Η ιστορία των περίφημων "όρων", καθώς και του κειμένου της ΕΕ, της 15ης Ιουλίου του 1996, είναι άκρως διδακτική για την πολιτική της υποτέλειας, αλλά και της τακτικής παραποίησης της πραγματικότητας, που αποτελούν θεμελιώδεις λίθους της κυβερνητικής τροχιάς.

• Στις 15 Ιούλη 1996,η κυβέρνηση - αφού ένα χρόνο πριν, στις 6-3-95, έχει άρει το "βέτο" για την τελωνειακή σύνδεση ΕΕ - Τουρκίας - προχωρά στην άρση και του "βέτο" για τη χρηματοδότηση της Τουρκίας από το πρόγραμμα MEDA. Ως "επιτυχές αντάλλαγμα" εμφανίζει το κείμενο των "15", που, όπως ισχυρίζεται, συνιστά "κεκτημένο", στο οποίο οι "εταίροι" θέτουν ως προϋπόθεση, για την εξέλιξη των σχέσεων μεταξύ Κοινότητας και Τουρκίας, να αποδεχτεί η δεύτερη τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου, να πάψει να προβαίνει σε χρήση ή απειλές βίας κατά της Ελλάδας και να προσφύγει στη Χάγη για τα Ιμια.

Τα παραπάνω παρουσιάζονται ως "όροι" από ελληνικής πλευράς, για να συναινέσει στην προώθηση της σύνδεσης ΕΕ - Τουρκίας και να άρει το "βέτο" για το χρηματοδοτικό πρωτόκολλο.

• Η Τανσού Τσιλέρ,με επιστολή της προς την προεδρία της ΕΕ, τοποθετείται επί του κειμένου των "15". Η ελληνική κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή μέχρι και χτες (!), χαρακτηρίζει "μη ικανοποιητικές" τις τουρκικές απαντήσεις. Μόλις πριν τρεις μέρες, ο Κ. Σημίτης,ερωτώμενος "ποιες είναι οι προοπτικές για ένα επιτυχημένο Συμβούλιο Σύνδεσης", δήλωσε: "Το Συμβούλιο της 15ης Ιούλη του 1996 είχε θέσει ορισμένες προϋποθέσεις και είχε ζητήσει από την Τουρκία μια απάντηση. Η Τουρκία έδωσε αυτή την απάντηση. Και όπως έχουμε ήδη δηλώσει, η απάντηση αυτή για μας δε θεωρείται ικανοποιητική. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει κανένας λόγος να αλλάξουμε τη στάση μας".

Ο καθένας καταλαβαίνει ότι μέχρι και προχτές η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως δε συναινεί σε μια πολιτική απόφαση στα πλαίσια της ΕΕ, τόσο όσον αφορά τη σύνδεση Τουρκίας - ΕΕ, όσο και στο θέμα του χρηματοδοτικού πρωτοκόλλου.

• Μάλιστα, μια μέρα μετά το περίφημο κείμενο των "15", ο Δ. Ρέππας, ερωτώμενος, στις 16-7-96,αν η Ελλάδα "προτίθεται (εκτός του προγράμματος MEDA), να άρει το "βέτο" και στις διαδικασίες της τελωνειακής ένωσης", δηλώνει: "Είναι ένα θέμα που δεν έχει αντιμετωπιστεί από τα κοινοτικά όργανα ακόμα... Θα απασχολήσει τα όργανα την επόμενη περίοδο, Σεπτέμβριο - Οκτώβριο και τότε θα λάβουμε τις τελικές μας θέσεις... ανάλογα με τις αντιδράσεις της Τουρκίας. Αν παραμείνει η κατάσταση ίδια καταλαβαίνετε ότι στα θέματα της τελωνειακής σύνδεσης πως και η δική μας θέση, εφόσον δεν υπάρχουν νέα δεδομένα, δεν μπορεί να είναι διαφορετική". Συμπέρασμα: Η κυβέρνηση, μια μέρα μετά το κείμενο των "15", αποδέχεται ότι, όχι μόνο υπάρχει εν ισχύι το "βέτο" για τη σύνδεση ΕΕ - Τουρκίας, αλλά και ότι δε θα το άρει, αν δε "συμμορφωθεί" η Τουρκία. Η Τουρκία... "δε συνεμορφώθη" ούτε στα επόμενα Συμβούλια επί ιρλανδικής προεδρίας.
• Φτάνουμε στο σήμερα, όπου:

Η Ελλάδα υπογράφει ένα κείμενο, ενόψει του νέου Συμβουλίου Σύνδεσης στις29 Απρίλη 1997,όπου αναφέρεται ότι "το Συμβούλιο έχει λάβει υπόψη του τις απαντήσεις της αντιπροέδρου κ. Τσιλέρ, στη δήλωση του Συμβουλίου της 15ης Ιουλίου 1996. Το Συμβούλιο καλωσορίζει την εκφρασμένη δέσμευση της Τουρκίας στην αρχή του σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου... "! Δηλαδή, εκείνο που ο πρωθυπουργός μόλις προχτές το χαρακτήριζε "μη ικανοποιητικό", την ίδια μέρα στα πλαίσια της ΕΕ το "καλωσόριζε", το υμνούσε ως ικανοποιητικό!

Στις 16 Απριλίου 1997,και αφού επί ένα χρόνο η Ελλάδα "μπλοκάρει" το Συμβούλιο Σύνδεσης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανακαλύπτει ότι "η Ελλάδα στα θέματα τελωνειακής σύνδεσης δεν έχει δημιουργήσει θέμα" και "η τελωνειακή σύνδεση μπορεί να προχωρήσει"!

Αρα, εντελώς "ταχυδακτυλουργικά", σαν μοναδικό θέμα προς επίλυση εμφανίζεται, πλέον, μόνο το ελληνικό "βέτο" για τη χρηματοδότηση της Τουρκίας! Μέχρι, βέβαια, να φτάσουμε στην άρση και του τελευταίου, αφού θα έχει στις 29 Απρίλη "προλειανθεί" το έδαφος, με την "επίλυση" του θέματος της σύνδεσης ΕΕ - Τουρκίας, μετά την πολιτική συναίνεση της Ελλάδας.

Ολα αυτά είναι δηλωτικά και του "εκσυγχρονισμού", και του "νέου" ύφους και, κυρίως, της "εθνικά ανεξάρτητης" κυβερνητικής πολιτικής...

Ν. Μπ.