Στο βήμα βρίσκεται ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης. "Θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών για την πρωτοβουλία και τη βοήθειά τους...", λέει. Κάποιος από τους θαμώνες σηκώνεται όρθιος και φωνάζει: "Ποιον ευχαριστείς ρε;".

Στο βήμα, στη συνέχεια, ο Μ. Εβερτ, λέει, απευθυνόμενος στον Κ. Σημίτη: "Σε τέτοιες περιπτώσεις οι πρωθυπουργοί κάνουν χαρακίρι...". Ο ίδιος θαμώνας ξανασηκώνεται και φωνάζει: "Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα".

Σκύβω και ρωτώ κάποιον: "Κομμουνιστής είναι αυτός που μιλάει;".

"Οχι, κτηνοτρόφος είναι", μ' απαντάει.

Αυτό το "ποιον ευχαριστείς ρε" - που, πλέον, αποτελεί το μέγα, δραματικό και συνάμα οργισμένο ερώτημα του ελληνικού λαού - θα "κυνηγάει" τον Κ. Σημίτη σ' ολόκληρη την πολιτική του σταδιοδρομία και θα υπενθυμίζει στους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ την υποταγή της ηγεσίας του κόμματός τους στ' αφεντικά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Και η παροιμία περί "γαϊδάρου και πετεινού", θ' απαντάει στον Μ. Εβερτ και στους "ψευτοπαλικαράδες" της συντηρητικής παράταξης, κάθε φορά που θα εμφανίζονται σαν "υπερπατριώτες", για ν' αποκρύψουν τη δική τους πλήρη και δουλική υποταγή στα ίδια ξένα αφεντικά.

Εχει γίνει, πια, συνείδηση όλων των Ελλήνων - ανεξαρτήτως πολιτικών φρονημάτων και κομματικών προτιμήσεων - πως πίσω από την τουρκική επιθετικότητα σε βάρος της χώρας μας, κρύβονται οι "εταίροι και σύμμαχοί" μας. Αυτοί ενθαρρύνουν και χρησιμοποιούν στη συνέχεια τον τουρκικό επεκτατισμό, για να εμπεδώσουν την επικυριαρχία τους στην περιοχή μας.

Γνωρίζουν, επίσης, οι Ελληνες ότι τίποτε δεν έχουν να μοιράσουν με τον τουρκικό λαό και, εξασφαλίζοντας την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία, μπορούν και πρέπει να ζήσουν ειρηνικά με τους γείτονές τους.

Αυτή τη στιγμή, που οι κραυγές εθνικισμού και πολεμοκαπηλίας ακούγονται και στις δυο πλευρές του Αιγαίου, νιώθω την ανάγκη να μιλήσω με τους στίχους του μεγάλου Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, παραφράζοντάς τους λίγο: "Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται, γιατρέ, εδώ πέρα, η άλλη μισή στην Τουρκία βρίσκεται".

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ