Αυτό που έγινε στη συγκρότηση του προεδρείου της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματοβιοτεχνών - Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ) δεν είναι απλά μια αντιδημοκρατική πρόκληση και ένα συνδικαλιστικό πραξικόπημα, όσο σοβαρό είναι αυτό από μόνο του. Δεν αποτελεί, επίσης, μια στενά συνδικαλιστική εξέλιξη, ούτε το μήνυμα που εκπέμπει αφορά μόνο στους εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματοβιοτέχνες. Ο αποκλεισμός της "άλλης φωνής" από το προεδρείο της Συνομοσπονδίας, η συμμαχία όλων των άλλων παρατάξεων στη βάση της απομόνωσης της πρώτης δύναμης - της "Αγωνιστικής Συσπείρωσης", που υποστηρίχτηκε από τη ΔΗΚΕΒΕ - και της ανάδειξης ενός προεδρείου "κοινού ιδεολογικού και πολιτικού πλαισίου", όπως απροκάλυπτα διακήρυξαν, είναι επιλογή καθαρά πολιτική. Επιλογή, που αναμφισβήτητα διευθετήθηκε σε "υψηλά" επιτελεία (πολιτικά και οικονομικά) και αποσκοπεί σε ευρύτερους στόχους. Μια επιλογή, που παρακάμπτει ετσιθελικά την παράδοση, που υπήρχε και στη ΓΣΕΒΕΕ, για την αντιπροσωπευτική συγκρότηση του προεδρείου της, ανάλογα με τη δύναμη της κάθε παράταξης.

Η επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε από τους διεκπεραιωτές αυτής της επιλογής, κατά τη διάρκεια της συγκρότησης του συγκεκριμένου προεδρείου, είναι εντελώς αποκαλυπτική, αν όχι μια ανοιχτή ομολογία για τους στόχους που υπηρετεί. Η ΓΣΕΒΕΕ - είπαν - θα χαράξει από δω και πέρα ένα νέο προσανατολισμό, που θα αναγνωρίζει το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την πορεία της χώρας και τις ...τεράστιες ευκαιρίες, που αυτή ανοίγει στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις! Είναι απόλυτα σαφείς! Για τις δυνάμεις του "μονόδρομου", πάει πολύ η μεγαλύτερη εργοδοτική οργάνωση - η ΓΣΕΒΕΕ - όχι μόνο να μην είναι ευθυγραμμισμένη με τον τυφλοσούρτη των Βρυξελλών, αλλά και να έρχεται σε αντίθεση με τις καταστροφικές επιλογές τους σε ό,τι αφορά την τύχη της μικρομεσαίας επιχείρησης. Μια τέτοια οργάνωση είναι πραγματικό"αγκάθι" για τις πολυεθνικές του εμπορίου και στα σχέδιά τους για τη μονοπώληση της αγοράς. Είναι "αγκάθι" για το ΣΕΒ, που μέχρι τώρα έβρισκε τη ΓΣΕΒΕΕ πάντα απέναντί του και σύμμαχο της εργατικής πλευράς, να υποστηρίζει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ότι δε φταίνε οι αυξήσεις των μισθών για την κρίση που διέρχεται η αγορά, αλλά η διαχρονική λιτότητα. Είναι εμπόδιο στα ευρύτερα σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου και της κυβέρνησης για την πλήρη αποδιοργάνωση των εργασιακών σχέσεων και του ωραρίου απασχόλησης, αφού η ΓΣΕΒΕΕ σταθερά συντάχθηκε με τους εμποροϋπάλληλους, κατά της ασύδοτης απελευθέρωσης του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων.

Από τα παραπάνω και μια σειρά ακόμα στοιχεία, που μπορεί να αναφέρει κανείς για τη μέχρι τώρα δράση και προσανατολισμούς της ΓΣΕΒΕΕ, είναι φανερό ποια πορεία θέλουν να ανατρέψουν και τι είδους "νέα πορεία" θέλουν να επιβάλουν οι δυνάμεις που συνέπραξαν στον πραξικοπηματικό αποκλεισμό της ΔΗΚΕΒΕ από το προεδρείο της ΓΣΕΒΕΕ και, κυρίως, οι "άνωθεν" παράγοντες, που υπαγόρευσαν μια τέτοια εξέλιξη. Γίνεται, επίσης, φανερό ότι θέλουν να βγάλουν από τη μέση το ρόλο μιας μεγάλης συνδικαλιστικής οργάνωσης, που αγωνίζεται για τα πραγματικά συμφέροντα των μικρομεσαίων στρωμάτων και που αντικειμενικά μπορούσε να αποτελέσει ένα σημαντικό παράγοντα στην ευρύτερη συσπείρωση και δράση, μαζί με την εργατική τάξη, ενάντια στα μονοπώλια και το μεγάλο κεφάλαιο.