Σήμερα, 111 χρόνια μετά από τη ματωμένη εργατική πρωτομαγιάτικη εξέγερση των εργατών του Σικάγου, εξαπολύεται μια πρωτοφανής και ρεβανσιστική επίθεση σε βάρος κάθε εργασιακής και κοινωνικής κατάκτησης. Στον απολογισμό τους, σήμερα, οι εργαζόμενοι μετράνε αφαίρεση κατακτήσεων, φαλκίδευση δικαιωμάτων, ισχυροποίηση του αντεργατικού μετώπου κυβέρνησης - βιομηχάνων, μα και αποφασιστικούς αγώνες, όπως των αγροτών, των ναυτεργατών, των εκπαιδευτικών, που είναι η απαντοχή και η ελπίδα για την αντίσταση και την αντεπίθεσή τους.

Και για τους δημόσιους υπάλληλους,ο απολογισμός είναι αρνητικός, όσον αφορά και στα δικαιώματα και στις δίκαιες διεκδικήσεις τους. Η κυβέρνηση έχει επιλέξει το δημόσιο και τους εργαζόμενους σ' αυτό για την "πιλοτική" εφαρμογή όλων των αντεργατικών επιλογών του ΣΕΒ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ.

Ετσι, με το βλέμμα στραμμένο στην αντεργατική "Λευκή Βίβλο", η κυβέρνηση πριν δυο μήνες ψήφισε το νόμο για το νέο δημοσιοϋπαλληλικό μισθολόγιο.Ενα μισθολόγιο, που θεσμοθετεί τη μόνιμη λιτότητα, τη σύνδεση του μισθού με την "παραγωγικότητα" και την αυταρχική αξιολόγηση. Μειώνει τις συντάξεις σε πολλές κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων. "Παγώνει" τα οικογενειακά επιδόματα και τα περικόπτει από ακόμη περισσότερες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων, ανοίγοντας το δρόμο για ανάλογες ρυθμίσεις και στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Η λιτότητα θα έχει και συνέχεια, καθώς ο υφυπουργός Οικονομικών ξεκαθάρισε ότι όποιες αυξήσεις θα δοθούν απ' το '98 θα είναι δραχμικές και δε θα ενσωματώνονται στους βασικούς μισθούς.

Από κοντά και ο προωθούμενος υπαλληλικός κώδικας,στον οποίο - όπως πριν λίγες μέρες αποσαφήνισε ο υπουργός Δημόσιας Διοίκησης - θα συνδέεται ο βαθμός με τους μισθούς, καθηλώνοντάς τους για πολλά χρόνια. Επίσης ότι θα ενεργοποιεί τη διετή δοκιμαστική υπηρεσία, εντείνοντας την πολιτική ομηρία στους δημόσιους υπάλληλους. Δηλαδή θα αναπαράγει με σύγχρονους όρους, τον αυταρχισμό του ισχύοντος μέχρι σήμερα αμερικανόπνευστου, εμφυλιοπολεμικού υπαλληλικού κώδικα του '51.

Και τα ασφαλιστικά δικαιώματα μπαίνουν στον Προκρούστη. Ο ίδιος υφυπουργός προανάγγειλε δραστικές περικοπές των κρατικών δαπανών για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των δημοσίων υπαλλήλων, μέσω της δημιουργίας Ταμείου Περίθαλψης. Στο Ταμείο αυτό θα συγχωνευτούν τα Ταμεία Αρωγής, με στόχο την καταλήστευση των αποθεματικών τους και με άμεσο κίνδυνο για τις επικουρικές συντάξεις. Σχεδόν ταυτόχρονα, ο υπουργός Εργασίας δήλωνε ότι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ είναι ιεροί και απαραβίαστοι και προετοίμαζε το έδαφος για την εφαρμογή νέων ρυθμίσεων που θα μειώνουν την κύρια σύνταξη, σε σημείο που να καταντήσει βοήθημα επαιτείας, ωθώντας παράλληλα στην ιδιωτική ασφάλιση.

Σε ασφυκτικό "κλοιό" έχει μπει και το δικαίωμα της μονιμότητας,με τους νόμους για τη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, για την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ, με τη θεσμοθέτηση των ΑΔΑ (Ανεξάρτητες Διοικητικές Αρχές) με το νέο νομοσχέδιο για την περιφερειακή διοίκηση, καθώς και με το νόμο για την περιστολή των κρατικών δαπανών, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις εκποιήσεις, συγχωνεύσεις, καταργήσεις δημοσίων υπηρεσιών (κύρια κοινωνικού χαρακτήρα). Με το νομοσχέδιο για την υγεία,φαλκιδεύεται ο δημόσιος χαρακτήρας της υγείας, αναδιαρθρώνονται οι εργασιακές σχέσεις των γιατρών, αίρεται η μονιμότητά τους.

Στα σκαριά, και η αντιμεταρρύθμιση στη δημόσια παιδεία,με τα εθνικά και διεθνή απολυτήρια, την "ελεύθερη" είσοδο στα ΑΕΙ, με την ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ και την ένταση της εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης.

Ολη αυτή η αντιδημοσιοϋπαλληλική κυβερνητική πρακτική και οι ομολογημένες αντεργατικές κυβερνητικές προθέσεις συνάδουν απόλυτα με τις καταγραμμένες στις εκθέσεις του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αντιλαϊκές επιταγές. Αυτές τις επιταγές η κυβέρνηση μάς τις "πασάρει" τώρα, στα 19 σημεία του λεγόμενου "κοινωνικού διαλόγου". Μας καλεί να συζητήσουμε πώς θα γίνουμε από απασχολούμενοι, "απασχολήσιμοι", πώς θα "περιορίσουμε τις οικονομικές μας διεκδικήσεις στα όρια αντοχής της οικονομίας". Πώς θα δεχτούμε την κατάργηση των όσων ασφαλιστικών δικαιωμάτων μάς έχουν απομείνει. Πώς "θα αναλάβει ο ίδιος ο εργαζόμενος τις ευθύνες για την ασφάλισή του, τη στέγαση και την υγειονομική του περίθαλψη με αντίστοιχη μείωση των ευθυνών του κράτους", όπως, επί λέξει, είπε ο πρωθυπουργός. Την ίδια ώρα, διαμηνύει στους βιομήχανους πως με όλα τα παραπάνω "διαμορφώνεται προνομιακή περίοδος" για την αύξηση των υπερκερδών τους.

Στην 12η θέση του διαλόγου, μπαίνει και το θέμα της επέκτασης της μερικής απασχόλησης στο δημόσιο και, ουσιαστικά, της άρσης της μονιμότητας. Αλλωστε, στο περσινό συνέδριο του "Εκόνομιστ", την είχε χαρακτηρίσει "ανασταλτικό παράγοντα της παραγωγικότητας". Κοντολογίς δηλαδή, η κυβέρνηση καλεί τις συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ,μέσα απ' αυτό τον προσχηματικό διάλογο, να συναινέσουν στο σφαγιασμό κάθε εργασιακού δικαιώματος, να νομιμοποιήσουν αυτόν το σφαγιασμό και να γίνουν συνένοχες, επιλέγοντας απλά τον τρόπο της σφαγής.

Ολα αυτά, αλλά και η μέχρι τώρα εμπειρία δείχνουν πως ο λεγόμενος "κοινωνικός διάλογος" είναι μία μεγάλη απάτη. Πρόσφατο παράδειγμα, έχουμε τον ανάλογο ...διάλογο για το δημοσιοϋπαλληλικό μισθολόγιο, όπου μετά από 8 μήνες διαλόγου, η κυβέρνηση το πέρασε αυτούσιο όπως το είχε προαποφασίσει. Με αυτόν το "διάλογο", η κυβέρνηση στέλνει τελεσίγραφο για τις κατακτήσεις των εργαζομένων και στήνει "ξόβεργες" στα δικαιώματά τους. Χρησιμοποιώντας εύηχες λέξεις, θέλει να εμφανιστεί ότι έχει τη συναίνεση των εργαζομένων. Ετσι, η θετικά φορτισμένη φράση "κοινωνικός διάλογος", όπως και μια σειρά άλλες, καταντούν απλά ευφημισμοί. Και, αν στην αρχαιότητα, χρησιμοποιούσαν τους ευφημισμούς για να εξευμενίσουν τα στοιχεία της φύσης, η κυβέρνηση σήμερα τους κατασκευάζει για να εξαπατήσει την κοινή γνώμη και να ξεγελάσει τους εργαζόμενους.

Σ' αυτήν την εξαπάτηση, μαζί με την κυβέρνηση, συνένοχες είναι και οι ηγεσίες των κομμάτων ΝΔ - ΣΥΝ και οι αντίστοιχες συνδικαλιστικές ηγεσίες ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ - "Αυτόνομη Παρέμβαση" στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, που, ενώ γνωρίζουν πως αυτός ο διάλογος είναι "Δούρειος ίππος" για την κατάργηση δικαιωμάτων, τον αποδέχονται και τον νομιμοποιούν. Αυτοί οι ευρωευαγγελιστές του εργασιακού μεσαίωνα, προκλητικά τέτοιες μέρες, στα τρία "οχτάρια" (8 ώρες εργασία, 8 ψυχαγωγία, 8 ώρες ανάπαυση) της Πρωτομαγιάς του Σικάγου, που μ' αυτά "ξεκόλλησε της ιστορίας η ρόδα", αντιτάσσουν τα τρία μααστριχτικά "Α" (ανταγωνισμός - ανάπτυξη - απασχόληση) της υποταγής, του συμβιβασμού και του ραγιαδισμού των εργαζομένων, για την άπληστη κερδοφορία των καπιταλιστών.

Απέναντι σε αυτούς τους στόχους, οι εργαζόμενοι είναι αδήριτη ανάγκη να αντιτάξουν το δικό τους μέτωπο. Απέναντι στον διαβόητο κυβερνητικό "κοινωνικό διάλογο" που απεργάζεται το "λυκόφως" των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, οι εργαζόμενοι θα πρέπει επειγόντως να αντιτάξουν, το "λυκαυγές" του γνήσιου αποτελεσματικού διαλόγου των αγώνων για τα δικαιώματά τους σήμερα, για τη δική τους κοινωνία της προκοπής, αύριο.

* Ο Δημήτρης Αγκαβανάκης είναι αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ

Στα τρία "οχτάρια" (οχτώ ώρες εργασία, οχτώ ώρες ψυχαγωγία, οχτώ ώρες ανάπαυση) της εξέγερσης των εργατών του Σικάγου, που "ξεκόλλησαν της ιστορίας τη ρόδα", οι ευρωευαγγελιστές αντιτάσσουν, 111 χρόνια μετά, τα τρία μααστριχτικά "Α"...