14.92μ. Ο Αμερικανός Μέλβιν Σέπαρντ κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια. Στα 800μ. με παγκόσμιο ρεκόρ 1.52.8, στα 1.500μ. με ολυμπιακό ρεκόρ 4.03.4 και στη σκυταλοδρομία 200+200+400+800 μέτρα. Αν δεν υπήρχε η περιπέτεια του Ιταλού Πιέτρι στο μαραθώνιο, ο Σέπαρντ μαζί με τον Βρετανό κολυμβητή Χένρι Τέιλορ, που κατέκτησε επίσης τρία χρυσά στα 400 ελεύθ., 1.500 ελεύθ., και στη σκυταλοδρομία 4χ200, θα είχαν περάσει στο πάνθεον των 4ων Ολυμπιακών Αγώνων ως ήρωες.

Ο Αμερικανός Ρέι Εουρι, που στις δύο προηγούμενες Ολυμπιάδες είχε κερδίσει 6 χρυσά μετάλλια, κατέκτησε άλλα δύο στο ύψος και το μήκος άνευ φόρας. Στο επί κοντώ για πρώτη φορά στο ψηλότερο βάθρο του νικητή ανέβηκαν δύο αθλητές, οι Αμερικανοί Αλμπερτ Τζίλμπερτ και Εντουαρντ Κουκ, οι οποίοι πέτυχαν την ίδια επίδοση 3.71μ. και μάλιστα με τις ίδιες προσπάθειες. Ο Τζίλμπερτ πέρασε στην ιστορία ως ο πρώτος επικοντιστής που χρησιμοποίησε κοντάρι από μπαμπού. Δύο χρυσά με νέα ολυμπιακά ρεκόρ, στην ελληνική δισκοβολία με 38μ. και στο δίσκο με 40.89μ. ο Αμερικανός Σέρινταμ, ενώ ήταν τρίτος στο άλμα άνευ φόρας.

Δραματικά γεγονότα συνέβησαν στον τελικό των 400μ. στον οποίο συμμετείχαν τρεις Αμερικανοί, οι Κάρπεντερ, Ρόμπινς, Τέιλορ και ο Σκοτσέζος Χάλσγουελ, που στον προκριματικό είχε δημιουργήσει νέο ολυμπιακό ρεκόρ με 48.4. Από την αρχή της κούρσας οι Τέιλορ, Ρόμπινς ασχολήθηκαν αποκλειστικά με την παρεμπόδιση του Σκοτσέζου. Οταν όμως ο Κάρπεντερ ήταν έτοιμος να κόψει το νήμα, ένας Βρετανός κριτής το άρπαξε κι άρχισε να τον αποδοκιμάζει. Οι κριτές ακύρωσαν τον αγώνα και όρισαν επαναληπτικό μετά από δύο μέρες. Οι Αμερικανοί αρνήθηκαν να τρέξουν και ο Χάλσγουελ μόνος και ανενόχλητος κατέκτησε το χρυσό με 50.0.

Στο στίβο κυριάρχησε η ομάδα των ΗΠΑ με 16 χρυσά, 11 ασημένια και 4 χάλκινα μετάλλια. Στη δεύτερη θέση η Αγγλία με 8 - 8 - 4 και μακράν τρίτη η Σουηδία με 2 - 0 - 1. Οι Ελληνες αθλητές κατέκτησαν 3 ασημένια μετάλλια με τον Τσικλητήρα και τον Δώριζα.

Στο ποδοσφαιρικό τουρνουά συμμετείχαν εφτά χώρες. Η Γαλλία μάλιστα με δύο ομάδες, καθώς την τελευταία στιγμή για πολιτικούς λόγους ακύρωσαν τη συμμετοχή τους η Ουγγαρία και η Βοημία. Στην προκριματική φάση η Αγγλία νίκησε τη Σουηδία με 12 - 1 και η Δανία τη Γαλλία με 9 - 0. Στον ημιτελικό η Δανία συνέτριψε την πρώτη ομάδα της Γαλλίας με 17 - 1, που παραμένει το μεγαλύτερο σκορ στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Στον τελικό η Αγγλία νίκησε 2 - 0 τη Δανία, ενώ φοβούμενοι νέα συντριβή, οι Γάλλοι δεν κατέβηκαν να διεκδικήσουν το χάλκινο μετάλλιο από τους Ολλανδούς στο μικρό τελικό.

Στο Λονδίνο καθορίστηκαν ενιαίοι κανονισμοί στην κολύμβηση. Αποτέλεσμα, 6 ολυμπιακά ρεκόρ. Κορυφαίοι ο Αμερικανός Τσαρλ Ντάνιελς με τρία παγκόσμια ρεκόρ στα 100μ. ελεύθερο και ο Αγγλος Χένρι Τέιλορ με δύο παγκόσμια ρεκόρ στα 400 και 1.500μ. ελεύθερο.

Στο Λονδίνο η πάλη για πρώτη φορά χωρίζεται σε ελευθέρα και ελληνορωμαϊκή, ενώ σε ορισμένα αγωνίσματα, όπως στην ελευθέρα πάλη, την πυγμαχία και την κωπηλασία η κυριαρχία των Βρετανών ήταν ολοκληρωτική.

Για πρώτη φορά καθιερώθηκε και η ανεπίσημη βαθμολογία. Την πρώτη θέση κατέκτησε η Βρετανία με 303,5 βαθμούς, τη δεύτερη οι ΗΠΑ με 103,3 και την τρίτη η Σουηδία με 46,3. Η Ελλάδα με 5 βαθμούς κατατάχτηκε 15η.

Σύμφωνα με τον Κουμπερτέν, οι Αγγλοι δημιούργησαν ένα οργανωτικό πρότυπο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που ακολούθησαν.