Η ιστορία άρχισε όταν, έπειτα από ένα όργιο βίας και νοθείας και με τη βοήθεια και συμπαράσταση των "Δημοκρατών" της Δύσης, ανέβηκε στην εξουσία ο Μπερίσα. Πανηγυρίζοντας προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι η Αλβανία βρήκε το σωτήριο δρόμο της. Ανοιξαν οι εκκλησίες, τα σύνορα και γέμισαν τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα με φτηνά εργατικά χέρια. Κι ο Μπερίσα, σύγχρονος "Φαραώ", έκανε τις "πυραμίδες" του. Ποιο όμως ήταν το αποτέλεσμα όλων αυτών των "αλλαγών"; Εφτασε μόνο μια βδομάδα για να μείνει ο Μπερίσα χωρίς στρατό, αστυνομία, χαφιέδες.

Ομως οι στυλοβάτες του καθεστώτος είχαν σαν μοναδική έγνοια πώς θα το στηρίξουν. Ετσι με απόφαση του ΟΗΕ, οι "φίλοι" του αλβανικού λαού, σαν σωτήρες του, έσπευσαν με στρατό να παράσχουν "ανθρωπιστική βοήθεια", όπως έκαναν και με τη Βοσνία, τη Σομαλία, τον Παναμά και αλλού.

Σαν πρώτο δείγμα της βοήθειας αυτής, είχαμε τη βύθιση του αλβανικού πλοιαρίου, γεμάτου με απελπισμένους και πεινασμένους φυγάδες, από το ένδοξο πολεμικό ναυτικό της Ιταλίας, με τα γνωστά τραγικά συμβάντα που ακολούθησαν.

Είναι γνωστό ότι οι ιμπεριαλιστές φέρνουν πάντοτε συμφορές στον κόσμο. Τώρα έχει σειρά η Αλβανία. Υπάρχει μεγάλη ανησυχία για τις εξελίξεις στη γειτονική μας χώρα και την τύχη του λαού της. Αν παραδώσει τα όπλα - όπως κάναμε εμείς στον Σκόμπυ πριν μισό αιώνα - τότε ίσως να 'ναι μια τραγωδία. Αν πάλι δεν τα παραδώσει και συγκρουστεί με τους ξένους, θα 'χουμε πάλι τραγωδία. Οποια όμως και να 'ναι η εξέλιξη, ο αλβανικός λαός ήδη έχει χτυπήσει τη μεγάλη καμπάνα που ακούστηκε στον κόσμο όλο. Εδειξε πόσο άχρηστα είναι τα όπλα στον κάθε Μπερίσα. Ο λαός αυτός έδειξε πως με άδεια χέρια και χωρίς αίμα κυριάρχησε στη χώρα του.

ΘΕΟΔ. ΛΙΛΙΑΚΙΔΗΣ

Αμπελόκηποι Θεσσαλονίκης