Δε μας τα λέει καλά ο διευθυντής του "Βήματος", Στ. Ψυχάρης, στο άρθρο του της περασμένης Κυριακής. Η, μάλλον, λέει αυτά ακριβώς που θέλει να πει ο ΣΕΒ, καλυμμένα από ένα φιλολαϊκό μανδύα. Παλιά μου τέχνη κόσκινο... άλλωστε, για τον Ψυχάρη και το συγκρότημα όπου προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες, η διαστρέβλωση της αλήθειας και η συσκότιση της πραγματικότητας.

Ο διευθυντής του "Βήματος", λοιπόν, υποστηρίζει στο σημείωμά του, με κάθε άνεση και ανερυθρίαστα, ότι για να δοθούν αυξήσεις στους συνταξιούχους το κράτος πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε καθολική ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων, εκτός, ίσως, από αυτές που δεν τις θέλουν οι ιδιώτες, όπως για παράδειγμα το αφεντικό του Χρ. Λαμπράκης. Για να στηρίξει, μάλιστα, τους ισχυρισμούς του παραθέτει ορισμένους αριθμούς και καταλήγει, λέγοντας ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού ύψους 2,4 τρισ. θα ήταν πλεόνασμα αν το κράτος δεν υποχρεούτο να πληρώνει τόκους, για τα ομόλογα που έχει εκδώσει, 3,3 τρισ. Ομόλογα, που, κατά τη λογική Ψυχάρη, δε θα ήταν αναγκαίο να εκδοθούν, αν το κράτος δεν έπρεπε να καλύψει τα ελλείμματα των δημοσίων επιχειρήσεων.

Δε θα αναφερθούμε στα χρήματα, που, με τη μορφή των ιδιωτικών επιδοτήσεων, το κράτος χαρίζει στους διάφορους μεγαλοεπιχειρηματίες, το ύψος των οποίων υπεραρκεί για την κάλυψη των αυξήσεων, που ζητούν οι συνταξιούχοι. Αγνοεί, άραγε, ο Στ. Ψυχάρης ότι το χρέος της εργοδοσίας στα ασφαλιστικά Ταμεία είναι πάνω από 600 δισ. και ότι η απώλεια εσόδων από εισφοροδιαφυγή ανέρχεται στα 300 δισ.; Χρήματα που τελικά υποχρεώνεται να καταβάλει το κράτος, για να καλύψει τα ελλείμματα των ασφαλιστικών Ταμείων. Η, μήπως, αποσιωπεί αυτά τα στοιχεία διότι αποδεικνύουν περίτρανα τους ενόχους της εργοδοσίας, που επί σειρά ετών υπερασπίζεται; Αλλά είπαμε: Παλιά μου τέχνη κόσκινο.