Η χτεσινή, τυφλή δολοφονική επίθεση στο Κάιρο, που στοίχισε ήδη τη ζωή σε 18 ανυποψίαστους Ελληνες τουρίστες, προκαλεί αισθήματα φρίκης και βαθιάς θλίψης. Ταυτόχρονα, όμως, δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά και προκαλεί μια σειρά γενικότερες σκέψεις, πολύ περισσότερο, που πυκνώνουν επικίνδυνα τα μαύρα σύννεφα της έντασης και του πολέμου, πάνω από την ευαίσθητη και πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Ο χρόνος, ο τόπος, ο στόχος και, γενικότερα, όλα τα βασικά χαρακτηριστικά της χτεσινής, αποτρόπαιης δολοφονικής επίθεσης "μυρίζουν" περίεργα. Αυτή είναι η πρώτη και καθ' όλα βάσιμη σκέψη, που κάνει ο καθένας. Η τυφλή και παντελώς παράλογη επίθεση πραγματοποιήθηκε τη χρονική στιγμή ακριβώς, που χρειαζόταν επειγόντως ενίσχυση το "άλλοθι" της δολοφονικής πολεμικής μηχανής του Ισραήλ, για τη συνέχιση και την κλιμάκωση της κρατικής τρομοκρατικής δραστηριότητάς του, τόσο στο Νότιο Λίβανο, όσο και στην κατεχόμενη Παλαιστίνη. Τη στιγμή, που κλιμακωνόταν η γενικότερη και πολύμορφη πίεση, πάνω στα αραβικά καθεστώτα της περιοχής και ιδιαίτερα στη Συρία και το Λίβανο, για την υποταγή τους στα "ειρηνευτικά" σχέδια της "νέας τάξης". Σε μια στιγμή, που ακόμη και οι λεγόμενες μετριοπαθείς ηγεσίες των αραβικών χωρών άρχιζαν να φανερώνουν δημόσια την αγανάκτησή τους, από τους συνεχιζόμενους απάνθρωπους βομβαρδισμούς αμάχων και δυνάμωναν οι φωνές καταδίκης του Ισραήλ στις δυτικές καπιταλιστικές χώρες. Χαρακτηριστικό, από την άποψη αυτή, είναι το παρακάτω απόσπασμα από τα χτεσινά "Νέα": "Βομβαρδίστε ελεύθερα. Κτυπήστε καταυλισμούς, ενεργειακούς σταθμούς, ασθενοφόρα. Εχετε τη δικαιολογία. Εχετε τα όπλα. Εχετε, κυρίως, την ανοχή. Σας χειροκροτούν ακόμη και οι σοσιαλιστές". Και απόδειξη, η πρόσφατη, σχετική δήλωση του Λιονέλ Ζοσπέν, πρώτου γραμματέα του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας: "Κανείς δεν πρέπει να εκπλήσσεται από την απάντηση του Ισραήλ, μετά τις αδιάκοπες επιθέσεις που δέχονται οι μεθοριακές του περιοχές. Ο Λίβανος και η Συρία πρέπει να αφοπλίσουν και να απομακρύνουν εκείνους, που, από υπολογισμό ή φανατισμό, προσπαθούν να ξανανάψουν τον πόλεμο". Αν αυτά λέγονταν μέχρι χτες, τι θα ειπωθεί τώρα, που το παλαιστινιακό κίνημα αντίστασης και γενικότερα οι Αραβες θα χρεωθούν - με τον ένα ή άλλο τρόπο και στον ένα ή άλλο βαθμό - τη φρικιαστική αυτή εγκληματική επίθεση; Ποιοι, άραγε, μαζί με την καταδίκη της ενέργειας αυτής, θα καταδικάσουν επίσης και τον - μετά από λίγη μόνο ώρα - χτεσινό βομβαρδισμό του καταυλισμού αμάχων του ΟΗΕ στο Νότιο Λίβανο, που στοίχισε τη ζωή σε 90 και πλέον άτομα, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και μικρά παιδιά;

Το, στην πραγματικότητα, άλυτο μέχρι σήμερα παλαιστινιακό πρόβλημα έγινε από χτες ακόμη περισσότερο περίπλοκο και σύνθετο. Πολύ περισσότερο, που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η χτεσινή, δολοφονική επίθεση θα χρησιμοποιηθεί, ως πρόσχημα για την κλιμάκωση των ισραηλινών απάνθρωπων, τρομοκρατικών ενεργειών και την ενίσχυση των απανταχού επιθέσεων στους Παλαιστίνιους και τους Αραβες, γενικότερα. Η προοπτική αυτή, όμως, κάθε άλλο παρά ωφελεί και οδηγεί στην ουσιαστική και δίκαιη λύση του προβλήματος. Το αντίθετο. Και είναι πέρα για πέρα σίγουρο - άλλωστε, αυτό επιβεβαιώνει και η χτεσινή, φρικτή εμπειρία - ότι μόνο η δίκαιη και προς όφελος των λαών της περιοχής, πρώτα και κύρια των Παλαιστινίων και των Ισραηλιτών, λύση των προβλημάτων μπορεί να αποτελέσει το ασφαλές θεμέλιο, για την οικοδόμηση της ειρήνης και της σταθερότητας στη Μέση Ανατολή.