"Αηδία προκαλούν όσα αποκαλύπτονται στη δικαστική εξέλιξη του σίριαλ Δοξιάδη - Παναγοπούλου", αποφαίνονται τώρα κάποια ΜΜΕ. Είναι τα ίδια που - ειδικευμένα στην τηλεοπτική "δημοσιογραφία" της κλειδαρότρυπας και στην έντυπη του κιτρινισμού - πρόβαλλαν, ως "πρώτο θέμα", επί πολλές μέρες, αυτό το σίριαλ. Που γέμιζαν τα τηλεοπτικά "παράθυρα" και τις "κίτρινες" σελίδες τους, με δηλώσεις του Απόστολου και της Βάσιας, καθώς και των μεγαλοδικηγόρων της "κονόμας". Που μετατρέπουν τα στούντιο σε ριγκ, ωθώντας τους καλεσμένους τους να διαπληκτίζονται, εκτοξεύοντας κατ' αλλήλων ύβρεις και αντικείμενα. Που ψάχνουν να βρουν "χαμένους", παίζοντας το ρόλο του "ντετέκτιβ". Που χρησιμοποιούν κρυφές κάμερες και μικρόφωνα, για να παρακολουθήσουν και να βγάλουν στην "μπερλίνα" την ιδιωτική ζωή πολιτών. Που διοργανώνουν σόου με πρωταγωνιστές τις "γλάστρες με τα ωραία μπούτια" και"λάιβ" σατανιστικές τελετές.

Κι αφού τα ΜΜΕ καλλιεργήσουν την "αισθητική της αηδίας", έρχονται, στη συνέχεια, να την καταγγείλουν!

Ετσι βλέπουμε τον σοβαρό Χατζηνικολάου να αναζητεί εξιλέωση, χρησιμοποιώντας σαν "κολυμβήθρα του Σιλωάμ" την αναφορά του στον Ελύτη, τον φέρελπη Ευγγελάτο να ενδιαφέρεται για την κοινωνική διάσταση των γαργαλιστικών θεμάτων, τον ύποπτο Τριανταφυλλόπουλο να "το παίζει" επαναστάτης κατά της κρατικής αδιαφορίας και αδικίας, τον ώριμο Χαρδαβέλλα να πασχίζει να μας πείσει ότι προσφέρει υπηρεσίες στις οικογένειες των "χαμένων". Εχουν, άραγε, τύψεις όλοι αυτοί ή απλώς προσπαθούν να κρύψουν το γεγονός ότι "δημοσιογραφούν" αποκλειστικά για την "κονόμα" και "τοις κείνων (χ)ρήμασι πειθόμενοι", συντελούν τα μέγιστα στη δημιουργία κλίματος παρακμής και σήψης;