Μπορεί να είναι έθιμα του τόπου μας. Μπορεί να μας αρέσουν τα θεάματα. Αλλά όταν ακούμε αστρονομικά ποσά να διατίθενται από τους δήμους σε βάρος του δημόσιου κορβανά για γιορτές λίγων ωρών, είναι να απορεί κανείς με το σκεπτικό της πλειοψηφίας των Τοπικών Αυτοδιοικήσεων. Και ενώ ενέκριναν αυτά τα κονδύλια για τα καρναβάλια, για παιδικούς σταθμούς, σχολεία, δρόμους και κοινωνικές παροχές σε ασθενέστερες ομάδες δημοτών, που υποφέρουν και έχουν ανάγκη, δεν υπάρχει δεκάρα.

Αυτά τα έθιμα, παλιότερα, είχαν έναν αυθόρμητο χαρακτήρα, πηγαίο κέφι, ο καθένας, με δικά του έξοδα, έκανε τις μεταμφιέσεις του, με όσα μέσα διέθετε. Τώρα, όμως, με την αντίληψη ότι πρέπει να μη μείνουμε πίσω από τα φανταχτερά καρναβάλια της Βραζιλίας, αρχίσαμε να τους αντιγράφουμε και να μεταφέρουμε τους δικούς τους τρόπους γιορτής, ξένους προς τα ήθη και έθιμά μας και έξω από τη δική μας νοοτροπία. Η Βραζιλία είναι μια τροπική, ζεστή νοτιοαμερικάνικη χώρα με δικά της ήθη και η χώρα μας, αντίστοιχα, με τα δικά της. Γιατί, λοιπόν, σώνει και καλά ν' αλλάξουμε εμείς τον τρόπο διασκέδασής μας; Γιατί πρέπει και στην Ελλάδα να δημιουργήσουμε ένα βραζιλιάνικο καρναβάλι - "μαϊμού"; Είναι δε γνωστό ότι κάθε τι που δεν είναι αυθεντικό είναι και άσχημο.

Δε νομίζετε όμως, κύριοι αρμόδιοι, ότι πέρα από θεάματα με κοπελίτσες ημίγυμνες που λικνίζουν τα οπίσθιά τους, έχουμε σπουδαιότερα ζητήματα να ασχοληθούμε;

Κ. ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ