"Το θέμα της ανάπτυξης - τόνισε στην παρέμβασή του, κατά την προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για την οικονομία, ο βουλευτής του ΚΚΕ Αχ. Κανταρτζής - έχει πολυσυζητηθεί. Το βασικό ερώτημα για μας είναι: Ποιος δημιουργεί την ανάπτυξη και ποιος σε τελευταία ανάλυση πρέπει να κερδίσει από αυτήν; Η αντίληψη που ασπάζονται και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, και όχι μόνο, θεωρεί τις επιχειρήσεις, δηλαδή το μεγάλο κεφάλαιο, δημιουργό της ανάπτυξης, υποβαθμίζοντας το ρόλο των εργαζομένων, που είναι οι πραγματικοί δημιουργοί. Αποτελεί το ιδεολογικό υπόβαθρο του "κοινωνικού διαλόγου". Επιδιώκει να επιβάλει στους εργαζόμενους την αντίληψη ότι πρέπει να θυσιάσουν δικαιώματα και κατακτήσεις. Επιδιώκει να επιβάλει στους εργαζόμενους την αντίληψη ότι πρέπει να δεχτούν την αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων, που είχαν μετά από σκληρούς αγώνες, για να ενισχυθεί, λένε, η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρήσεων, δηλαδή, του μεγάλου κεφαλαίου. Αρα, θα πρέπει οι εργαζόμενοι να δεχτούν τη συνέχιση της λιτότητας, τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, την ισοπέδωση του ασφαλιστικού συστήματος, σύμφωνα με την πολιτική που ακολουθείται. Να ποιο είναι το μέλλον που επιφυλάσσει στο λαό μας η συνέχιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής".

"Γίνεται προσπάθεια από μέρους της κυβέρνησης - είπε σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο βουλευτής του ΚΚΕ - να καλλιεργηθεί μια δήθεν αισιόδοξη εικόνα στο λαό μας για την πορεία της εθνικής μας οικονομίας, προκειμένου να γίνει αποδεκτή η συνέχιση της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής που ακολουθείται μέχρι σήμερα. Από πού όμως αντλεί την αισιοδοξία η κυβέρνηση; Από την αύξηση κατά 2,6% του ΑΕΠ του προηγούμενου έτους έναντι 2% το 1995 και από την πτώση του πληθωρισμού στο 8,5% το 1996 από το 9,5% που ήταν κατά μέσο όρο το 1995. Πόσο πραγματική, όμως, είναι η εικόνα που προσπαθεί να παρουσιάσει η κυβέρνηση; Και το σπουδαιότερο, ποια είναι τα σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα που προσπαθεί, είτε να αποκρύψει, είτε να υποβαθμίσει;

Είναι φανερό ότι η μέτρηση της οικονομικής ανάπτυξης με μόνο το δείκτη μεταβολής του ΑΕΠ ή κάποια άλλα ξερά στατικά στοιχεία, ελάχιστη σχέση έχει με την πραγματική κατάσταση της οικονομίας, όταν αποσιωπώνται οι κοινωνικοί δείκτες, που δείχνουν την ποιότητα ζωής και το βιοτικό επίπεδο του λαού μας, την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων, της ανεργίας, της εγκληματικότητας, της καταστροφής του περιβάλλοντος, των ναρκωτικών και μια σειρά άλλα ζητήματα.

Χρόνια τώρα ο λαός μας καλείται σε θυσίες και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και από την προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ, για να πιάσουμε, όπως λένε, τα περίφημα κριτήρια του Μάαστριχτ. Για ποια όμως οικονομική ανάπτυξη μπορεί να γίνεται λόγος, όταν η πολιτική της λιτότητας, οι περικοπές των κοινωνικών δαπανών, η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης ροκανίζουν το εισόδημα των εργαζομένων; Για ποια οικονομική ανάπτυξη μπορεί να γίνεται λόγος, όταν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις σπρώχνονται στον αφανισμό και στο λουκέτο, κάτω από τον ανελέητο ανταγωνισμό; Για ποια οικονομική ανάπτυξη μπορεί να γίνεται λόγος, όταν η αγροτιά του τόπου μας, η φτωχή και μεσαία αγροτιά, οδηγείται στο ξεκλήρισμα και από 20% που είναι σήμερα, σε λίγα χρόνια δε θα έχει μείνει ούτε το 6%; Για ποια οικονομική ανάπτυξη μπορεί να γίνεται λόγος, όταν η ανεργία από το 4% που ήταν το 1981, έφτασε το 10,4% φέτος, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία; Και όπως ομολογούν και οι μελέτες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για να πιάσουμε τα κριτήρια του Μάαστριχτ, η ανεργία θα εκτιναχτεί στο 18%

Οι εργαζόμενοι - σημείωσε καταλήγοντας ο Αχ. Κανταρτζής - πρέπει να έχουν καθαρό ότι ακόμα και αν η χώρα μας πιάσει τα κριτήρια του Μάαστριχτ, δεν πρόκειται να βελτιωθεί η θέση τους, αφού η λιτότητα θα συνεχιστεί, ακόμα και για τις χώρες που θα τα έχουν εκπληρώσει και θα έχουν μπει στην ΟΝΕ, θα συμμετάσχουν στο κοινό νόμισμα, όπως αποφασίστηκε και από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών με το Σύμφωνο Σταθερότητας. Δηλαδή έχουμε έναν ατέλειωτο φαύλο κύκλο λιτότητας χωρίς τέλος".