Μια μοιχαλίδα, μια γυναίκα τυφλωμένη από το ερωτικό πάθος, μια τραγική μητέρα, μια ανθρώπινη αδύναμη ύπαρξη που ακολουθεί το πεπρωμένο της, την καταστροφή της. Αυτή είναι η "Αννα Καρένινα" η ηρωίδα του ομώνυμου μυθιστορήματος του Λέοντος Τολστόι σε έξοχη κινηματογραφική μεταφορά από τον Κλάρενς Μπράουν. Η Αννα Καρένινα, ο όμορφη κόμισσα που πέφτει θύμα της γοητείας του Βρόνσκι, δε διστάζει ακόμη και εκείνη την αυστηρή εποχή, να συνάψει ερωτικές σχέσεις με τον επιπόλαιο αξιωματικό και να του παραδοθεί και με την ψυχή και με το σώμα. Η Αννα Καρένινα του Τολστόι δε μοιάζει σε τίποτε με τη... Γαλλίδα ομόλογό της, την Μαντάμ Μποβαρί. Είναι μια γυναίκα σοβαρή που στέκεται με σεβασμό πλάι στον αυστηρό άτεγκτο σύζυγό της. Ούτε ο Καρένιν μοιάζει σε τίποτε με τον άβουλο σύζυγο τον Φλομπέρ. Ο Καρένιν παραείναι αυστηρός αλλά έχει αρχές, δε γίνεται έρμαιο των παθών του. Δεν έχει πάθη; Εχει ένα πάθος: την οικογενειακή δικαιοσύνη. Η αλήθεια είναι ότι μόλις μαθαίνει τον έρωτα της γυναίκας του για τον Βρόνσκι της δίνει μια ευκαιρία να επανορθώσει, εκείνη φυσικά, τυφλωμένη από το πάθος δεν υπακούει και ο Καρένιν της κλείνει για πάντα την πόρτα, απαγορεύοντάς της ακόμη και το παιδί της να βλέπει. Η άτυχη γυναίκα ακολουθεί τη μοίρα της, τον εραστή της. Στην Πετρούπολη, στην πόλη της ευθυμίας, του χαρτοπαιγνίου, των στοιχημάτων και των αισθησιακών αρωμάτων και οραμάτων.

Ο Βρόνσκι, θα τη βαρεθεί κάποτε, και εκείνη τρελή από έρωτα και από απελπισία, χωρίς τύψεις για ό,τι θυσίασε (σύζυγο, παιδί, υπόληψη, κοινωνική θέση, κτλ), θα θυσιάσει και την ίδια της ζωή, που άλλωστε, τόσο ασήμαντη και άχρηστη της φαίνεται. Θα πάει στο σταθμό, εκεί που πρωτογνώρισε τον μοιραίο εραστή της και θα πέσει - σύμπτωση τάχα; - στις γραμμές του τρένου. Ολοι συνηθίσαμε να αγαπάμε και να συγχωρούμε την όμορφη αλλά άτυχη Αννα και συγχρόνως να αντιπαθούμε τον άσχημο, τον κάπως ηλικιωμένο, αλλά αλύγιστο Καρένιν. Ας ξαναδιαβάσουμε το βιβλίο και ας ξανασκεφτούμε, ας επανατοποθετηθούμε. Φταίει άραγε τόσο πολύ ο καημένος;

Μα ας γυρίσουμε στην αποψινή ταινία που παρουσιάζει η ΕΤ-1 στις 22.30 και, που γυρίστηκε στα 1933 με πρωταγωνίστρια τη "θεία" Γκρέτα. Η Γκρέτα Γκάρμπο γεννήθηκε το 1905 και θεωρήθηκε ο μεγάλος, ο μεγαλύτερος ίσως μύθος της οθόνης. Ενας μύθος που έγινε αποδεκτός από τους θεατές, τους κριτικούς, τους διανοούμενους, έστω κι αν πλάστηκε από τα υλικά του Χόλιγουντ, άντεξε στο χρόνο. Κι αυτό γιατί καμιά άλλη δεν ονομάστηκε θεϊκή, γιατί καμιά άλλη δεν έδωσε την αίσθηση της ολύμπιας μορφής. Η Γκάρμπο ήταν απόμακρη, απροσπέλαστη, μοναχική, αλλά έντονα θηλυκή και αισθησιακή. Ηταν μοναδική.