Κυριακή 6 Απρίλη 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 16
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Η άκαμπτη εξαθλίωση της... "ευελιξίας"

Αποκαλυπτικά στοιχεία της ΕΥΡΩΣΤΑΤ. Η άγρια ανακατανομή των εισοδημάτων υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου είναι ένα το κρατούμενο, μετά την επιβολή "ευέλικτων μορφών" εργασίας στη Μ. Βρετανία

Τη μείωση της ανεργίας στη Μεγάλη Βρετανία χρησιμοποιούν σαν βασικό τους επιχείρημα οι θιασώτες της εφαρμογής των "ευέλικτων" εργασιακών σχέσεων στη χώρα μας, υποσχόμενοι πως αν εξαθλιωθούν και οι Ελληνες εργάτες, τότε θα μειωθεί και εδώ η ανεργία. Υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι αν "διευθετηθεί" ο χρόνος εργασίας, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των εργοδοτών, αν δηλαδή υπονομευτεί το οκτάωρο, αν καταργηθεί το κατώτατο μεροκάματο, αν αρθούν οι όποιοι περιορισμοί στις απολύσεις εργαζομένων, αν, με δύο λόγια, ισοπεδωθούν πλήρως τα εργασιακά δικαιώματα, τότε... θα αντιμετωπιστεί και το πρόβλημα των 450.000 ανέργων στης χώρας μας.

Τους συμφέρει όμως να προβάλουν αυθαίρετα διάφορες απόψεις εν είδει ιδεολογημάτων, αδιαφορώντας πλήρως για την εικόνα που παρουσιάζουν τα ίδια τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στοιχεία που δείχνουν πως η πολυδιαφημιζόμενη "ευελιξία" στις εργασιακές σχέσεις οδήγησε σε εξαθλίωση της εργατικής τάξης στη Μεγάλη Βρετανία, και κάθε άλλο παρά συνέτεινε στη μείωση της ανεργίας και την αύξηση της απασχόλησης. Αντίθετα αυτό που πέτυχε ήταν να εκτινάξει τα επιχειρηματικά κέρδη, να μειωθεί η συμμετοχή του εισοδήματος των εργαζομένων στο Αγγλικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ), ενώ πολλές δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες εργατικές οικογένειες "ξέπεσαν" κάτω από τα επίσημα όρια της φτώχειας. Μετά από 15 χρόνια εφαρμογής του θατσερικού πειράματος, οξύνθηκαν οι κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις, ανάμεσα στις ίδιες τις περιφέρειες της ίδιας της Μεγάλης Βρετανίας. Η βίαιη παραγωγική αναδιάρθρωση που προώθησαν οι κυβερνήσεις της Θάτσερ και του Μέιτζορ (κλείσιμο ανθρακωρυχείων, κλωστοϋφαντουργίας κλπ. ) είχαν σαν αποτέλεσμα στην πραγματικότητα τον διχασμό της Μεγάλης Βρετανίας. Η Βόρεια Αγγλία έχει κυριολεκτικά ερημώσει σε αντίθεση με την περιοχή του Νότου, όπου παρατηρείται μία έντονη συσσώρευση κεφαλαίου, στηριγμένη στον τομέα των λεγόμενων νέων υπηρεσιών και χρηματιστηριακών προϊόντων. Στη Βόρεια Ιρλανδία τα μεροκάματα βρίσκονται στα αντίστοιχα επίπεδα της... Ταϊβάν. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που, σε συνδυασμό με τη χαμηλή φορολογία των επιχειρήσεων και τα σημαντικά κίνητρα, η Β. Ιρλανδία έχει μετατραπεί σε παράδεισο των πολυεθνικών. Οι τελευταίες έχουν πραγματοποιήσει σημαντικές επενδύσεις στους τομείς των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του λογισμικού.

Αυτή είναι λίγο - πολύ η εικόνα της θατσερικής Αγγλίας την πολιτική της οποίας θέλουν να αντιγράψουν οι Ελληνες ζηλωτές - μαθητές της, υπό τον Σημίτη. Η επίκληση και μόνο των διαφόρων σεναρίων "ευελιξίας" στην αγορά εργασίας, ο προσανατολισμός στην ακύρωση κάθε κατάχτησης των εργαζομένων, οδηγεί σε συμπεράσματα σύμφωνα με τα οποία οι κυβερνητικές επιλογές είναι πλέον πιο αντιδραστικές από την κλασικά θεωρούμενη συντηρητική προσέγγιση. Πρόκειται για πολιτική αντιδραστική και επικίνδυνη σε όλες της της μορφές.Ανεργία και αναδιανομή εισοδημάτων

Σύμφωνα με την EYROSTAT (στατιστική υπηρεσία της ΕΕ) η ανεργία στη Μ. Βρετανία, τη δεκαετία του '70 κυμάνθηκε στο 3,8% έναντι ποσοστού 4% της ΕΟΚ. Με την άνοδο της Θάτσερ στην κυβέρνηση η ανεργία στη χώρα κυριολεκτικά εκτινάχτηκε στο 8,9% το 1981, ενώ από το 1982 μέχρι το 1987 κυμάνθηκε σε διψήφια ποσοστά με αποκορύφωμα το 1985 - 86 που έφτασε το 11,5%. Την περίοδο 1988 - 90 το ποσοστό ανεργίας διαμορφώθηκε στο 7% για να αναζωπυρωθεί και πάλι την επόμενη τριετία 1991 - 1993, οπότε και έφτασε στο 10,4%. ενώ τη διετία 1994 - 1995 μειώθηκε στο 9,6% και 8,4% αντίστοιχα. Προκύπτει δηλαδή από τα στοιχεία ότι διαχρονικά η ανεργία στη Μ. Βρετανία παρουσιάζει σημαντικές τάσεις ανόδου: από 3,8% τη δεκαετία του '70 σε 9,8% τη δεκαετία του '80, ενώ την πρώτη πενταετία του '90 παρουσίασε ελαφρά μείωση στο 9,5%.

Ακόμα πιο αρνητική εικόνα προκύπτει στον τομέα της απασχόλησης,η οποία αυξήθηκε με ρυθμό 0,2% τη δεκαετία του 1970, με 0,6% τη δεκαετία του 1980, ενώ την πρώτη πενταετία του 1990 παρουσίασε μείωση 1,06%. Η μείωση της απασχόλησης την περίοδο 1991 - 1995 δε θα πρέπει να είναι τυχαία με τη μεγάλη επέκταση του θεσμού της μερικής απασχόλησης (το 66% των γυναικών στην Αγγλία εργάζονται με το σύστημα της μερικής απασχόλησης) γεγονός που οδηγεί στο μοίρασμα της φτώχειας και στη στατιστική μείωση της... ανεργίας.Εκεί όμως που ο θατσερισμός έδωσε τα ρέστα του, ήταν στην αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των επιχειρήσεων και σε βάρος των εργαζομένων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία την περίοδο 1992 - 1995 το εισόδημα των εργαζομένων σαν ποσοστό του ΑΕΠ μειώθηκε από 66% σε 62,5%, γεγονός που μεταφράζεται σε απώλειες εισοδημάτων ύψους 20,9 δισ. Στερλίνες (ή 9,2 τρισ. δραχμές)! Την ίδια περίοδο το εισόδημα των εργαζομένων, παρουσίασε μέση αύξηση 10,5%.

Στον αντίποδα αυτών των αποτελεσμάτων βρίσκονται τα επιχειρηματικά κέρδη. Στην τετραετία παρουσίασαν μέση αύξηση 49,5%, που ισοδυναμεί με μεγαλύτερα κέρδη κατά 32 δισ. στερλίνες (ή 14,1 τρισ. δραχμές)! Η συμμετοχή των επιχειρηματικών κερδών στο ΑΕΠ, παράλληλα, αυξήθηκε από 12,4% το 1992 σε 15,9% το 1995. Στην Ανατολική, τη Νότια Αγγλία καθώς και στην περιοχή του Λονδίνου, το ποσοστό αύξησης των κερδών κυμάνθηκε μεταξύ 52% και 57%, ενώ στο Δυτικό Μίτλαντ το 63,5%!

Τα παραπάνω στοιχεία δεν είναι παρά ενδεικτικά. Δείχνουν όμως μία πλευρά από τα αποτελέσματα που σηματοδοτεί και επιφέρει η περιβόητη πολιτική των "ευέλικτων μορφών" στις εργασιακές σχέσεις, που έχει ήδη αναχθεί στο όραμα των "εκσυγχρονιστών" του ΠΑΣΟΚ.

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ