Με το σκλάβωμα της πατρίδας από τους φασίστες κατακτητές, η Ευαγγελία Φωτίου, η αξέχαστη αγωνίστρια, έδωσε αμέσως το "παρών" στο προσκλητήριο του ΕΑΜ. Οργανωμένη στην πρώτη ομάδα του ΕΑΜ Κολωνακίου, με την Γαλάτεια, τον Νίκο Καζαντζάκη και τον Θράσο Καστανάκη, πρόσφερε τις υπηρεσίες της στη σκλαβωμένη πατρίδα.

Το μικρό διαμέρισμά της, στην οδό Καρνεάδου 7, γίνηκε φωλιά του αγώνα! Στα δυο δωμάτιά του φιλοξένησε, περιποιήθηκε κι έκρυψε πολλά παράνομα στελέχη. Οπως τον Φίτσο και τον Αρη! Από κείνο το στέκι περνούσαν κι οι αγωνιστές που διακινούσαν τα "σημειώματα" και τ' άλλο παράνομο έντυπο υλικό.

Ποτέ δε σκέφτηκαν τον κίνδυνο η Ευαγγελία Φωτίου (φωτογραφία) και ο άνδρας της Μανώλης Φωτίου - αρτεργάτης, συνδικαλιστής, σύντροφος. Ητανε και οι δυο τους αποφασισμένοι για ζωή και για θάνατο!

Η Ευαγγελία ανέπτυξε πλούσια δράση και βοήθησε αποτελεσματικά στην πρώτη μεγάλη μάχη, που 'δωσε το ΕΑΜ για την επιβίωση του λαού. Διακινούσε κουπόνια, συγκέντρωνε χρήματα και τρόφιμα για τους φυλακισμένους. Βοήθησε μαζί μ' άλλες συναγωνίστριες να λειτουργήσει παιδικό συσσίτιο στη γειτονιά της. Να βοηθηθούν άνθρωποι που πεινούσαν. Κι ακόμα να διαφωτιστούν, να διδαχτούν, να εμπνευστούν από τα ιδανικά του αγώνα και να πάρουν ενεργό μέρος σ' αυτόν. "Μόνο αυτή είναι η σωτήρια λύση", δίδασκε. Τους έπειθε και τους οργάνωνε στο ΕΑΜ.

Η φλογερή αγωνίστρια, ποτέ της δε γνώρισε τι θα πει φόβος. Ατρόμητη στάθηκε στα Δεκεμβριανά και στο μεταπελευθερωτικό διωγμό. Ητανε μια λεβέντικη αγωνιστική μορφή ως τη στερνή πνοή της.

Με θάρρος και παλικαριά, αντιμετώπισε όλες τις κρίσιμες καταστάσεις της εξορίας. Ητανε με την πρώτη ομάδα - τις 17 γυναίκες - που εγκαινίασε την εκτόπισή της πρώτα στην Τήνο και στη συνέχεια σε Χίο, Τρίκκερι, Μακρονήσι και πάλι Τρίκκερι (1948 - 1952).

Βαριά άρρωστη στο Μακρονήσι προτίμησε να "μακελευτεί" στο πρωτόγονο "νοσοκομείο" του κολαστηρίου, παρά να υπογράψει το ταπεινωτικό χαρτί της δήλωσης και να μεταφερθεί σε νοσοκομείο της Αθήνας, για να θεραπευτεί!

Η Ευαγγελία στάθηκε η ψυχή του μοδιστράδικου, που ήταν ένα από τα συνεργεία του Τρίκκερι. Αυτή η αναγνωρισμένη χρυσοχέρα μοδίστρα του Κολωνακίου, η αγαπημένη "Μπουμπού" του στρατοπέδου, έσκυψε με στοργή κι αγάπη πάνω στα κουρέλια μας και τα μεταμόρφωσε με τη μαγική τέχνη της σε ζεστά και καλαίσθητα, νοικοκυρεμένα ρούχα, ικανά να αντιπαλέψουν όλες τις σκληρές καιρικές συνθήκες του ερημόνησου. Πολύτιμη βοήθεια πρόσφεραν σ' αυτό κι όλες οι μαθητευόμενες συνεξόριστες βοηθοί της.

Αξιοθαύμαστη η συμμετοχή της και στην πολιτιστική ζωή του στρατοπέδου.

Οι συνεξόριστες, οι φίλες, οι απλοί άνθρωποι, που τη γνώρισαν, θα θυμούνται πάντα με συγκίνηση και αγάπη τη γενναία, λαϊκή αγωνίστρια, με τη φλογερή ψυχή, που πίστευε αταλάντευτα στ' αδικαίωτα ιδανικά του απελευθερωτικού αγώνα και του σοσιαλισμού.

Στην ιερή της μνήμη (πέθανε στις 13 Φλεβάρη 1983), προσφέρω 5.000 δρχ. στο "Ριζοσπάστη", την αγαπημένη της εφημερίδα.

ΝΑΤΑΛΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ