"Νας Μπαλαμό"

"Δεν έχω τόπο, δεν έχω ελπίδα/

δε θα με χάσει καμιά πατρίδα. /

Και με τα χέρια μου και την καρδιά μου/

φτιάχνω τσαντίρια τα όνειρά μου ".

Αυτά λέει ένα τραγούδι του Δ. Τσακνή και είναι φανερό ότι οι κυβερνήσεις θεωρούν τους Τσιγγάνους "κοινωνικό βάρος", που πρέπει να φύγει. Γι' αυτό και δε φροντίζουν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, ώστε αυτοί οι άνθρωποι να ενσωματωθούν πλήρως στην κοινωνία, να μπορούν να μείνουν σ' ένα σπιτάκι, να μορφώσουν τα παιδιά τους, να ζήσουν σαν άνθρωποι.

Ευθύνες έχουν και τα ΜΜΕ, τα οποία θεωρούν και εμφανίζουν, ως εκ προοιμίου, όλους τους Τσιγγάνους - όπως και τους λαθρομετανάστες - σαν κλέφτες και εγκληματίες, καλλιεργώντας μια ρατσιστική αντίληψη και "δικαιολογώντας" έτσι τη βαρβαρότητα των κατασταλτικών κρατικών μηχανισμών εναντίον τους. Και μέσα στους Τσιγγάνους, υπάρχουν κλέφτες κι εγκληματίες. Δεν οφείλεται, όμως, αυτό, στο χρώμα τους. Για την εξάπλωση της εγκληματικότητας ευθύνεται, κυρίως, η ταξική πολιτική κοινωνικού αποκλεισμού που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις. Μια πολιτική που για να "περπατήσει", χρειάζεται να χρησιμοποιεί και τις λάμες και τα αυτόματα όπλα των "Ράμπο" της κρατικής τρομοκρατίας.